Η αναγκαιότητα του στόχου και της απόφασης για το αύριο

Υπάρχουν διάφορα κλισέ στο ποδόσφαιρο. Όπως το περιβόητο «σιγά μωρέ με τα προγράμματα, όλοι παίζουν με όλους». Μπούρδες. Ας είχε ο Παναθηναϊκός στα play offs πρώτη αγωνιστική ΠΑΣ εντός, δεύτερη ΠΑΟΚ εκτός (μετά τα ματς με Γάνδη) και σας λέγαμε μετά πώς άλλαζαν τα δεδομένα. Αλλά η ουσία των play offs δεν είναι εκεί. Η ουσία είναι πως όποια σειρά αγώνων κι αν έτυχε, ο Παναθηναϊκός πρέπει να κολυμπήσει.

Όχι απλά για να γυμναστεί ή για να ευχαριστηθεί τη θάλασσα. Πρέπει να κολυμπήσει για να μην «πνιγεί». Μη δει ακόμη μια σεζόν να φτάνει στο τέλος της κατεστραμμένη. Πάντα με τον αστερίσκο του κυπέλλου φυσικά, το οποίο ήταν, είναι και θα είναι ο βασικός στόχος του «τριφυλλιού». Γιατί είναι τίτλος κι όχι μια άχαρη τέταρτη ή τρίτη θέση.

ΑΕΚ μέσα, Άρης εκτός και πάει λέγοντας για το πρόγραμμα του Παναθηναϊκού. Αναφέρουμε μόνο τις δύο πρώτες αγωνιστικές, επειδή εκεί κρίνεται το αν θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον για τη συνέχεια. Με δύο νίκες είσαι καβάλα στο άλογο, με δύο ήττες λογικά χάνεις κάθε ελπίδα. Δύο ισοπαλίες δεν σε βολεύουν γιατί είσαι πίσω έτσι κι αλλιώς, ενώ οι τέσσερις βαθμοί είναι καλοί. Στη θεωρία όλα αυτά. Τσάμπα συζήτηση βασικά, επειδή οι αγώνες έφτασαν οπότε η κουβέντα δεν έχει νόημα. Οι πράξεις μετρούν.

Εκεί επιβάλλεται να εστιάσει το «τριφύλλι». Στην αναγκαιότητα των πράξεων. Καλό ποδόσφαιρο αποδίδει η ομάδα. Αδίκησε τον εαυτό της σε υπερβολικά μεγάλο αριθμό αγώνων. Εξαίρεση όσα η διαιτησία καθόρισε το αποτέλεσμα, όπως στην Κρήτη με τον ΟΦΗ. Ένα αποτέλεσμα που είναι η διαφορά από τις θέσεις της Ευρώπης αυτή τη στιγμή, οπότε μην το μειώνουμε και μην το ξεχνάμε. Έγινε όμως, οπότε με αυτό πρέπει να ζήσεις και να πορευτείς.

Η 5η θέση αδικεί τον Παναθηναϊκό, καθιστώντας παράλληλα αποτυχημένη τη μέχρι τώρα σεζόν. Καθαρά λόγω σημείου τερματισμού της κανονικής διάρκειας. Μπορεί να αλλάξει αυτό. Αν αλλάξουν τα αποτελέσματα της ομάδας φυσικά. Τόσο απλά, δεν είναι πυρηνική φυσική. Πλέον δεν κοιτάς την αγωνιστική βελτίωση αγώνα με τον αγώνα. Θες την ουσία, πρέπει να είσαι κυνικός. Διότι δε «σηκώνει» ο οργανισμός των «πράσινων» μία ακόμη σεζόν χωρίς Ευρώπη.

Σειρές αγώνων, κίνητρο αντιπάλων, δεν έχουν καμία σημασία λοιπόν. Με παρωπίδες πρέπει να πορευτεί ο Παναθηναϊκός. Επιτρέποντας στον εαυτό του να δει μόνο την αναγκαιότητα του στόχου. Του μίνιμουμ, το απαιτητού. Της Ευρωπαϊκής εξόδου.

Δεν είναι μόνο τα «τσιτάτα» περί βάρους φανέλας, ιστορίας κτλ. Ισχύουν εννοείται. Αλλά στην προκειμένη ας σκεφτούν οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές πως θα αδικήσουν τον εαυτό τους και την προσπάθειά τους. Γιατί αν κλείσει η σεζόν χωρίς Ευρώπη και χωρίς κατάκτηση κυπέλλου, κανείς δεν ξέρει τι θα ξημερώσει. Απ’ τη στιγμή που εκ των πραγμάτων θα έχει «σφραγιστεί» με αποτυχία η προσπάθεια. Καλό ποδόσφαιρο; Καλό. Τι πέτυχες όμως;

Αν η απάντηση είναι μία τρύπα στο νερό, θα έχει διαγραφεί αυτόματα κάθε καλό της αγωνιστικής περιόδου. Γιατί έτσι είναι τα πράγματα στον Παναθηναϊκό. Αυτή είναι η πίεση και η απαίτηση που πρέπει να τον συνοδεύει. Ούτε σε μια μέρα θα αλλάξουμε νοοτροπία στην Ελλάδα, ούτε σημαίνει πως είναι σωστό να αδιαφορείς και να λες «όλα καλά» μετά από κάζο.

Η δική μας γνώμη είναι ξεκάθαρη κι έχει εκφραστεί και στο παρελθόν. Ακόμη και πριν τα play offs που λέει ο λόγος. Φωνάζεις τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Του λες «σε θέλω, θέλω να συνεχίσουμε την προσπάθεια, έλα να υπογράψουμε νέο συμβόλαιο και μαζί να τρέξει και ο σχεδιασμός της επόμενης σεζόν». Κλείνοντας κι αυτό το θέμα. Διότι μέσα σε όλα, περιμένοντας πώς θα «κάτσει» το πράγμα με τα play offs, απλά χάνεται χρόνος.

Ταυτόχρονα, το αν ο Παναθηναϊκός τερματίσει 1 βαθμό πάνω ή 1 βαθμό κάτω απ’ τον Άρη, αλλάζει το μίνιμουμ απαιτητό που είναι η Ευρώπη για παράδειγμα, αλλά δεν αλλάζει την ποδοσφαιρική σου προσπάθεια. Όπως λέμε δοκάρι και μέσα μάγκας, δοκάρι κι έξω μ……….ς.

Ειδικά για αυτή τη σεζόν, άλλωστε, μην ξεχνάμε πως το νέο Πρωτάθλημα αρχίζει 5 Αυγούστου. Αν υπάρχει Ευρώπη καλά-καλά δεν θα προλάβει η ομάδα να κάνει διακοπές. Στο ενδεχόμενο που περιμένει τέλη καλοκαιριού να βρει και να φέρει παίκτες, θα έχει «κάψει» και την επόμενη σεζόν.

Ο Γιοβάνοβιτς έχει κριθεί μετά από τόσο καιρό. Για εμάς ταιριάζει σε αυτό που θέλει ο Παναθηναϊκός. Σε κάθε περίπτωση όποια απόφαση παρθεί, δεν μπορεί να περιμένει μέχρι τα τέλη της σεζόν. Γιατί τότε θα είναι υπερβολικά αργά. Ειδικά όταν υπάρχουν κι άλλα ανοιχτά μέτωπα. Συμβόλαια Χουάνκαρ, Βιγιαφάνιες για παράδειγμα. Τι θα γίνει με τους δανεικούς. Μεταγραφές που εκ των πραγμάτων δε θα είναι λίγες.

Το προχωρήσαμε αρκετά, αλλά μη νομίζετε πως υπάρχει χρόνος. Η σειρά των αγώνων θα σε φέρει στο τέλος της σεζόν πριν το καταλάβεις. Κι εκεί αν αρχίσεις να τρέχεις για όλα, θα τα κάνεις σαλάτα! Ειδικά σε μια ομάδα που έχει ξεχάσει πως είναι η ταχύτητα σε αυτούς τους τομείς του σχεδιασμού.