Ο Χουάνκαρ και οι άλλοι

Για να μπορέσει να φτιάξει ο Παναθηναϊκός μια ακόμα καλύτερη ομάδα του χρόνου, μια ομάδα που θα είναι πραγματικά ανταγωνιστική σε πρωτάθλημα και κύπελλο και θα μπορέσει να διεκδικήσει την είσοδό της στους ομίλους του Conference, πρέπει να συμβούν – ταυτόχρονα – δυο πράγματα: να ενισχυθεί μεταγραφικά και να κρατήσει τους παίκτες που θεωρεί απαραίτητους για την εύρυθμη λειτουργία της ομάδας.

Οι μεταγραφές είναι αυτές που ιντριγκάρουν τον κόσμο και «πουλάνε» διαρκείας και πρωτοσέλιδα σε εφημερίδες και σάιτς. Ειδικά από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στο μεταγραφικό παζάρι όχι ψάχνοντας αποκλειστικά για ελεύθερους, δανεικούς και φτηνούς, αλλά πήγε και ψώνισε ακριβά (για τα δεδομένα του και τα περιορισμένα του έσοδα) τον Παλάσιος, με πάνω από 2 εκατομμύρια δολάρια. Ο Παλάσιος «τα έφερε πίσω» τα λεφτά του κι αυτό ανοίγει την όρεξη και για άλλον ή και για άλλους «Παλάσιος» αυτό το καλοκαίρι. Αλλά μέχρι να συμβεί αυτό, που μπορεί να συμβεί στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου όπως έγινε και πέρυσι, υπάρχουν οι ανανεώσεις. Οι οποίες είναι, με τον τρόπο τους, κάτι σαν «σίγουρες μεταγραφές».

Διότι καλές οι μεταγραφές, αλλά μπορεί να αργήσουν να πραγματοποιηθούν. Και ο παίκτης που θα έρθει, θα χρειαστεί χρόνο για να γνωριστεί με τον προπονητή και τους συμπαίκτες του, να εγκλιματιστεί, να προσαρμοστεί, να βρει σπίτι, να μάθει τη ζωή στη χώρα μας, να νιώσει άνετα. Από την άλλη πλευρά, αυτός που ανανεώνει, δεν χρειάζεται χρόνο προσαρμογής. Ξέρει πρόσωπα και πράγματα, είναι «μέσα στα συστήματα» της ομάδας και θα είναι παρών στην «πρώτη» της ομάδας χωρίς χρονοτριβή.

Η διαφαινόμενη παραμονή του Χουάνκαρ, είναι μια επιτυχία για τον Παναθηναϊκό. Όχι μόνο διότι κρατάει τον καλύτερο αριστερό μπακ του πρωταθλήματος, αλλά και διότι «απέκρουσε» προτάσεις και προσφορές από άλλες ομάδες, ακόμα και από Πριμέρα. Κράτησε έναν παίκτη, ο οποίος αν τελικά αποφάσιζε να μην αποδεχθεί την πρόταση του Παναθηναϊκού, σίγουρα θα απασχολούσε κι άλλες ελληνικές ομάδες, πιθανότατα τον ΠΑΟΚ ή και την ΑΕΚ. Και επιπλέον ο Παναθηναϊκός κρατάει τον Χουάνκαρ, χωρίς να χρειαστεί να φτάσει τα (υπερβολικά) χρήματα που ζητούσε ο Ισπανός, αλλά θα συναντηθούν κάπου στη μέση: ανέβηκε λίγο η ομάδα, έπεσε λίγο ο παίκτης, μπήκαν και μπόνους επίτευξης στόχων και κάπως έτσι πάμε για υπογραφές.

Σημαντικό για ένα Παναθηναϊκό που μεγαλώνει ξανά, που προοδεύει, που έχει φιλοδοξίες για ακόμα καλύτερα πράγματα, που φιλοδοξεί να παίξει Ευρώπη, να έχει τη δυναμική να κρατά τους παίκτες που πραγματικά τους θέλει και του «κάνουν τη δουλειά». Είναι μήνυμα και προς τα μέσα, το εσωτερικό της ομάδας αλλά και προς τα έξω: τους παίκτες που θέλει ο προπονητής, η διοίκηση κάνει μια σοβαρή προσπάθεια να τους κρατήσει. Την ίδια προσπάθεια θα καταβάλει για την επέκταση του δανεισμού ή την αγορά του Γκατσίνοβιτς, ενώ ανάλογα με τους παίκτες που θα βολιδοσκοπήσει ο Γιοβάνοβιτς και το αν θα βρει αυτό που ψάχνει, θα αποφασιστεί τι θα γίνει με τον Βιγιαφάνιες.

Με τη διαφαινόμενη παραμονή Χουάνκαρ και την απόκτηση Λοντίγκιν, η άμυνα μένει αναλλοίωτη σε ό,τι έχει να κάνει με τις βασικές επιλογές και ο ανταγωνισμός στη θέση του τερματοφύλακα ανεβαίνει. Οπότε ο Γιοβάνοβιτς, μπορεί να περάσει στα χαφ, ψάχνοντας το καλύτερο «ταίριασμα» ανάμεσα στους παίκτες που σίγουρα έχει (Πέρεθ, Κουρμπέλη, Αλεξανδρόπουλο), σε αυτούς που ίσως κρατήσει (Γκατσίνοβιτς, Βιγιαφάνιες) και σε αυτούς που ψάχνει για να φέρει. Και μετά, θα περάσει στο μεσοεπιθετικό κομμάτι, ψάχνοντας τα δυο εξτρέμ που θα πλαισιώσουν Αϊτόρ και Παλάσιος και αναζητώντας έναν επιθετικό που θα δώσει σημαντικές λύσεις στο γκολ, κοιτάζοντας παράλληλα ποιος εκ των Μακέντα – Καρλίτος μπορεί να πουληθεί. Προσοχή, να πουληθεί, όχι να «χαριστεί» ή να μείνει ελεύθερος ή να πληρώσει η ομάδα για να «σπάσει» το συμβόλαιό του. Διότι ένα από τα πράγματα που φανερώνουν ότι έχεις «αλλάξει πίστα», πέρα απ’ αυτούς που αγοράζεις και αυτούς που ανανεώνεις, είναι κατά πόσον μπορείς να πουλάς παίκτες, με λιγότερα ή περισσότερα χρήματα και όχι να τους «χαρίζεις» ή να τους πληρώνεις για να κάθονται