Του παίρνει τον αέρα, τεράστια μαγκιά η νίκη

Κάθε ντέρμπι θέλει ψυχή, μυαλό, πάθος. Τα είχε ο Παναθηναϊκός εκ των πραγμάτων, γι’ αυτό και νίκησε. Αλλά κυρίως είχε την πνευματική ετοιμότητα να ξεπεράσει τον ίδιο του τον εαυτό. Δεν είναι ούτε έπαρση ούτε αλαζονεία, αλλά αυτός ο Ολυμπιακός πλέον δεν φοβίζει. Δεν μπορεί κανείς να τον υπολογίζει στο βαθμό που τον υπολόγιζε τα προηγούμενα χρόνια.

Το βάρος στις πλάτες των «πράσινων» είχε να κάνει κυρίως λόγω του αποτελέσματος που πήρε ο Άρης με τον ΠΑΟΚ. Το οποίο και γνώριζε πριν βγει στο γήπεδο. Ήξερε δηλαδή πως ακόμη και με ισοπαλία ξεφεύγει η ομάδα της Θεσσαλονίκης, ενώ υπάρχει και το ματς της ΑΕΚ στα Γιάννινα.

Τεράστια μαγκιά του «τριφυλλιού» και της πνευματικής προετοιμασίας του τεχνικού τιμ, αυτή η αντιμετώπιση που έβγαλε ο Παναθηναϊκός. Ο οποίος κακά τα ψέματα δεν διαθέτει τις προσωπικότητες του αντιπάλου του. Ποδοσφαιρικά αυτή την εποχή είναι καλύτεροι οι «πράσινοι», αλλά τους λείπουν οι προσωπικότητες που θα διαχειριστούν εντός αγωνιστικού χώρου τέτοιες καταστάσεις.

Προσωπικότητα είναι για παράδειγμα ο Παπασταθόπουλος. Γι’ αυτό και κατάλαβε πως η ομάδα του δεν έχει τύχη αν δεν γίνει το ματς… ροντέο. Το προσπάθησε είναι η αλήθεια, ήρθε εκνευρισμός, αλλά ακόμη και εκείνη τη στιγμή κράτησε το χαρακτήρα του ο Παναθηναϊκός. Χωρίς να κλειστεί στα καρέ του, χωρίς να αγχωθεί ιδιαίτερα.

Επαναλαμβάνουμε, δεν είναι έπαρση αυτά που γράφουμε λόγω της νίκης του Παναθηναϊκού. Ο Ολυμπιακός μετά από χρόνια είναι σε τόσο κακή κατάσταση. Το καταλαβαίνει κι ο ίδιος άλλωστε. Φαίνεται απ’ τον τρόπο που προσεγγίζει τις αναμετρήσεις. Απλά είναι προφανές πως διαθέτει παίκτες με τεράστια ποιότητα που μπορούν μόνοι τους να κάνουν τη διαφορά. Ως ομάδα, υπάρχει πρόβλημα. Δικό τους πρόβλημα βέβαια, ας το λύσουν.

Ο Παναθηναϊκός παίρνει μία ακόμη νίκη ψυχολογίας και πίστης προς τον εαυτό του. Προς το ποδόσφαιρο και την φιλοσοφία που υπηρετεί. Αυτή του κυρίαρχου, αυτή της λογικής που συμβαδίζει με το μέγεθός του. Το κανονικό κι όχι αυτό που βλέπαμε τα προηγούμενα χρόνια. Είναι τεράστια η συμβολή του Ιβάν Γιοβάνοβιτς και πραγματικά θα είναι κρίμα να μην επιβραβευτεί τουλάχιστον απ’ την ευρωπαϊκή έξοδο.

Τα πάντα είναι στο χέρι του «τριφυλλιού». Ποδοσφαιρικά θεωρούμε πως είναι η καλύτερη ομάδα των πλέι οφ. Από ατυχία (απουσίες με Άρη) και αστοχία (Γιάννινα) δεν έχει «καθαρίσει» την υπόθεση 3η θέση. Μένοντας να παλεύει έστω για την 4η. Εκεί είναι το δικό του λάθος βέβαια. Η απόκτηση ενός φορ επιπέδου, θα είχε αλλάξει εντελώς τα δεδομένα. Όμως αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να γίνει κάτι, οπότε πρέπει να επικεντρωθεί η προσπάθεια στην ποδοσφαιρική συνέπεια και σταθερότητα του «τριφυλλιού».

Είχε πολλά χρόνια να περάσει δύο τόσο άνετα ντέρμπι ο Παναθηναϊκός κόντρα στον αιώνιο. Το προηγούμενη με τη μία τελική των «ερυθρόλευκων» εκ των πραγμάτων δεν είχε καμία απειλή, αλλά κι αυτό είχε ελάχιστα άγχη απ’ την πλευρά των φιλοξενούμενων. Επίτευγμα κι αυτό, μην ξεχνάμε πως μια στιγμή απροσεξίας μπορεί να πληρωθεί με το συγκεκριμένο αντίπαλο.

Το ήθελε περισσότερο ο Παναθηναϊκός. Κλισέ φράση, ξέρουμε. Δεν αρκούσε αυτό. Ήξερε πως να το πάρει. Αυτό είναι όλη η ουσία για τους «πράσινους». Έτσι έφτασαν στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Έτσι έμειναν για τα καλά στο κυνήγι της 3ης θέσης, περιμένοντας πλέον τον Άρη στη Λεωφόρο. Για να πάρουν το αποτέλεσμα που θα τους καθιστά φαβορί. Χωρίς να σημαίνει πως αυτό θα είναι εύκολο.

Με το καλό να δούμε και κάποιον αξιόπιστο διαιτητή. Επειδή ο Μαυροβούνιος ήταν κομματάκι αστεία (διαιτητικά πάντα) περίπτωση. Δεύτερο σερί ματς που η επιλογή της ΚΕΔ δείχνει ασέβεια προς τον Παναθηναϊκό. Μένουμε εκεί, λόγω του αποτελέσματος. Επειδή μάλλον δείχνει κάτι περισσότερο για αυτό που έλεγε κι ο Άρης αν θυμάστε. Αναφορικά με το ποιος πρέπει να βγει στην Ευρώπη, που σίγουρα δεν είναι το «τριφύλλι». Κι ένα παιδί το καταλαβαίνει.

Υ.Γ. Η Λεωφόρος είναι η καλύτερη έδρα στην Ελλάδα όταν είναι όπως στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.

Υ.Γ.1: Κάποια παιδιά με σπουδαία καριέρα στο εξωτερικό και τεράστια εμπειρία, είναι κρίμα να αντιδρούν έτσι, δυναμιτίζοντας την ατμόσφαιρα. Κρίμα κι άδικο για τους εαυτούς τους. Αυτούς δε σέβονται πρώτα απ’ όλα…