Η επόμενη αγωνιστική μπορεί να διορθώσει πολλά

Όσοι είχαν «διαβάσει» σωστά το πρώτο ματς των play-offs κόντρα στην ΑΕΚ, ήξεραν ότι θα ήταν ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι από το πρόσφατο 3-0. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Και παρότι ξεκίνησε με παρόμοιο τρόπο, με ένα γκολ νωρίς για τους «πράσινους», κύλησε αλλιώτικα. Μόνο που η κατάληξή του θα μπορούσε να είναι πολύ πιο επώδυνη για τον Παναθηναϊκό από το τελικό 1-1.

Η ΑΕΚ δεν έβγαλε απλά αντίδραση, αλλά πρώτα απ’ όλα έβγαλε «ψυχή»: κανείς δεν θα ένιωθε έκπληξη, αν έδειχνε παρόμοια σημάδια κατάρρευσης με το πρόσφατο ματς, από τη στιγμή που βρέθηκε πίσω στο 4’, στην πρώτη επίσκεψη του Παναθηναϊκού στην περιοχή της. Η μεγάλη επιτυχία του Σωκράτη Οφρυδόπουλου όμως, πέρα από το τακτικό πλάνο που υπηρέτησαν πιστά οι παίκτες του, ήταν ο τρόπος που άλλαξε την ψυχολογία τους: μετά το αρχικό σοκ, η ΑΕΚ πήρε τα ηνία του ματς, στρίμωξε τον Παναθηναϊκό, τον έκλεισε στην περιοχή του, δεν του επέτρεψε να βγάλει αντεπιθέσεις. Και έβαλε στο τέλος του ημιχρόνου ένα γκολ που άξιζε απόλυτα βάσει της εικόνας και της απόδοσής του. Τακτικά, το στήσιμο της ΑΕΚ ήταν η «μέρα» αναλογικά με τη «νύχτα» της προηγούμενης επίσκεψής της στη «Λεωφόρο»: η άμυνα αυτή τη στιγμή δεν ανέβαινε ψηλά, τα πλάγια μπακ δεν ξεχνιούνταν στην επίθεση, οι διάδρομοι έκλεισαν για Αϊτόρ και Παλάσιος, η μάχη στον άξονα έβγαλε νικητές τους «κιτρινόμαυρους», οι μεσοεπιθετικοί και ο Αραούχο άλλαζαν συχνά θέσεις μπερδεύοντας τους αμυντικούς του Παναθηναϊκού. Ο Οφρυδόπουλος το είχε δουλέψει πολύ το παιχνίδι και αυτό φάνηκε, όπως δούλεψε πολύ και στο κομμάτι της ψυχολογικής «θωράκισης» από τους παίκτες του, ανεξάρτητα αν θα δέχονταν γκολ πρώτοι.

Ο Παναθηναϊκός από την πλευρά του είχε πολλά προβλήματα πριν τον αγώνα και τον βρήκαν κι άλλα κατά τη διάρκειά του. Η απουσία του Βέλεθ δεν του στοίχισε μόνο στο ανασταλτικό κομμάτι, αλλά και στην προώθηση του παιχνιδιού από την άμυνα προς τα εμπρός, πράγμα που κάνει ο Ισπανός στόπερ με ασφάλεια και σιγουριά. Η απουσία του Ιωαννίδη δεν του στοίχισε μόνο στις ευκαιρίες που δεν έκανε ο ίδιος αλλά και στη μη – αξιοποίηση των συμπαικτών του: ο Ιωαννίδης μπορεί να κρατήσει τη μπάλα και να τη «σπάσει» σε συμπαίκτη του, μπορεί να τραβήξει πάνω του και δεύτερο αμυντικό και είναι και ο καλύτερος της ομάδας του στο ψηλό παιχνίδι, ώστε να έχουν νόημα οι σέντρες προς την αντίπαλη περιοχή. Αλλά και ο – φορμαρισμένος τον τελευταίο καιρό – Αλεξανδρόπουλος έλειψε: είναι ο μόνος από τα κεντρικά χαφ που έχει την έκρηξη και το κάθετο ένας – με – έναν.

Στη διάρκεια του παιχνιδιού ο Γιοβάνοβιτς «έχασε» τον Γκατσίνοβιτς και είδε και τον Αϊτόρ και τον Χουάνκαρ να παίζουν με σαφές πρόβλημα – ειδικά για τον Χουάνκαρ, ουσιαστικά τον μόνο παίκτη χωρίς back-up σε ολόκληρο το ρόστερ, θα έπρεπε να υπάρχει μια άλλου τύπου διαχείριση ώστε να μην «σκάσει». Ο Κουρμπέλης που ξεκίνησε βασικός, δεν μοιάζει ακόμα 100% έτοιμος για φανέλα βασικού σε τόσο απαιτητικά παιχνίδια, ο Βιαγιαφάνιες έχει χάσει το ρυθμό του λόγω της πολυήμερης απουσίας του, ο Σένκεφελντ με μιάμιση προπόνηση όλη κι όλη έδειξε να περπατάει με δυσκολία στο τέλος. Και μέσα σε όλα αυτά, ο Καρλίτος, ο μοναδικός διαθέσιμος επιθετικός μοιάζει να είναι σε πολύ κακή κατάσταση, που καμία σχέση δεν έχει με την εικόνα του στην αρχή της χρονιάς.

Ούτε από τις αλλαγές πήρε βοήθεια η ομάδα, ούτε από τον Χατζηγιοβάννη, ούτε από τον – σχεδόν πάντα χρήσιμο – Μαουρίσιο. Για την ακρίβεια, ήταν ο συνδυασμός «καλή ΑΕΚ – μέτριος Παναθηναϊκός» που έπαιξε ρόλο στην εικόνα που είδαμε στο γήπεδο. Κι όσο κι αν ο Παναθηναϊκός εκεί γύρω στο 55’, ισορρόπησε κάπως το παιχνίδι με τις τρεις μαζεμένες αλλαγές, στην πραγματικότητα δεν πήρε ποτέ τον έλεγχό του. Και στο τέλος της βραδιάς, μπορεί να αισθάνεται «τυχερός» ή τέλος πάντων να αισθάνεται καλά που πήρε έναν βαθμό από ένα ματς που θα μπορούσε να μην πάρει τίποτα. Που μείωσε τη διαφορά από τον Άρη στους δυο βαθμούς και διατηρήθηκε στο -4 από την ΑΕΚ και δεν πήγε στο -7. Και που έχει την ευκαιρία να πάει στο «Βικελίδης» την επόμενη αγωνιστική και αν το αξίζει, αν πατάει καλά, αν έχει σε καλή κατάσταση τους σημαντικούς του παίκτες, να νικήσει τον Άρη, να τον προσπεράσει και να τον φέρει εκείνον στη θέση της ομάδας που κυνηγάει τους από πάνω για μια ευρωπαϊκή θέση.