Τεστ χαρακτήρα αρκεί να καταλάβει τι διακυβεύεται

Ένα διαρκές πάνω-κάτω ήταν η κανονική διάρκεια του Πρωταθλήματος για τον Παναθηναϊκό. Μία χαρά, μία λύπη. Μία ικανοποίηση, μία νεύρα. Μία ενθουσιασμός, μία απογοήτευση. Ένα ψυχικό «λάστιχο», που καλό θα ήταν να μην υπάρχει. Γιατί πρώτα και πάνω απ’ όλα θα είχε διώξει τις αμφιβολίες που υπάρχουν, μπαίνοντας στο καθοριστικό σημείο της αγωνιστικής περιόδου.

Η εικόνα του «τριφυλλιού» στο Περιστέρ, δε διαφοροποιήθηκε. Ήρθε η νίκη, οπότε τα υπόλοιπα μένουν στην άκρη. Αλλά σε επίπεδο εμφάνισης δεν ήταν τα πράγματα διαφορετικά, συγκριτικά με άλλα εκτός έδρας ματς. Όπως νίκησε τον Ατρόμητο θα μπορούσε να έχει νικήσει τον Παναιτωλικό για παράδειγμα. Νίκησε τον ΟΦΗ, αλλά επειδή ήθελε ο διαιτητής αντί για τρεις δεν πήρε κανέναν βαθμό.

Ας μείνουμε στο ποδοσφαιρικό σκέλος όμως. Έτσι όπως ήρθε το πράγμα, ήταν κομβικής σημασίας η επικράτηση στο Περιστέρι. Διότι αν δεν το είχε κάνει ο Παναθηναϊκός, αυτή τη στιγμή δε θα υπήρχε τόσο ενδιαφέρον για τα Play offs. Ο Άρης θα ήταν στο +5 και η ΑΕΚ στο +6. Βέβαια ο Άρης σκόραρε το δεύτερο τέρμα του μόλις δέχτηκε γκολ ο Παναθηναϊκός. Συμβαίνουν αυτά…

Η αρχή του αγώνα με τον Ατρόμητο, δεν έδειξε αλλαγή νοοτροπίας ή απομάκρυνση της χαλαρότητας που δυστυχώς μοιάζει να έχει ο Παναθηναϊκός εκτός έδρας. Θεωρώντας πως θα πάρει τα ματς ευκολότερα απ’ όσο πραγματικά ισχύει. Έμεινε το 0-0, ο Ατρόμητος όσο καλές μονάδες κι αν έχει, δεν είναι τόσο καλή ομάδα. Έτσι δεν βρήκε έστω τη μία φάση για να απειλήσει κι ίσως να σκοράρει. Στοιχείο που έχουμε δει σε πολλά εκτός έδρας ματς των «πράσινων». Και μετά τρέχουν, χωρίς χαλαρότητα, όμως είναι αργά.

Με την ίδια νοοτροπία λοιπόν, ο Παναθηναϊκός δεν έχει τύχη στα πλέι οφ. Εκεί τα δεδομένα είναι αλλιώς βέβαια και το στοιχείο των ντέρμπι που υπάρχει στα περισσότερα ματς, ίσως λειτουργήσει ευεργετικά για το «τριφύλλι». Προκειμένου να εξαφανιστεί αυτό το έχω ψηλά τη μύτη.

Μην παρεξηγηθούμε, δεν είναι ζήτημα ποδοσφαίρου όλα αυτά. Ίσα-ίσα το αντίθετο ισχύει. Επειδή ποδοσφαιρικά η ομάδα είναι καλή και το αντιλαμβάνεται στο χορτάρι πως δεν έχει να φοβηθεί κάτι. Αποτέλεσμα είναι να χάνει τη σκληράδα της. Να χάνει το στοιχείο της εγρήγορσης, της αποφασιστικότητας, της «πείνας». Όσων δεν έχουν σχέση με την τακτική συμπεριφορά ή το πώς συμπεριφέρεται καθαρά ποδοσφαιρικά ένα σύνολο. Αλλά επηρεάζουν άμεσα την έκβαση των αναμετρήσεων.

Αστερίσκος πάντα, είναι και η εξωαγωνιστική εξέλιξη των πλέι οφ. Η αντιμετώπιση που τυγχάνει μέχρι τώρα το «τριφύλλι», νομίζεις πως στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα. Δεν πρέπει να είναι οι «πράσινοι» στην Ευρώπη. Αν ξαναδούμε τέτοιο μήνυμα έστω σε ένα ματς απ’ τα δέκα που απομένουν, τότε ο Παναθηναϊκός δε θα είναι στις θέσεις της Ευρώπης. Τόσο απλά.

Κι εδώ που τα λέμε, να διαφοροποιηθεί η συμπεριφορά απέναντι στον Παναθηναϊκό στο καθοριστικό σημείο της σεζόν, πόσες πιθανότητες μπορεί να συγκεντρώνει; Θα είναι κρίμα πάντως να μην πάρει αυτή η ομάδα το Ευρωπαϊκό εισιτήριο. Επειδή θα καταστραφεί ολοκληρωτικά η σεζόν και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ποια επακόλουθα θα υπάρχουν.

Θα είναι κρίμα, επειδή ποδοσφαιρικά έχει συντελεστεί σημαντική αλλαγή στην ομάδα. Έχει πολλά, πάρα πολλά πράγματα να βελτιώσει. Τόσο σε επίπεδο νοοτροπίας όσο και ενίσχυσης του ρόστερ. Ποιοτικά και σε επίπεδο προσωπικότητας. Αλλά οι βάσεις έχουν μπει. Αν σας πούμε βρείτε μας μια ομάδα που παίζει σαφώς καλύτερο ποδόσφαιρο απ’ τον Παναθηναϊκό φέτος, δύσκολα θα απαντήσετε. Εκεί είναι όλη η ουσία.

Οι «πράσινοι» ας εστιάσουν σε αυτά που όντως μπορούν να ορίσουν. Η νοοτροπία τους και η μη εμφάνιση χαλαρότητας, είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα. Στο τέλος-τέλος, ας αναγκάσει ο Παναθηναϊκός να ρεζιλευτούν ακόμη περισσότερο προκειμένου να τον αφήσουν εκτός Ευρώπης μέσω Πρωταθλήματος.

Υ.Γ. Προφανώς και το Κύπελλο είναι ο βασικός στόχος. Προφανώς και η κατάκτησή του δίνει Ευρωπαϊκό εισιτήριο. Αλλά ας μη γίνει άλλοθι πιθανής αποτυχίας στα πλέι οφ, καθώς δεν είναι τίποτα βέβαιο η κατάκτηση του τίτλου αυτού. Ίσα-ίσα ο Παναθηναϊκός πρέπει να πάει με το καλό στον τελικό, χωρίς να έχει στο μυαλό του πως παίζει και την Ευρωπαϊκή του έξοδο.