Ποιος το θέλει περισσότερο;

Η δικαίωση του Άρη στο CAS και η επιστροφή των 6 βαθμών, «εξηγεί» παράλληλα πόσο σημαντική ήταν η νίκη του Παναθηναϊκού με την ΑΕΚ, που «κλείδωσε» τη συμμετοχή του στα play – offs. Σε διαφορετική περίπτωση οι «πράσινοι» πιθανότατα θα έπαιζαν τα ρέστα τους την τελευταία αγωνιστική στο Περιστέρι και θα είχαν παράλληλα το μάτι τους στραμμένο και στους αγώνες των υπόλοιπων που διεκδικούν θέση στην εξάδα. Ρεαλιστικά μιλώντας, θα αντιμετώπιζαν το ενδεχόμενο να μείνουν εκτός εξάδας και να συμμετάσχουν στα play – outs, με ό,τι συνεπάγεται αυτό: γκρίνια, εσωστρέφεια, «επισκέψεις» οπαδών στο Κορωπί και ψυχολογία υπό του μηδενός, ενόψει μάλιστα των ημιτελικών κυπέλλου. Πώς θα πήγαινε να διεκδικήσει το κύπελλο άραγε μέσα σε τέτοια «τρικυμία»;

Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν συνέβη, πολύ απλά διότι ο Παναθηναϊκός διαχειρίστηκε το ντέρμπι με την ΑΕΚ με «αέρα» και ψυχολογία μιας μεγάλης ομάδας, που κατεβαίνει να παίξει σε ένα ντέρμπι με πάθος, αλλά χωρίς φόβο. Όπως πρέπει να κάνει σε όλα τα ντέρμπι, εντός ή εκτός. Και παρότι αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στο -4 από την ΑΕΚ και στο -3 από τον Άρη, η κατάσταση είναι εντελώς διαχειρίσιμη. Αρκεί να πιστοποιήσει την αγωνιστική του πρόοδο με σημαντικές νίκες – αρχής γενομένης από το ματς με τον Ατρόμητο.

Αν θεωρήσουμε δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός έχει ουσιαστικά κατακτήσει το πρωτάθλημα κι ότι ο ΠΑΟΚ μόνο αν «λιποθυμήσει» θα χάσει τη δεύτερη θέση, όλο το «ζουμί» θα είναι η τρίτη και η τέταρτη θέση που δίνουν ευρωπαϊκό εισιτήριο (το κύπελλο το αφήνουμε έξω από την εξίσωση αυτή τη στιγμή). Οπότε ΑΕΚ, Άρης και Παναθηναϊκός φαίνονται να είναι οι τρεις ομάδες που θα παλέψουν για τις δυο θέσεις, έχοντας η κάθε μια απ’ αυτές τις τρεις ομάδες τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της σε αυτή την προσπάθεια. Αλλά επιτρέψτε μου να πω, ότι από τις τρεις, η ομάδα που δείχνει να έχει τη μεγαλύτερη «φόρα», είναι η ομάδα που βρίσκεται (βαθμολογικά) στη δυσχερέστερη θέση: ο Παναθηναϊκός.

Οι «πράσινοι», σε σχέση με τις άλλες δυο ομάδες, έχουν μια ξεκάθαρη αγωνιστική ταυτότητα. Έχουν στον πάγκο τον ίδιο προπονητή, με τον οποίον ξεκίνησαν τη σεζόν, τη στιγμή που η ΑΕΚ πορεύεται με υπηρεσιακό προπονητή τον Σωκράτη Οφρυδόπουλο και ο Άρης μόλις πρόσφατα προσέλαβε τον Χερμάν Μπούργος. Ο Παναθηναϊκός έχει καταφέρει να βρει ισορροπία στις γραμμές του, να εξασφαλίσει μια αμυντική σταθερότητα και να βρει ηγέτες, να παράγει φάσεις και να βρίσκει γκολ όχι μόνο από τους επιθετικούς του, αλλά και από τα εξτρέμ και τα κεντρικά χαφ. Έχει διάφορα θέματα να διορθώσει, με πρώτο και κυριότερο την αστάθεια που δείχνει εκτός έδρας σε σύγκριση με τη συνέπεια που εμφανίζει στη «Λεωφόρο» αλλά και τον τρόπο που επηρεάζεται όταν δεχθεί πρώτος γκολ, αλλά η εικόνα του αφήνει σοβαρά περιθώρια αισιοδοξίας.

Η ΑΕΚ, είναι μια ομάδα «τραυματισμένη» και ψυχικά ευάλωτη, που έχει μεν ένα καλό υλικό, αλλά δεν δείχνει να έχει την ψυχολογία να αντέξει σε μια πίεση που ολοένα και αυξάνεται και κραδασμούς που γίνονται όλο και πιο δυνατοί μετά από κάθε ανεπιτυχές αποτέλεσμα. Ο Άρης, του οποίου η ψυχολογία βελτιώθηκε μετά την έλευση του νέου προπονητή, τα καλά αποτελέσματα στους τελευταίους αγώνες και την επιστροφή των βαθμών, έχει χτυπητές αδυναμίες που την παρούσα χρονική στιγμή μπορούν μόνο να «κουκουλωθούν» και όχι να λυθούν – το «εύκολο γκολ», είναι το βασικότερο. Κι όπως έχει δείξει η ποδοσφαιρική ιστορία, η ευεργετική επίδραση της αλλαγής στον πάγκο, αυτό που λέμε «η αύρα του καινούργιου προπονητή», συνήθως κρατάει για λίγα παιχνίδια.

Όλα αυτά σε θεωρητικό επίπεδο. Μπορεί να επιβεβαιωθούν ή να διαψευστούν μέσα σε λίγα παιχνίδια. Στο χέρι των τριών αυτών ομάδων είναι να αποδείξουν πόσο πολύ θέλουν το ευρωπαϊκό εισιτήριο και αν μπορούν να κάνουν σωστά ένα σωρό πράγματα που πήγαν τόσο λάθος μέσα στη σεζόν.