Αποστομωτικός ο επίλογος μιας ονειρικής χρονιάς

Τα… φίνα κορίτσια του Παναθηναϊκού «πέρασαν» από 40 κύματα, αμφισβητήθηκαν, ίσως να έχασαν παρωδικά τον δρόμο τους αλλά ποτέ δεν έχασαν τον στόχο τους που ήταν η επιστροφή στην κορυφή της Ελλάδας και μάλιστα εμφατικά, με νταμπλ!

11 χρόνια ήταν πολλά για τον μεγαλύτερο σύλλογο της Ελλάδας στο γυναίκειο βόλεϊ να μείνει χωρίς τίτλο, και η Αθηνά Παπαφωτίου το είπε και το έκανε πράξη, οδήγησε την ομάδα της ξανά στην κατάκτηση πρώτα του Κυπέλλου και τώρα του Πρωταθλήματος. Η «μαέστρος» της ομάδας έχει συνηθίσει να μη μιλάει πολύ παρά μόνο στο τάραφλεξ, και αυτό έκανε και φέτος.

Χωρίς φανφάρες και κούφια λόγια πήρε από το χέρι την ομάδα της και την οδήγησε στο νταμπλ. Με «μοίρασμα» από άλλον πλανήτη, ενδεικτικό ότι τέσσερις «πράσινες» σχεδόν σε κάθε ματς ήταν διψήφιες, ακόμη και στους τελικούς με τον Ολυμπιακό, η Παπαφωτίου με τη γλυκιά της πάσα και το φονικό ένστικτο ήταν η παίκτρια καταλύτης του Παναθηναϊκού.

Ασταμάτητες και σχεδόν αλάνθαστες πάνω στο φιλέ οι Τζένιφερ Κρος και Ειρήνη Χατζηευστρατιάδου με την εκρηκτική Ναταλία Μεταξά να μπαίνει για να βάλει το δικό της λιθαράκι στην επιτυχία της ομάδας.

Η Μάρετ Γκρόθουες με την εμπειρία της και τη σοφία της σε επίθεση και άμυνα και η Εύα Χαντάβα με το δυναμισμό και το πάθος της έδιναν τον καλύτερό τους εαυτό σχεδόν σε κάθε ματς.

MVP του φετινού Παναθηναϊκού είναι αδιαμφισβήτητα η Μανωλίνα Κωνσταντίνου. Η Κύπρια ακραία που επέστρεψε στο «τριφύλλι» για να τελειώσει ότι άρχισε δέκα χρόνια πριν, δηλαδή να σηκώσει Κούπες στην ομάδα που διακρίθηκε η μητέρα της Ρούλα Κατσαμπή, ήταν η παίκτρια βαρόμετρο του Παναθηναϊκού. «Γύρισε» ως διαγώνια στη θέση της Μαργαρίτας Στεπανένκο -η οποία σήκωσε τον δικό της σταυρό τη φετινή χρονιά- και με κρύο «αίμα» και κλειστά αυτιά στην άδικη κριτική που δέχτηκε, τα έδωσε όλα, κάνοντας τη διαφορά στους τελικούς!

Για την Πέννυ Ρόγκα τα λόγια είναι «φτωχά». Η εμβληματική αρχηγός που κράτησε τον Παναθηναϊκό στα δύσκολα χρόνια του, δίνοντας όλο της το «είναι» σε κάθε ματς, ιδρώνοντας τη φανέλα με κάθε αντίπαλο, έκανε κατάθεση ψυχής όχι μόνο στους τελικούς αλλά όλη τη χρονιά και απέδειξε πως ο Παναθηναϊκός είναι κάτι ανώτερο από μια ομάδα. Ο Παναθηναϊκός είναι ιδέα, είναι φιλοσοφία και με αυτήν την ιδέα, την φανέλα και το DNA έχει μπολιαστεί η Πέννυ Ρόγκα όλα αυτά τα χρόνια, και το μόνο που της έλειπε ήταν ένα πρωτάθλημα. Το φετινό νταμπλ λοιπόν είναι το επιστέγασμα των προσπαθειών της και των κόπων όλης της ομάδας.

Έμιλυ Κωνσταντέλλου, Πηνελόπη Παπαστεργίου, Μαρία Τσιτσιγιάννη, Εβίτα Ξηντάρα και Μαριάνα Μπραμπίλα μπήκαν και έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό όποτε χρειάστηκε, και θα ήταν άδικο να μην τις αναφέρουμε στην τεράστια επιστροφή του Παναθηναϊκού στην κορυφή της Ελλάδας.

Last but not least που λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι, ο «αρχιτέκτονας» της ομάδας ο Αποστόλης Οικονόμου είναι αυτός που αξίζει έστω το… μισό πρωτάθλημα μη πούμε περισσότερο, εκτός φυσικά από το Κύπελλο, καθώς ήταν αυτός ένωσε όλα τα στοιχεία του παζλ ιδανικά, δίνοντας σε όλες τις παίκτριές του ρόλο και ψυχολογία νικητή, με τον Μπράνκο Γκάιτς να παίρνει έτοιμη ομάδα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έκανε... πλάκα στον Ιταλό ομόλογό του στον πάγκο του Ολυμπιακού, Κάρλο Παρίζι που ακόμη ζητάει video check!

Η αποχώρησή του Οικονόμου πριν τους τελικούς ίσως ήταν το... ταρακούνημα που ήθελε να κάνει ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού, Τάκης Μαλακατές όταν χάθηκε το πλεονέκτημα έδρας στις «πράσινες» και παραλίγο να αποβεί μοιραίο καθώς οι αλλαγές του Μπράνκο Γκάιτς ειδικά στο πρώτο ματς, λίγο έλειψαν να χαρίσουν το πρωτάθλημα στον Ολυμπιακό.

Ωστόσο ο χαρακτήρας αυτής της ομάδας, η σφοδρή θέληση για να επιστρέψει ο σύλλογος εκεί που ανήκει και οι προσωπικότητες που διαθέτει όχι απλά κράτησαν όρθιο τον Παναθηναϊκό, αλλά τον μετουσίωσαν σε απόλυτο πρωταγωνιστή, που κόντρα σε αντιπάλους όπως ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ, κατάφερε να τα σαρώσει όλα και να «κλείσει» ιδανικά μια ονειρεμένη σεζόν!

Μια σεζόν που παρά τα προβλήματα, τον κορονοϊό, τα λάθη -που φυσικά ήταν πολύ λιγότερα από τα σωστά και δε στεκόμαστε εκεί, ειδικά τέτοια ημέρα- θα μείνει χαραγμένη στην ιστορία του τμήματος, το οποίο πάντα ήταν το κόσμημα του Ερασιτέχνη. Του τμήματος που έγινε σύνθημα στα χείλη των οπαδών, που έχουν τεράστιο μερίδιο στην κατάκτηση του νταμπλ καθώς δεν άφησαν ποτέ τα κορίτσια να παίζουν σε... άδεια καρεκλάκια, ούτε στα σημαντικά ούτε στα θεωρητικά ασήμαντα ματς.

ΥΓ. Για να μη τα λέμε και τα ξαναλέμε και γινόμαστε... κουραστικοί, ο Παναθηναϊκός καθάρισε από τα χρέη του και πλέον ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ σε κάθε άθλημα και με σωστές επιλογές και ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις είναι ικανός να πρωταγωνιστεί σε κάθε άθλημα και για μια ζωή!

 ΥΓ. 2 Αντί επιλόγου ή πιο σωστά αντί… προλόγου -καθώς χωρίς αυτόν το όνειρο για επιστροφή στην κορυφή δε θα μπορούσε να πάρει σάρκα και οστά- τα θεμέλια, τις κολώνες και γενικά τις βάσεις για να χτιστεί αυτή η ομάδα τις έβαλε ο μεγάλος χορηγός του τμήματος, Θάνος Αραγιάννης που με την τρέλα του και το μεράκι του οραματίστηκε και ήταν αυτός που υλοποίησε όλες τις μεγάλες μεταγραφές τις ομάδας! Ευχή να υπάρξουν και άλλοι τέτοιοι «τρελοί» να αγαπούν εμπράκτως τον Παναθηναϊκό για να μπορέσουν όλα τα τμήματα του συλλόγου να φτάσουν και να παραμείνουν στην κορυφή για πολλά χρόνια!