Η διαχείριση (θα) κάνει τη διαφορά για τον Παναθηναϊκό

Τα πράγματα στο μπάσκετ, αλλά και στη ζωή γενικότερα, δεν είναι πάντα άσπρο ή μαύρο. Υπάρχει και το... γκρι, όπως το χρώμα στις στολές των διαιτητών.

Ο Παναθηναϊκός γύρισε από το Ηράκλειο της Κρήτης, χωρίς το τρόπαιο του Κυπέλλου Ελλάδας στο οποίο στόχευε. Ήταν καλύτερος από τον Ολυμπιακό στον τελικό για 30 λεπτά, αλλά κατέρρευσε στην τελική και πιο κρίσιμη ευθεία.

Στο OnSports αναδείξαμε σε μεγάλο βαθμό τον ρόλο που έπαιξε η διαιτησία στην τελική εικόνα του αγώνα. Υπάρχει και η άκρως αντίθεση άποψη που θέλει να «ακυρώσει» τη κουβέντα για τα εξόφθαλμα ανάποδα σφυρίγματα του Γιάννη Φούφη, επειδή οι «πράσινοι» κατά κάποιο τρόπο εξαφανίστηκαν από το παρκέ στην τελευταία περίοδο. Δεν πέτυχαν ούτε ένα καλάθι εντός παιδείας και σκόραραν μόλις 6 πόντους με βολές.

Είπαμε, όμως, δεν είναι όλα στο μπάσκετ άσπρο ή μαύρο. Μία κατάσταση δεν αναιρεί απαραίτητα την άλλη. Παρακολουθώντας από πολύ κοντά τον μεγάλο τελικό (πίσω ακριβώς από την μπασκέτα που έκανε επίθεση ο Παναθηναϊκός στο δεύτερο ημίχρονο σε απόσταση δύο μέτρων από την τελική γραμμή) είδα και τον τρόπο που γύρισε το παιχνίδι. Η τρομερή άμυνα του Ολυμπιακού, στην οποία στέκονται πολλοί, ήρθε μέσα από κάτι παραπάνω από μπασκετικό ξύλο. Το οποίο θα ήταν απόλυτα θεμιτό, αν επιτρεπόταν και στην απέναντι άκρη του παρκέ. Ωστόσο, επιστρέφοντας αργότερα από τα «Δύο Αοράκια» παρακολούθησε ξανά τον τελικό, αυτή τη φορά όπως και ο περισσότερος κόσμος από τον τηλεοπτικό φακό για να έχω πιο ξεκάθαρη εικόνα.

Όντως, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός έχασε μέσα από τα χέρια του την ευκαιρία να κατακτήσει και αυτόν τον τίτλο. Αν στη θέση του Φούφη ήταν οποιοσδήποτε άλλος διαιτητής θεωρώ ότι η ομάδα του Δημήτρη Πρίφτη θα είχε γυρίσει από το Ηράκλειο με την κούπα. Η ξεκάθαρη «πράσινη» υπεροχή στα πρώτα 30 λεπτά θα είχε φέρει τη διαφορά σε επίπεδα που δεν θα επέτρεπε την ανατροπή, αν δεν υπήρχαν στοχευμένες αποφάσεις σε κρίσιμα σημεία αυτού του διαστήματος. Όπως επίσης, θα είχε περισσότερες πιθανότητες ο Παναθηναϊκός να αντιδράσει στο ολικό μπλακ-άουτ της 4ης περιόδου, αν έπαιρνε τα φάουλ ή τις κατοχές που δικαιούταν.

Ξεκάθαρα, όμως, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΤΣΙ, ο Παναθηναϊκός μπορούσε να κερδίσει τον τελικό. Αλλά στην προσπάθειά του να ξεφύγει από τον «δολοφόνο» του... «αυτοκτόνησε». Τα είχε καταφέρει και στο ΣΕΦ, με μια παρόμοια διαιτησία από τον Φούφη. Άρα μπορούσε να νικήσει και στο Ηράκλειο. Τα έκανε όμως όλα λάθος στο τελευταίο δεκάλεπτο. Είχε ξοδέψει σχεδόν όλη του την ενέργεια, ο Πρίφτης δεν μπόρεσε να βρει ένα σχήμα που θα αντιδράσει. Ξέχασε τον Μποχωρίδη στον πάγκο μετά τα 3 φάουλ που τον χρέωσαν στα πρώτα 5 λεπτά, ο Γιόβιτς ήταν εξαφανισμένος σε όλο το Final Four, ο τρομερός Παπαγιάννης είχε φορτωθεί με ανύπαρκτα φάουλ από πολύ νωρίς και ο Παπαπέτρου ήταν στον πάγκο ανήμπορος να βοηθήσει.

Ο Έλληνας κόουτς ήταν άριστα προετοιμασμένος για αυτό το ντέρμπι. Έβαλε δύσκολα στον Μπαρτζώκα εξουδετερώνοντας τον Σλούκα με Μποχωρίδη, Σαντ Ρος και λίγο από... Οκάρο Ουάιτ. Αλλά δεν διαχειρίστηκε σωστά το rotation, έχοντας φυσικά και περιορισμένες λύσεις και δεν βρήκε λύσεις απέναντι στην ενέργεια που έδωσαν στον Ολυμπιακό, ερχόμενοι από τον πάγκο οι ΜακΚίσικ και Ουόκαπ. Ο Νέντοβιτς είχε 2-3 καλές ευκαιρίες για να πετύχει ένα μεγάλο σουτ που θα άλλαζε ξανά τις ισορροπίες, αλλά έμοιαζε εξαντλημένος.

Αυτό που μένει ωστόσο ως η πιο θετική εικόνα από το Final Four είνα η διαχείριση της κατάστασης μετά το τέλος του αγώνα. Η οποία δείχνει και τη χαώδη διαφορά επιπέδου και νοοτροπίας. Και αποδεικνύει πόσο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ σύλλογος είναι ο Παναθηναϊκός. Οι «πράσινοι» μετά και το τελευταίο σφύριγμα έβραζαν με όσα έκανε στο παρκέ ο Φούφης και θεωρούν πως η διαιτησία έπαιξε μεγάλο ρόλο στην εξέλιξη του ματς. Κανείς όμως δεν μίλησε γι' αυτό. Όλοι στάθηκαν στις δικές τους ευθύνες. Όπως πρέπει να κάνει μια μεγάλη ομάδα.

Παράλληλα, με την πίκρα να είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους, σεβάστηκαν τον θεσμό, τους αντιπάλους και πολύ περισσότερο τον κόσμο που βρέθηκε στο γήπεδο και τους χειροκρότησε. Έμειναν στην απονομή και δεν το... έσκασαν όπως στο πρόσφατο παρελθόν οι αντίπαλοί τους, δεν έβγαλαν τα μετάλλια από το λαιμό τους και χειροκρότησαν τους νικητές. Γιατί αυτό είναι ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ!

Σημασία, ωστόσο, έχει και η διαχείριση μέχρι τους τελικούς του Πρωταθλήματος. Η ομάδα του Πρίφτη έδειξε πως έχει μικρύνει αγωνιστικά την ποιοτική ψαλίδα που δεδομένα υπάρχει στο ρόστερ. Άξιζε και μπορούσε να κατακτήσει το Κύπελλο χωρίς Παπαπέτρου και ουσιαστικά χωρίς Γιόβιτς. Δουλειά του Ελληνα κόουτς είναι να βρει τον τρόπο να έχει μέχρι τότε πανέτοιμο τον Σέρβο γκαρντ για τέτοια ματς και φυσικά να έχει συνολικά η ομάδα του λύσεις και ενέργεια για να βγάλει μια σειρά τελικών.

Η δουλειά της ΕΟΚ, του Βαγγέλη Λιόλιου, του Νίκου Πιτσίλκα και του Χρήστου Χριστοδούλου είναι να μην ξαναδούμε τον Φούφη -και κάθε Φούφη- σε ντέρμπι για να είναι πραγματικά γιορτή αυτά τα παιχνίδια.