Όλοι τον αντιμετωπίζουν τον Παναθηναϊκό ως… νεοσύστατο

Ο Παναθηναϊκός έκλεισε 114 χρόνια ιστορίας. Ένδοξης, χρυσής ιστορίας. Με πολλές χαρές και όπως συμβαίνει παντού και πάντα και στιγμές πίκρας.

Ένας σύλλογος με το μέγεθος του Παναθηναϊκού, όμως, δεν είναι νίκες και ήττες. Είναι πρώτα απ’ όλα η περηφάνια και η αξιοπρέπεια. Το «τριφύλλι» δυστυχώς εδώ και μερικά χρόνια έχει δεχθεί πολλές πληγές στο σώμα του. Η περηφάνια και η αξιοπρέπειά του έχουν δεχθεί πολλά χτυπήματα.

Εκτός κι εντός τειχών. Αυτή είναι η αλήθεια. Ένα κάστρο έχει πάντα και τους λιγόψυχους, τους ανίκανους να το υπερασπιστούν. Εκεί που δείχνει ότι κάτι μπορεί να γίνει και να γιατρέψει τις πληγές του, συμβαίνει κάτι κι αυτές ανοίγουν. Ο Παναθηναϊκός έπαιξε στο Ηράκλειο ένα σημαντικό ματς για την Ευρώπη. Κόντρα σε μία αξιόμαχη ομάδα.

Ο ΟΦΗ μην ξεχνάμε ότι στη Λεωφόρο δεν δέχθηκε γκολ, όχι γιατί ήταν τυχερός, αλλά γιατί κατάφερε να μπλοκάρει τον Παναθηναϊκό και να μην του επιτρέψει ούτε 2-3 φάσεις της προκοπής. Πήγε, λοιπόν, στην Κρήτη πληγωμένος ψυχολογικά από την ήττα από τον Αστέρα να δώσει έναν σημαντικό αγώνα. Βρήκε δύο γκολ κι όμως ηττήθηκε…

Το γιατί είναι γνωστό. Στη θέση του Παναθηναϊκού βάλτε Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ ακόμα και τον Άρη, τον Αστέρα Τρίπολης κι όλες τις άλλες ομάδες. Καμία δεν θα είχε όλα τα σφυρίγματα εναντίον της.

Το γκολ του ΟΦΗ για το 1-1 προσωπικά το θεωρώ κανονικό. Δεν το δέχθηκε ο Μπρινιόλι γιατί ήταν ένα μέτρο δίπλα του ο Ντουρμισάι. Το πέναλτι όμως στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους είναι καθαρό. Το μαρκάρισμα γίνεται στο δεξί πόδι του Βιτάλ που είναι οριακά εκτός γραμμής, ωστόσο, συνεχίζεται κι όποιος προσέξει υπάρχει και σπρώξιμο του Μεγιάδο με το αριστερό χέρι στην μέση του Βιτάλ. Δεν πέφτει ο Βραζιλιάνος μόνο με το μαρκάρισμα χαμηλά.

Όσο για την αποβολή, είναι ανύπαρκτη. Δεν υπάρχει επαφή, αλλά ακόμα κι αν άθελά του ο Βιγιαφάνιες βρήκε ελάχιστα τον Τσιλιανίδη, δεν υπάρχει καμία πρόθεση που να σηκώνει δεύτερη κίτρινη.

Σε καμία άλλη μεγάλη ομάδα ο Καραντώνης δεν θα έβγαζε τόσο απλά την κόκκινη. Αυτό πιστεύω. Δεδομένα έχουν αδικηθεί και οι υπόλοιποι μεγάλοι. Όχι, όμως, με την ευκολία και τη συχνότητα, ειδικά των τελευταίων δέκα ετών πουν συμβαίνει στον Παναθηναϊκό. Κάποιοι θα μπουν από το 1996-97 ότι γίνεται αυτό. Ναι, αλλά τότε όλοι δέχονταν χτυπήματα, πλην ενός. Τώρα στα δέκα ματς θα αδικηθούν σε ένα οι άλλοι μεγάλοι και σε 4-5 ο Παναθηναϊκός. Αντίστοιχο και το ποσοστό στην εύνοια.  

Ο Καραντώνης, λοιπόν, σφύριξε ό,τι σφύριξε και ο Διαμαντόπουλος στο VAR δεν μπήκε στη διαδικασία να αντιδράσει. Αυτά που είδε η πλειονότητα του κόσμου, δεν το είδε σε πρώτο χρόνο ο ένας, δεν το είδε ο άλλος σε δεύτερη που είχε όλη την άνεση. Γιατί; Γιατί γνωρίζουν ότι δεν θα τους ενοχλήσει και κανείς. Τόσο απλά. Σου λέει «θα βγάλουν μία ανακοίνωση, θα ξεχαστεί, θα τους περάσει…». Λες και αναφέρονται σε νεοσύστατο σύλλογο και όχι σε ομάδα με το μέγεθος του Παναθηναϊκού με τα 114 χρόνια ένδοξης ιστορίας, που θ’ αυξάνονται όσο υπάρχει ο πλανήτης.

Ως «νεοσύστατο», όμως, δεν τον αντιμετωπίζουν μόνο οι διαιτητές. Υπάρχουν νοοτροπίες και συμπεριφορές εντός ομάδας που δείχνουν ότι έχουν συμβιβαστεί με τη μετριότητα και την αδικία. «Εντάξει, μας αδίκησαν τι άλλο να κάνουμε;». Είναι το ένα κομμάτι. Όλοι βρήκαν τον τρόπο να παίρνουν τα σπόρια ή τα καρπούζια ολόκληρα, ο Παναθηναϊκός τα ψίχουλα.

Στο αγωνιστικό επίσης αντιμετωπίζεται ο Παναθηναϊκός ως ομάδα που δεν έχει 114 χρόνια ιστορίας. Δύο εκατ. ευρώ διέρρεε η ΠΑΕ ότι είναι πρόθυμη να διαθέσει. Έψαξε, αλλά δεν βρήκε που να τα δώσει… Ήρθε δανεικός ο Γκατσίνοβιτς, ένας ταλαντούχος Σέρβος, πρωταθλητής κόσμου σε μικρή ηλικία, με παρουσία και πολλά ματς στη Μπουντεσλίγκα. Θα βοηθήσει; Θα φανεί. 

Το σίγουρο είναι ότι χρειάζονται αρκετοί ακόμα ποιοτικοί παίκτες για ν' αλλάξει η μοίρα του Παναθηναϊκού. Αυτό που κυρίως για μένα έχει σημασία, είναι ότι ο ίδιος ο Παναθηναϊκός δίνει δικαίωμα να τον αντιμετωπίζουν δυσανάλογα του μεγέθους του. Ο ίδιος αποπνέει ηττοπάθεια, δείχνει έναν εφησυχασμό, μία νοοτροπία ότι δεν τρέχει και τίποτα. Είτε αδικηθεί είτε χάσει δίκαια.

ΥΓ.: Το μεγαλύτερο διαιτητικό λάθος στο ματς είναι το γκολ του Παλάσιος που μέτρησε. Σε παράλληλη πάσα με τον Αργεντινό 2 μέτρα πίσω από τη μπάλα, ο βοηθός Σπυρόπουλος είδε οφσάιντ… 

ΥΓ1.: Ευθύνη για το πώς αντιμετωπίζεται ο Παναθηναϊκός, έχουν και οι δημοσιογράφοι φυσικά, αλλά και οι οπαδοί. Έχουν συμβιβαστεί όλοι με τη μετριότητα και χρυσώνουν συνεχώς το χάπι. Μία εμφάνιση καλή να κάνει η ομάδα ή ένας παίκτης όλοι αποθεώνονται. Γι’ αυτό όταν έρθει το στραβοπάτημα, υπάρχει κι ανάλογα μηδενισμός. Καμία επαφή με την πραγματικότητα. Μετά το ματς με τον Αστέρα, σε σχόλιο οπαδού σε σάιτ, είδα να προτείνει να πάρει ο Παναθηναϊκός έναν παίκτη από τη Super League 2, επειδή είναι λέει μαχητικός κι έχει 4-5-6 γκολ. Δεν θυμάμαι ακριβώς πόσα και δεν έχει νόημα να αναφέρω ποιον πρότεινε. Από κάτι τέτοια σε πιάνει θλίψη για το πώς αντιμετωπίζουν και ορισμένοι οπαδοί το μέγεθος της ομάδας τους.

ΥΓ2.: Ο Γκατσίνοβιτς έχει όλα τα στοιχεία για να πετύχει. Τα υπόλοιπα στο γήπεδο. Επειδή, όμως, ήταν δεδομένο όταν δεν δίνεις πολλά χρήματα, ότι θα έρθει παίκτης χωρίς ρυθμό, τόνιζα συνεχώς ότι ήταν καλό να έρθει νωρίς. Θα πει κάποιος «μπορεί ο συγκεκριμένος να μην ερχόταν νωρίτερα». Αν έχεις τον τρόπο να βρεις και ξέρεις τι θες όλα γίνονται.

ΥΓ4.: Η διαιτησία ήταν ένας ξεκάθαρος λόγος για την ήττα. Στον αντίποδα, η αποβολή ήρθε στο 74', με τον ΠΑΟ μπροστά στο σκορ κι όχι πίσω με 1-0, όπως στον Βόλο και πάλι οι παίκτες 20 λεπτά δεν έτρωγαν σίδερα. Λες κι όλοι περίμεναν αυτό που ακολούθησε...

ΥΓ5.: Για την δολοφονία του 19χρονου οπαδού του Άρη Άλκη Καμπανού, αυτό που δυστυχώς όλοι γνωρίζουμε, είναι ότι αυτό το παιδί δεν θα είναι το τελευταίο θύμα. Όλη η χώρα εντός κι εκτός αθλητισμού, έχει βυθιστεί εδώ και χρόνια στο μίσος. Αυτό συμβαίνει γιατί πάψαμε να σεβόμαστε, ο ένας τον άλλον, και κυρίως τη ζωή. Δεν πρόλαβε να ζήσει, να γευτεί τις χαρές και τις πίκρες της ζωής.

Συλλυπητήρια από καρδιάς στην οικογένειά του, αυτοί θα ζήσουν με τον πόνο. Σε οπαδικό λογαριασμό στο instagram (δεν έχει σημασία ποιας ομάδας, σίγουρα και σε λογαριασμούς άλλων ομάδων θα υπήρχε κάτι ανάλογο), είδα χθες να ανεβάζουν φωτογραφία με χεράκια προσευχή, από το σημείο που δολοφονήθηκε ο Άλκης και πιο κάτω υπήρχαν αναρτήσεις με ατάκες «πάλι τρέχατε», «σας ψάχναμε, χαθήκατε;» κι άλλα παντελονάτα…

ΥΓ6.: Επίσης, δεν είναι θέμα το μαχαίρι, το τσεκούρι, το όπλο. Όταν νομίζεις ότι θα κάνεις τη... μαγκιά σου και δεν τρέχει κάστανο, ήδη έχεις κάνει το πρώτο λάθος. Και μία γροθιά μπορεί να προκαλέσει τεράστια ζημιά. Και το μοιραίο. Αυτό, γιατί υπάρχουν και σχόλια, «παλιά μάλωναν αντρίκια, με τα χέρια». Και μία πέτρα, ένα νεράτζι  να πετάξεις για τον... χαβαλέ, μπορείς να βγάλεις μάτι και πάλι να οδηγήσεις στο μοιραίο. Ας μιλήσουν όλοι στα παιδιά τους, μήπως κι αλλάξει ελάχιστα προς το καλύτερο η κοινωνία.