Επιστρέφει σπίτι του, το παράδοξο ήταν η απουσία του

Καμιά φορά για να δείξεις το μέγεθός σου, αρχίζεις τα βαρύγδουπα. Αναφορικά με το μέγεθος που δε «σηκώνει» χαρές για ευρωπαϊκή έξοδο, ή για το όνομά σου που σε έχει καταδικασμένο να είσαι διαρκώς πρώτος. Σωστά όλα αυτά, όμως τις περισσότερες φορές χρησιμοποιούνται πλέον για να μετριάσουν τη χαρά του κόσμου. Ειδικά σε μια εποχή τόσο δύσκολη στην καθημερινότητα του καθενός, δε χρειάζονται περιορισμοί στη χαρά.

Καλά κάνουν και χαίρονται οι Παναθηναϊκοί που η ομάδα τους επέστρεψε στην Ευρώπη. Μόνο αυτοί μπορούν να αντιληφθούν τι πραγματικά σημαίνει διοργανώσεις της UEFA. Όσο ξένο κι αν φαντάζει τα τελευταία χρόνια, το dna δεν αλλάζει. Κι ας είσαι λερωμένος, γονατισμένος, πληγωμένος, αδυνατισμένος, μέσα στις λάσπες εδώ και τόσο καιρό, το όνομά σου πάντα θα είναι Panathinaikos.

Το γλέντι στη Λεωφόρο, η αποθέωση του Γιοβάνοβιτς, ήταν τα πιο Παναθηναϊκά γεγονότα που αφορούν το ποδόσφαιρο εδώ και αρκετά χρόνια. Σε σημείο συγκίνησης για μια ομάδα τόσο πληγωμένη απ’ τα λάθη της, τόσο υποτιμημένη εκ των έσω. Όμως αυτά πέρασαν, όσο τα συζητάς τόσο «χαλιέσαι» χωρίς λόγο. Είπαμε, είναι μέρες χαράς για το «τριφύλλι». Μια χαρά που κανείς δεν έχει δικαίωμα να τη μετριάσει.

Ποδοσφαιρικά ο Παναθηναϊκός είναι η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Το πιστοποίησε κόντρα στους καλύτερους της χώρας. Παίζοντας εντός-εκτός (απομένει το ματς με τον ΠΑΟΚ) παγίωσε την κορυφή του στην ειδική βαθμολογία των play offs. Εκεί που δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι «πράσινοι» μπήκαν με την πλάτη στον τοίχο. Στο -4 απ’ την ΑΕΚ, στο -2 απ’ τον Άρη, μη νικώντας την Ένωση στη Λεωφόρο και πηγαίνοντας στη Θεσσαλονίκη χωρίς 11 παίκτες!

Κι όμως, μετά από 9 αγωνιστικές έμειναν αήττητοι, πήραν τις νίκες που ήθελαν, δεν ευνοήθηκαν από κανέναν συνδυασμό αποτελεσμάτων. Με την αξία και το σπαθί τους επιστρέφουν στην Ευρώπη. Έχοντας ως εκκρεμότητα τη 2η θέση, αλλά μη γελιόμαστε, το μυαλό είναι ήδη στον τελικό Κυπέλλου.

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς καρπώνεται το μεγαλύτερο παράσημο απ’ όσα πρέπει να μοιραστούν στο αγωνιστικό τμήμα. Πήρε ένα χάος, το έκανε ομάδα. Πήρε ένα… σκορποχώρι απ’ τον Μπόλονι και το έκανε θελκτικό σύνολο. Πρεσβεύοντας ποδοσφαιρικά στοιχεία της σύγχρονης εποχής. Έχοντας αρχή, μέση και τέλος ως ομάδα. Με ικανότητα να προσαρμόζεται στις ανάγκες και τις συνθήκες κάθε αγώνα.

Το έκανε εκτός με τον Άρη λόγω απουσιών, το έκανε στο Φάληρο με τον Ολυμπιακό. Τα κομβικότερα ματς των play offs. Άλλαξε τη νοοτροπία των παικτών του, πήρε απ’ όλους το 100%, δεν είχε κανέναν δυσαρεστημένο ανεξάρτητα απ’ το αν έπαιζε ή όχι. Γιατί ήξεραν πως είναι δίκαιος.

Η επιστροφή στην Ευρώπη για τον Παναθηναϊκό, είναι απλά η αρχή. Όχι ο στόχος. Είναι το πρώτο βήμα προς τον στόχο της ολικής επιστροφής. Εντός κι εκτός των συνόρων. Απαιτείται η πίστη στο πλάνο, χωρίς να πειραχτεί η ηρεμία της ομάδας. Απαιτείται η ενίσχυση ποιοτικά, ποσοτικά και ηγετικά. Επειδή τονίζουμε πως ο Παναθηναϊκός είναι η καλύτερη ομάδα, δε σημαίνει πως είναι η ποιοτικότερη και η πληρέστερη. Σε καμία περίπτωση.

Η νέα σεζόν θα έχει τρεις διοργανώσεις. Απαιτητικές. Πιεστικές. Είπαμε, είσαι Παναθηναϊκός. Κι αν θέλετε για να μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας, για ένα νορμάλ «τριφύλλι» το Conference League είναι ευκαιρία για διάκριση. Σου προσφέρεται στο πιάτο για να υπενθυμίσεις στον εαυτό σου ποιος είσαι.

Για τώρα όμως, τελικός. Κανέναν ΠΑΟΚ δεν έχει να φοβηθεί το «τριφύλλι». Αυτό από μόνο του είναι ενδεικτικό της επιτυχίας της ομάδας αυτής του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Το τραγούδι για τον Σέρβο, ανατριχιαστικό. Όπως ακριβώς του αρμόζει όμως. Πρόωρο, χωρίς να έχει πάρει κάποιο τίτλο. Αλλά προήλθε από έναν κόσμο υπερβολικά πληγωμένο ποδοσφαιρικά.

Χαρείτε και μην ακούτε κανέναν. Δεν μπαίνουν μέτρα στις χαρές και στις επιτυχίες. Έτσι όπως κύλησε η σεζόν, με το δύσκολο και σωστό δρόμο που διάλεξαν οι «πράσινοι», είναι κατάκτησή τους η επιστροφή στην Ευρώπη. Ένας Παναθηναϊκός που δεν έπαιρνε άδεια συμμετοχές πριν κάποια χρόνια.