"Νίκη" αυτοπεποίθησης, κρίμα κι άδικο να μην είναι Ευρώπη

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι απ’ την αρχή. Είναι άδικο να αναφέρουμε πως ο Παναθηναϊκός πήγε «μισός» στη Θεσσαλονίκη. Επειδή το μυαλό όλων πηγαίνει στο γεγονός πως λείπουν 3-4 βασικοί. Αυτό δε θα ήταν τίποτα. Οι «πράσινοι» πήγαν χωρίς 11 παίκτες και ταξιδεύοντας αυθημερόν για το ματς της χρονιάς!

Αν έχαναν από τον Άρη, ψυχολογικά και βαθμολογικά θα ήταν απίστευτα δύσκολο να ανατρέψουν την κατάσταση. Η πίεση στο «τριφύλλι» ήταν τεράστια. Τόσο για τη σπουδαιότητα και τη σημασία του ματς, όσο και για την ελλιπέστατη προετοιμασία λόγω των ιώσεων.

Είναι λοιπόν τεράστια υπόθεση αυτό το 0-0. Όχι τόσο σε επίπεδο ενός βαθμού. Κυρίως είναι η ευκολία με την οποία ήρθε. Δεν απειλήθηκε ο Παναθηναϊκός. Μάλιστα σε επίπεδο ευκαιριών και απειλών, ίσως αν το παιχνίδι έφευγε απ’ το «Χ» να έπρεπε να πάει στο «διπλό».

Χρειαζόταν αυτή την ώθηση ο Παναθηναϊκός. Όλα του πήγαιναν άσχημα μέχρι τώρα. Δεν του «πήγε» το ματς με την ΑΕΚ. Αντιμετωπίστηκε εκείνη η ισοπαλία ως ήττα. Λόγω της εικόνας της ομάδας. Τώρα πάλι ίδιο αποτέλεσμα, αλλά εντελώς διαφορετική η αντιμετώπιση.

Ο χαρακτήρας που «έβγαλε» η ομάδα, είναι πραγματικά απίστευτος. Ίσως ακόμη να μην έχουμε αντιληφθεί το πόσο σημαντικό ήταν το ματς και τι διακυβευόταν στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Γιατί υπάρχει πάντα στην άκρη του μυαλού η δικαιολογία πως και να μείνεις εκτός Ευρώπης στο Πρωτάθλημα, έχεις τον τελικό Κυπέλλου. Κάτι που είναι λάθος. Ο Παναθηναϊκός επιβάλλεται για πολλούς λόγους, να τερματίσει τουλάχιστον τέταρτος στα πλέι οφ.

Η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν η αλλαγή διάταξης απ’ τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Δεν είχε συνηθίσει σε διαφοροποιήσεις τέτοιου επιπέδου. Τόσο σε επίπεδο διάταξης όσο και σε φιλοσοφία αγωνιστική. Κάτι που αν είχε συμβεί σε ματς μέσα στη σεζόν, τώρα δεν θα υπήρχε το παραμικρό άγχος.

Βέβαια, το μεγαλύτερο ποσοστό της εικόνας, πιστώνεται στον Σέρβο τεχνικό. Ήταν ματς προπονητή, απ’ την αρχή ως το τέλος του. Ειδικά όταν δεν υπήρχε παίκτης στον πάγκο για να αλλάξει τη ροή του ματς αν χρειαζόταν. Δε χρειάστηκε όμως.

Καθοριστική και η συνέπεια των παικτών που είχαν σημαντικό ρόλο, ενώ ήταν σχεδόν ξεχασμένοι. Όπως ο Πούγγουρας. Ή η συμμετοχή του Σάντσες σε ρόλο αριστερού μπακ χαφ. Ο Σάρλια κόντρα στον Καμαρά. Ο Μπρινιόλι που επέστρεψε μετά από σημαντική αγωνιστική απραξία κι έλλειψη ρυθμού.

Πήρε πράγματα ο Παναθηναϊκός. Ψυχολογικά, στον τομέα της αυτοπεποίθησης, αλλά και βαθμολογικά. Πλέον η διαχείριση της κατάστασης είναι στα χέρια των «πράσινων». Βρίσκονται στο -2 από τον Άρη, ενώ τον έχουν στην έδρα του και απομένουν 8 ματς.

Με ηρεμία πάει η ομάδα στη διακοπή. Περιμένοντας την ανάρρωση όσων έλειψαν. Δεν είναι και λίγοι. Αν τα βάλει κανείς κάτω, θα βρει μια ομάδα ολόκληρη εκτός δράσης. Πέρεθ, Κουρμπέλης, Γκατσίνοβιτς, Βιτάλ, Χατζηγιοβάνης, Ιωαννίδης, κάλλιστα μπαίνουν σε ένα καλό σύνολο απ’ τη μέση και μπροστά.

Κι εκεί που όλα έμοιαζαν νορμάλ, ήρθε ο Άρης να αποδείξει για πολλοστή φορά το τι… ρόλο βαράει. Θυμήθηκε να βγάλει ανακοίνωση μία εβδομάδα μετά τον αγώνα που αδικήθηκε. Σε μια έδρα που είχε αδικηθεί ξανά και είχε ξεχάσει να αναφέρει το όνομα αντιπάλου τότε. Τι είπε ο Άρης; Πως ο Κλάτενμπεργκ έχει πρεμούρα υπέρ του Παναθηναϊκού.

Κάλλιστα συμπεριλαμβάνεται η αναφορά αυτή, στις πιο κωμικές ανακοινώσεις όλων των εποχών. Πρέπει να είναι κάποιος υπερβολικά άσχετος ή να μην έχει δει κανένα ματς στη σεζόν, για να λέει κάτι τέτοιο. Αν ο Κλάτενμπεργκ ήταν απλά αντικειμενικός απέναντι στον Παναθηναϊκός, ο Άρης τώρα θα προσπαθούσε να φτάσει την ΑΕΚ γιατί τους «πράσινους» δε θα τους έβλεπε καν.

Στο κάτω-κάτω, ας ευχηθεί ο Άρης το απλό. Να έρθει στη Λεωφόρο έχοντας ακριβώς την ίδια διαιτησία που είχε ο Παναθηναϊκός στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Αλλά να αφήσει και μια ενδεκάδα παικτών στη Θεσσαλονίκη. Το να προσπαθούν να δικαιολογήσουν την ανεπάρκειά τους να απειλήσουν τον Παναθηναϊκό που πήγε με μισό ρόστερ και αυθημερόν, είναι τραγικό πραγματικά.

Αυτό που μετρά, είναι το ποδόσφαιρο. Εκεί θα δικαιωθεί ο Παναθηναϊκός. Γιατί είναι κρίμα κι άδικο αυτή η ομάδα να μην βρίσκεται στην Ευρώπη τη νέα σεζόν.