Η υποχρέωση και η «πείνα» για τίτλους πρέπει να ξαναγίνει βίωμα

Η απουσία μεγαλώνει τον ενθουσιασμό. Η υπενθύμιση του ποιος είσαι, σε κάνει να χαρείς πριν κατακτήσεις. Χωρίς να ξέρεις αν θα κατακτήσεις. Αυτό ισχύει με τον Παναθηναϊκό. Ίσως οι νεότεροι άνθρωποι με όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια, να μην αντιλαμβάνονται στον απόλυτο βαθμό το μέγεθος των «πράσινων». Όμως αυτό είναι το κορυφαίο στη χώρα.

Δεν κάνουμε συγκρίσεις με Ολυμπιακό, δεν μειώνουμε την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ, τον Άρη κτλ. Όλες είναι μεγάλες ομάδες, δεν χρειάζεται διαρκής αντιπαλότητα και ξεμάλλιασμα. Απλά η αλήθεια είναι πως ο Παναθηναϊκός «γεννήθηκε», υπάρχει, προχωρά, ως ομάδα κορυφής. Μόνιμα, για πάντα, αυτό θα ισχύει ως κανόνας ακόμη κι όταν εμείς δεν υπάρχουμε ούτε ως σκέψη πλέον.

Ο τελικός Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ, δεν έχει καμία σημασία αναφορικά με το ποιον αντιμετωπίζεις. Σε αυτή την εποχή, ο πρώτος και βασικός αντίπαλος του «τριφυλλιού» ήταν ο εαυτός του. Να ξεπεράσει τα δικά του πισωγυρίσματα. Τις «τρέλες» του. Τα προβλήματά του. Να επουλώσει τις πολλές πληγές που άνοιξαν. Το κατάφερε φτάνοντας μέχρι τον τελικό.

Προφανώς και γι’ αυτό αντιμετωπίζεται ως επιτυχία το γεγονός. Και είναι επιτυχία. Κάτι που δεν έχεις κάνει 8 χρόνια, είναι σπουδαίο όταν το επαναλαμβάνεις. Το πρώτο βήμα για να επαναφέρεις την τάξη, διότι αθλητικά η απουσία και η «πάλη» του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού στα επίπεδα που βρέθηκα τα τελευταία χρόνια, ήταν η απόλυτη… αναρχία.

Κατά τα άλλα, αυτά τα περίφημα κλισέ για το ποιος είναι φαβορί, ποιος είναι καλύτερος, ποιος θα το πάρει, που θα κριθεί ο τελικός, είναι απλά μπαρούφες. Δε θίγουμε τις σωστές αναλύσεις πάνω σε ποδοσφαιρική λογική που μπορεί να κάνει ο καθένας. Απλά θεωρούμε πως δεν υπάρχει ποδοσφαιρική λογική στην προσέγγιση ενός αγώνα, τέτοιας σπουδαιότητας, τέτοιας σημασίας, που διεξάγεται στην περίοδο που οι πάντες είναι σε mode διακοπών και «ξεζουμισμένοι».

Μια αναμέτρηση που μπορεί μια κόκκινη, ένα πέναλτι στο 1ο λεπτό, ένα διάστρεμμα ενός ποδοσφαιριστή, μια θλάση στο πρώτο σπριντ, μια κόντρα σε ένα σουτ της πλάκας, να κρίνει τα πάντα. Γι’ αυτό άλλωστε το μόνο κλισέ που θα αναφέρουμε είναι το περίφημο «ο θεσμός των εκπλήξεων». Όσο καλός ή κακός κι αν είσαι, μια στιγμή αλλάζει τα πάντα σε έναν τελικό Κυπέλλου.

Τί να αναλύσεις λοιπόν ποδοσφαιρικά; Συν τοις άλλοις, τι μπορεί να περιμένουμε παραπάνω από τους προπονητές, για δύο ομάδες που τις γνωρίζουμε σαν ανοιχτά βιβλία μετά από τόσες αναμετρήσεις που έδωσαν. Άλλες μεγάλες, άλλες όχι τόσο. Άλλες με απαίτηση πίεσης στον αντίπαλο, άλλες με απαίτηση άμυνας. Άλλες όντας πίσω στο σκορ, άλλες με διαχείριση προβαδίσματος. Κάθε σενάριο που μπορείτε να σκεφτείτε, το έχουμε δει στο χορτάρι.

Για τον Παναθηναϊκό το ζητούμενο είναι το συναίσθημα. Η ατμόσφαιρα. Αυτό που πρέπει να μάθει η συγκεκριμένη γενιά των παικτών του. Προφανώς απ’ τη νέα σεζόν θα υπάρχουν νέα πρόσωπα, άλλοι θα αποχωρήσουν απ’ την ομάδα. Αλλά ο κορμός στο ρόστερ, υπάρχει. Σε αυτόν θα βασιστεί η προσπάθεια οριστικής επιστροφής του «τριφυλλιού». Άρα η μυρωδιά του τελικού, η διαχείριση του συναισθήματος, της πίεσης, πρέπει να ξαναγίνει βίωμα για όλους.

Αυτή η «πείνα» για τίτλους. Η θέληση, το πάθος, η «τρέλα» που είπε κι ο Κουρμπέλης. Αυτή είναι η Παναθηναϊκή «τρέλα». Όχι η «μάχη» για την 4η θέση που έγινε επιτυχία λόγω των συνθηκών των τελευταίων ετών. Το μόνο ματς στόχου που είναι συμβατό με το ποιος είναι ο σύλλογος, ξεκάθαρα είναι ο τελικός του ΟΑΚΑ.

Η πρώτη… κατάκτηση για τον Παναθηναϊκό λοιπόν, θα είναι να μπολιαστεί με το συναίσθημα αυτό. Ανεξάρτητα απ’ το τι θα γίνει στο τέλος του ματς. Χάσει-κερδίσει το «τριφύλλι». Προφανώς και η κατάληξη θα ορίσει τα πάντα, αλλά σε επίπεδο νοοτροπίας, το πριν είναι το φροντιστήριο.

Κατά τα άλλα, τα 90’ ή 120’ ή όσα λεπτά χρειαστούν, είναι μια αγωνιώδης διασκέδαση για κάθε Παναθηναϊκό. Που βαρέθηκε να βλέπει τελικούς χωρίς να τον ενδιαφέρει τι θα γίνει. Βαρέθηκε να έχει τον κόμπο στο λαιμό επειδή ο ίδιος αποκλείστηκε από κάτι Λαμίες, ΠΑΣ, Ξάνθες κτλ.

Η σεζόν για τον Παναθηναϊκό δεν κρίνεται από το τι θα συμβεί στο ματς του ΟΑΚΑ. Αν κατακτήσει το Κύπελλο, τότε θα έχει επιβραβευτεί με τον καλύτερο τρόπο η προσπάθεια. Που σε καμία περίπτωση δεν θα ακυρωθεί αν δεν πάνε καλά τα πράγματα. Το κέρδος για το «τριφύλλι» είναι πως ξαναμπαίνει στη διαδικασία που αρμόζει στην ύπαρξή του και στο στάτους του.

Ας απολαύσουμε έναν σπουδαίο αγώνα, με τη θέληση που έχει ο καθένας για το αποτέλεσμα να μην επηρεάζει την μαγεία της επιστροφής του Παναθηναϊκού. Την μαγεία της σταθεροποίησης για τον ΠΑΟΚ επίσης, για να μη λέμε μόνο για μας. Δεν παίζει μόνο του το «τριφύλλι». Έχει απέναντι έναν αντίπαλο «ψημένο» που απέκλεισε ΑΕΚ και Ολυμπιακό για να προκριθεί. Καθόλου απλό, όσο κι αν εμείς θέλουμε το «τριφύλλι» να επανέλθει εκεί που του αρμόζει.