Ίδιος αντίπαλος, «άλλος» αγώνας

Στο προτελευταίο ματς της κανονικής περιόδου, όλα κύλησαν ιδανικά για τον Παναθηναϊκό: έβαλε τρία γκολ μέχρι το ημίωρο, αξιοποίησε κάθε ευκαιρία που βρήκε, εκμεταλλεύτηκε τις αμυντικές «αφέλειες» της ΑΕΚ, το γεγονός ότι οι αμυντικοί της έπαιζαν ψηλά κι ότι τα πλάγια μπακ «απουσίαζαν» από τα ανασταλτικά τους καθήκοντα. Κι όταν η ΑΕΚ «ξύπνησε» και αντέδρασε, ο Παναθηναϊκός δεν δέχτηκε κάποιο γκολ χάρη στην αστοχία των φιλοξενούμενων και των αντανακλαστικών του Διούδη, με αποτέλεσμα να μπορέσει να διαχειριστεί το 3-0 με άνεση μέχρι το τέλος, χάνοντας ακόμα 2-3 μεγάλες ευκαιρίες να πετύχει κι άλλα γκολ.

Εκείνο ήταν ένα «must-win» παιχνίδι για τους «πράσινους», που ήθελαν να κλειδώσουν τη συμμετοχή τους στα play-offs, χωρίς να αγχώνονται για το τελευταίο ματς στο Περιστέρι. Για την ΑΕΚ, εκείνο ήταν ένα ματς «τιμής»: είχε ήδη εξασφαλίσει τη συμμετοχή της στην εξάδα κι έψαχνε ένα ματς αποδείξεων, για να ελαφρύνει κάπως το βαρύ κλίμα που είχε δημιουργηθεί. Τώρα όμως τα πράγματα είναι αλλιώς: ο Παναθηναϊκός, που «κυνηγάει» την ΑΕΚ και τον Άρη, που είναι 4 και 3 βαθμούς πίσω τους στο ξεκίνημα των play-offs, «καίγεται» να ξεκινήσει με νίκη. Και η ΑΕΚ από την πλευρά της, καταλαβαίνει ότι αν χάσει από τον Παναθηναϊκό, οι 4 βαθμοί θα γίνουν ένας. Και με την εικόνα που έχει τον τελευταίο καιρό, με την κακή ψυχολογία, τη γκρίνια, την εσωστρέφεια και την αβεβαιότητα για την επόμενη ημέρα, είναι λογικό να μην νιώθει καθόλου σίγουρη για την τετράδα.

Όλα αυτά κάνουν την ΑΕΚ πολύ πιο επικίνδυνη σε σχέση με το ματς του πρωταθλήματος – υπάρχει πλέον για τους «κιτρινόμαυρους» το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Διότι προφανώς και η ποιότητα των παικτών της ΑΕΚ είναι πολύ μεγαλύτερη και πολύ καλύτερη απ’ αυτό που εμφανίζουν τον τελευταίο καιρό στο γήπεδο. Αυτό θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί ο Οφρυδόπουλος, που θα παρατάξει μια ομάδα πολύ πιο προσεκτική, πολύ πιο «διαβασμένη» και πολύ πιο «ψυλλιασμένη» την Κυριακή, σε σχέση με αυτά που μας παρουσίασε ο Γιαννίκης την προτελευταία αγωνιστική. Δεν θα δούμε με άλλα λόγια τα στόπερ να ανεβαίνουν στη σέντρα ή τα πλάγια μπακ να «ξεχνιούνται» στο άλλο μισό του γηπέδου. Δεν θα αφήσουν χώρους και θα προσπαθήσουν να εμποδίσουν τις πλαγιοκοπήσεις του Αϊτόρ και του Παλάσιος. Θα έχουν σαν πρώτο μέλημα το «μηδέν» πίσω, πολύ απλά διότι με ισοπαλία θα κρατήσουν τον Παναθηναϊκό στους τέσσερις βαθμούς διαφορά.

Οπότε το θέμα είναι τι μπορεί να κάνει ο Παναθηναϊκός, διότι αυτός είναι ο γηπεδούχος και αυτός δείχνει να είναι σε καλύτερη (αγωνιστική και ψυχολογική) κατάσταση τον τελευταίο καιρό. Αυτός οφείλει να ορίσει το τέμπο του αγώνα και να πάρει την πρωτοβουλία, να κυνηγήσει το γκολ χωρίς να αφήσει διαδρόμους πίσω, να επιτεθεί μυαλωμένα χωρίς να δώσει χώρους στους καλούς μεσοεπιθετικούς της ΑΕΚ να τον βρουν «μπόσικο». Είναι πρόβλημα για τον Γιοβάνοβιτς ότι η ομάδα του «πονάει» στο κέντρο της άμυνας, με τον Βέλεθ αμφίβολο και τον Σένκεφελντ ανέτοιμο, με ελάχιστες προπονήσεις την τελευταία εβδομάδα. Αλλά μεσοεπιθετικά είναι «γεμάτος», ο Βιγιαφάνιες είναι ξανά διαθέσιμος, ο Κουρμπέλης πατάει καλά, ο Χατζηγιοβάνης δείχνει και διάθεση και ουσία όταν καλείται να αγωνιστεί, ο Αϊτόρ με τον Παλάσιος δείχνουν να είναι στην καλύτερη κατάσταση στη σεζόν.

Όλα αυτά που έχει κάνει καλά ο Παναθηναϊκός τον τελευταίο καιρό σε πρωτάθλημα και κύπελλο δεν θα είναι αρκετά, αν δεν συνοδευτούν από νίκες το επόμενο διάστημα. Διότι αυτές οι 10 ήττες που «κουβαλάει» είναι ένα βαρίδι που τον κράτησε πίσω στη βαθμολογία και τον αναγκάζει να κυνηγάει και όχι να τον κυνηγούν. Θα «σβήσει» αυτές τις ήττες μόνο με νίκες, ώστε να μην χρειάζεται να κοιτάζει τα αποτελέσματα των άλλων και να κάθεται να υπολογίζει τι τον συμφέρει: όταν κερδίζεις, κοιτάζεις μόνο μπροστά. Ούτε δίπλα σου, ούτε πίσω σου. Και μετά, σε κυνηγούν οι άλλοι και υπολογίζουν πού πρέπει να «σκοντάψεις» μπας και σε προλάβουν.