Ο ανηφορικός δρόμος του Γιοβάνοβιτς και ο κατηφορικός του Περέα

Όσοι γνωρίζουν καλά τη νοοτροπία που επικρατεί στον Παναθηναϊκό των τελευταίων ετών, μπορεί ακόμα και να μην προκάλεσε έκπληξη η ισοπαλία με τον ΠΑΣ Γιάννινα.

Λίγο οι χαμένες ευκαιρίες, λίγο μία διαιτητική απόφαση, προσθέστε κι ένα σχετικά μέτριο δεύτερο ημίχρονο και έγινε ό,τι γίνεται συνήθως. Το είχα αναφέρει και σε προηγούμενο blog. Αυτή η ομάδα είναι πιο απλό να νικήσει εντός ή εκτός μεγάλο αντίπαλο, παρά μικρομεσαίο.

Τι είδαμε στα Γιάννινα; Έναν Παναθηναϊκό κυρίαρχο στο πρώτο 45λεπτο, όπου η κατοχή έφτασε και στο 72%. Η κατοχή, βέβαια, πολλές φορές δεν λέει κάτι. Ο Παναθηναϊκός, ως συνήθως τη φετινή σεζόν, δεν έδωσε ευκαιρίες στους Ηπειρώτες. Ήταν ακίνδυνοι επιθετικά και κλείστηκαν στο καβούκι τους. Ο Παναθηναϊκός έφτανε καλά την μπάλα στην περιοχή, είχε στατικές φάσεις, είχε γεμίσματα, κυκλοφορία, υπομονή, σουτ, δοκάρι κι από ατυχία δεν μπήκε μπροστά στο σκορ.

Τι έπρεπε να κάνει στο δεύτερο μέρος; Ν’ αποφύγει τις παθογένειες άλλων αγώνων στην τρέχουσα σεζόν. Να έχει ακόμα μεγαλύτερη υπομονή και πείσμα. Την κούραση για ομάδα που έχει ένα ματς την εβδομάδα και κόντρα σε έναν ΠΑΣ που πορεύεται με 12 παίκτες όλη τη σεζόν δεν τη δέχομαι.

Ο Παναθηναϊκός αντίθετα έχασε την έντασή του στο δεύτερο μέρος. Είχε μία τεράστια ευκαιρία με τον Αϊτόρ, έφτανε κοντά στην περιοχή και πάλι, όμως, δεν ήταν τέτοια η εικόνα όπως του πρώτου μέρους, που έλεγες ότι «θα έρθει το γκολ». Στο δεύτερο μέρος έτεινες περισσότερο προς το «θα έρθει η γκέλα».

Και φτάσαμε στο 80’. Ένα άγγιγμα που γίνεται πολλές φορές στα παιχνίδια, οδήγησε σε κόκκινη. Ο Βαντ έτρεξε με σπριντ για να την δείξει. Ναι, οι διαιτητές που σπρώχνουν τον Παναθηναϊκό στην Ευρώπη, όπως έλεγε σε ανακοινώσεις άλλη ομάδα. Προσωπικά, πιο πολύ μου φταίει ο Στογιάνοφ στο VAR.

Προσέξτε όμως. Η κόκκινη ήρθε στο 80’. Η  μη κόκκινη του Κάργα στο 86’. Θα μπορούσε ο Παναθηναϊκός με 11 εναντίον 11 ή 11 εναντίον 10 (ο ΠΑΣ με παίκτη λιγότερο) να βρει γκολ στο 90’, το 92’ και τώρα να είναι καβάλα στ’ άλογο κι ακόμα μία φορά να έχουμε μία διαφορετική συζήτηση. Εδώ παραλίγο να πετύχει γκολ με παίκτη λιγότερο. Μέχρι εκείνο το σημείο ένας καλός Παναθηναϊκός έως το 45’ και μέτριος από το 46’ έως το 80’ πυροβόλησε τα πόδια του. Μετά τα πυροβόλησαν άλλοι.

Ας σταθούμε λίγο και στον Περέα. Στη Λεωφόρο έγινε κόκκινο πανί με τις αντιδράσεις του και το πάθος που έβγαλε. Δεν είναι κακό το πάθος. Τιμή του. Σε άλλες ομάδες, βέβαια, οι πρώην φέρονται «γλυκά». Με τον Παναθηναϊκό οι πρώην έχουν ένα θέμα. Αυτό, όμως, με τα χέρια στο πρόσωπο να σφαδάζει, για να γίνω κακός, τα έκανε και στον Παναθηναϊκό. Απλά τότε δεν μας πείραζε. Τώρα μας κακοφάνηκε.

Είναι ένας ταλαντούχος παίκτης, σίγουρα όχι για επίπεδο κανονικού Παναθηναϊκού και πολύ περισσότερο όχι με νοοτροπία πραγματικού Παναθηναϊκού. Απλά οφείλουμε αυτά να τα ξεχωρίζουμε κι όταν δεν μας συμφέρει. Δεν τον μάθαμε τώρα τον Περέα. Η αυτοκριτική είναι προτέρημα.

Το θέμα είναι ότι χάθηκαν δύο βαθμοί, σε μία αγωνιστική που θα μπορούσε ο Παναθηναϊκός να βρεθεί σε θέση Ευρώπης και να κοιτάει και την τρίτη θέση. Όχι ότι τώρα δεν μπορεί, αλλά στα έξι ματς που απομένουν έχει ντέρμπι με Ολυμπιακό μέσα χωρίς τον Χουάνκαρ και εκτός παίζει με Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ.

Άφησα τελευταίο κάτι για τον Γιοβάνοβιτς που μου έκανε εντύπωση και με βρίσκει σύμφωνο. Μπορεί ο Παναθηναϊκός να μην βγει Ευρώπη, μπορεί να χάσει το Κύπελλο. Για μένα, όμως, ο Σέρβος είναι ο πλέον σοβαρός άνθρωπος για τον πάγκο της ομάδας και με ικανότητες. Ακόμα κι αν γίνουν τα παραπάνω. Δεν λέω ότι είναι τέλειος. Δεδομένα έχει κάνει λάθη. Όπως και στο στήσιμο του ρόστερ με τις μεταγραφές. Αλλά είναι και θέμα μπάτζετ.

Μετά το ματς είδα σχόλια εναντίον του επειδή δεν ξεκίνησε τον Αλεξανδρόπουλο. Όλα είναι αποτέλεσμα. Ο Μαουρίσιο που ήταν πολύ καλός μέχρι το 60’-65’ είχε δοκάρι κι αν έβαζε το γκολ, δεν θα πείραζε κανέναν που δεν ξεκίνησε ο Αλεξανδρόπουλος. Ο Βραζιλιάνος είναι ο χαφ που πατάει περισσότερο από κάθε άλλον στην περιοχή. Ο Γιοβάνοβιτς γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους την ομάδα. Ενδεχομένως να άργησε στις αλλαγές.

Το σίγουρο είναι ότι έχει καταλάβει που βρίσκεται. Το περιστατικό με τον Ιωαννίδη δείχνει πολλά. Ο νεαρός κέρδισε ένα φάουλ κοντά στη σέντρα και από τον πάγκο ακούστηκε «μπράβο Φώτη». Τότε ο Σέρβος γύρισε και είπε: «Τι μπράβο, 40 μέτρα από την περιοχή ήταν». Το έχουμε πει. Είναι δυσάρεστο να αποθεώνεται η μετριότητα στο «τριφύλλι». Ένας προπονητής δεν μπορεί να κριθεί από το «δοκάρι και μέσα», «δοκάρι κι έξω». Ναι, θα είναι ντροπή να μην βγει ο ΠΑΟ Ευρώπη. Τεράστια αποτυχία. Αν, ωστόσο, θέλουν να γίνει σοβαρή δουλειά, οφείλουν να στηρίξουν πραγματικά όσους γνωρίζουν που είναι και πώς να προσφέρουν.

Διαφορετικά, ο Χουάνκαρ, το περασμένο καλοκαίρι δεν θα έπρεπε να είναι στον Παναθηναϊκό, όπως και ο Αϊτόρ ή ο Βιγιαφάνιες με την τραγική εικόνα που είχαν.

ΥΓ. Τραγικό το ότι ο Παναθηναϊκός δεν πήρε το περασμένο καλοκαίρι φορ και αριστερό μπακ. Τον Γενάρη ήταν πια αργά. Ο χρόνος ήταν ελάχιστος για να βρεθούν πραγματικά καλοί παίκτες. Μην ξεχνάμε ότι και ο Γκατσίνοβιτς ήρθε στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου.