Ένα ακόμα must – win παιχνίδι

Ο Παναθηναϊκός έχει «πετάξει» πολλούς βαθμούς ως τώρα. Άλλους με δική του, αποκλειστική ευθύνη και άλλους εξαιτίας διαιτητικών αποφάσεων. Κι έχει φτάσει σε ένα σημείο, όπου έχει κάψει όλες του τις «ζωές» και δεν έχει άλλα περιθώρια για γκέλες και απώλειες: από εδώ και πέρα πρέπει να πάρει όλα τα σημαντικά παιχνίδια, ώστε να μην έχει αγωνία και λαχτάρα μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου, για το αν θα είναι στα play-offs ή όχι.

Μοιάζει περίεργο, αλλά είναι αληθινό: ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα που παραδέχονται οι περισσότεροι φίλαθλοι ή οπαδοί στην Ελλάδα, ότι παίζει ένα ελκυστικό, ωραίο ποδόσφαιρο. Με αρχή, μέση και τέλος. Με τακτική και ωραία ανάπτυξη. Όχι πάντα φυσικά, αλλά στην πλειοψηφία των παιχνιδιών. Όχι μόνο σε παιχνίδια που έχει κερδίσει, αλλά και σε κάποια που έχει ηττηθεί – όπως αυτό με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Μια ομάδα που δεν έχει πάρει φέτος κυριολεκτικά ούτε μισό σφύριγμα, που δεν έχει πάρει ούτε έναν βαθμό χωρίς να το αξίζει, που αντίθετα έχει χάσει βαθμούς με τρόπο που προκαλεί απορίες, αντί να απολαμβάνει την ηρεμία του έχοντας εξασφαλίσει ήδη την συμμετοχή του στα play-offs, κάθεται και αγχώνεται και μετράει τους πόντους που του χρειάζονται για να είναι στην εξάδα. Περίεργο αλλά ελληνικό…

Το εξ αναβολής παιχνίδι με τον Απόλλωνα στη Ριζούπολη είναι και δύσκολο και must win. Ο Απόλλωνας έχει ανάγκη από βαθμό ή βαθμούς το ίδιο παθιασμένα που έχει και ο Παναθηναϊκός για το τρίποντο. Και την εικόνα του αγώνα, τη φανταζόμαστε ήδη: ο Απόλλωνας θα αμυνθεί μαζικά, θα προσπαθήσει να «παγώσει» όσο περισσότερο μπορεί το ματς, να μην αφήσει στον Παναθηναϊκό να βρει ρυθμό και θα ψάξει την κόντρα ή τη φάση από στατική φάση.

Το θέμα είναι τι θα κάνει ο Παναθηναϊκός για όλα αυτά, διότι σε ένα ματς που έχει φαβορί και αουτσάιντερ, είναι στο χέρι του φαβορί να καθορίσει το τέμπο του αγώνα, το ρυθμό και το πώς θα κυλήσει. Η καλύτερη ομάδα είναι αυτή που θέτει τους όρους, που βάζει τους κανόνες, που ξεκόβει τα πράγματα ή δίνει δικαιώματα στον αντίπαλο να πιστέψει ότι μπορεί να κάνει την έκπληξη και να διεκδικήσει κάτι από το παιχνίδι. Κόντρα στη Λαμία, ο Παναθηναϊκός ξεκαθάρισε από το τρίτο λεπτό πώς θα πάνε τα πράγματα και παρότι άργησε να «κλειδώσει» το ματς πετυχαίνοντας δεύτερο γκολ, ωστόσο είχε αρκετές ευκαιρίες να σκοράρει, χωρίς να αφήσει τον αντίπαλο να κάνει ούτε μισή.

Έτσι πρέπει να μπει στη Ριζούπολη ο Παναθηναϊκός και με αυτό το σκεπτικό πρέπει να πορευτεί: να κυνηγήσει γκολ νωρίς, να ψάξει και για περισσότερα, χωρίς να δώσει τη δυνατότητα στον αντίπαλο να τον απειλήσει. Να είναι σοβαρός και πειθαρχημένος μεσοαμυντικά, ώστε να μπορεί με σιγουριά και ηρεμία να «χτίζει» τις επιθέσεις του και να κάνει το παιχνίδι του. Η αγωνιστική άνοδος του Ιωαννίδη, η καλή κατάσταση του Παλάσιος, ο τρόπος που κουμαντάρει την ομάδα ο Βιγιαφάνιες, τα έξτρα πράγματα που δίνει ο Γκατσίνοβιτς (και θα είναι όλο και περισσότερα όσο περνάνε οι μέρες) και η σταθερά καλή παρουσία του Αϊτόρ, δίνουν στον Παναθηναϊκό επιλογές και από τα άκρα και από τον άξονα να δημιουργεί και να επιτίθεται.

Αν ο Παναθηναϊκός τα καταφέρει στη Ριζούπολη και φύγει με το τρίποντο, μπαίνει στην τελική ευθεία με τρία δύσκολα παιχνίδια, με Παναιτωλικό στο Αγρίνιο, ΑΕΚ στη Λεωφόρο και Ατρόμητο στο Περιστέρι, αλλά και στη διπλή αναμέτρηση με τη Λαμία για τα ημιτελικά του κυπέλλου. Μπαίνει σε μια σειρά απαιτητικών παιχνιδιών, που θα καθορίσουν το μέλλον του. Με νίκη επί του Απόλλωνα, θα μπει σε αυτό το σετ παιχνιδιών όχι μόνο με καλή βαθμολογική κατάσταση, αλλά κυρίως με καλή διάθεση και ψυχολογία.