114 χρόνια προστάζουν να μην χαθεί κι αυτή η σεζόν!

1908-2022. Έφτασε ο Παναθηναϊκός τα 114 χρόνια. Γεμάτα δόξα, μεγαλείο, λαμπρές στιγμές. Πρωτόγνωρες για τα Ελληνικά δεδομένα, απλησίαστες για τους υπόλοιπους. Γι’ αυτό άλλωστε πάντα το «τριφύλλι» κρύβει αυτή τη διαφορά σε σχέση με τους υπόλοιπους. Είναι το περιβόητο dna του. Δεν θα αλλάξει ποτέ. Παρά τις πίκρες που πάντα θα υπάρχουν.

Δυστυχώς, ακόμη και σε μια τόσο ξεχωριστή μέρα, ο Παναθηναϊκός αισθάνεται και είναι πικραμένος. Οργισμένος. Ξενερωμένος. Όλα μαζί. Χρησιμοποιήστε όποιο επίθετο προτιμάτε. Δε θα αλλάξει το δεδομένο που έχει να κάνει με την ψυχοσύνθεση των «πράσινων».

Το είχαμε τονίσει μόλις είχε προκύψει η Λαμία ως αντίπαλος στο Κύπελλο. Τότε που φαινόταν να είναι η ομάδα… καβάλα στο άλογο για τα καλά. Πέρασαν μόλις λίγες μέρες, μόλις δύο αγωνιστικές και ήδη.. γκρεμοτσακίστηκε. Ίσως γιατί και ο ίδιος ο Παναθηναϊκός να θεώρησε πως πλέον όλα θα είναι εύκολα.

Δύο ματς μηδέν βαθμοί. Ντροπιαστικό προσπέρασμα απ’ τον Αστέρα Τρίπολης, ισοβαθμία με τον ΠΑΣ Γιάννινα, στο -1 Άρης και ΟΦΗ ενώ έχεις να πας στην Τούμπα σε λίγες μέρες. Πλέον δεν είναι δυνατόν να μην αμφισβητούνται όλα. Η ψυχολογία του κόσμου έχει γίνει λάστιχο. Την τραβά η ομάδα, την τραβά ξανά, κόντρα τράβηγμα. Κάποια στιγμή θα σπάσει.

Η ήττα στον ΟΦΗ ήρθε απ’ τη διαιτησία. Ξεκάθαρα πράγματα. Δε θέλει μυαλό ή ποδοσφαιρικές γνώσεις, για να αντιληφθείς πως ένα ματς που ήταν στο 1-2 (παρότι ακυρώθηκε αρχικά το γκολ του Παλάσιος, απόφαση που αν δεν υπήρχε διόρθωση θα γραφόταν στην ιστορία) και δίνεις φάουλ αντί για πέναλτι, ενώ αποβάλεις και προκλητικά τον Βιγιαφάνιες χωρίς να έχει κάνει παράβαση, έχει υποστεί απόλυτη αλλοίωση.

Ακόμη κι αυτό όμως… Ορίστηκε ο Καραντώνης. Κανείς δεν είπε κουβέντα. Ένας διαιτητής που ήταν και στο Λαμία-Άρης. Ο ρέφερι που είχε δηλώσεις ο Αλέξης Κούγιας πριν ένα χρόνο περίπου, πως είναι φίλος του Θοδωρή Καρυπίδη. Ίσως να μην έπαιξε κανένα ρόλο αυτό. Παίζει ρόλο όμως, πως ο τύπος αυτός είναι κακός διαιτητής. Έτυχε να «πέσει» και σε κακή χρήση του VAR.

Το κακό έγινε. Η ασέβεια που για πολλοστή φορά συναντά ο Παναθηναϊκός, είναι ο ορισμός της πρόκλησης. Εξοργίζει. Το ποδοσφαιρικό κομμάτι μένει σε δεύτερη μοίρα, διότι έχει υπάρξει αλλοίωση αποτελέσματος, αλλοίωση συνθηκών αγώνα.

Η ουσία είναι πως δεν αλλάζει κάτι. Ο Παναθηναϊκός ούτε θα πάρει βαθμούς όσο κι αν… κοπανιέται, ούτε θα έχει διαθέσιμο τον Βιγιαφάνιες στην Τούμπα. Έχουν περάσει υπερβολικά πολλά χρόνια που δεν αλλάζει κάτι για τον Παναθηναϊκό. Η ασέβεια, η αντιμετώπιση λες και είναι μικρή ομάδα, παγιώθηκε πλέον.

Είναι ξεκάθαρα θέμα του ίδιου του Παναθηναϊκού. Άφησε το κακό να γιγαντωθεί, να τον τυλίξει. Τώρα πρέπει να ξεμπλέξει. Επειδή στο τέλος της ημέρας, θα μετρήσει μόνο το τι έγινε. Έγινε και είναι σε εξέλιξη, μια νέα προσπάθεια για το «τριφύλλι». Πώς αυτή δε θα ταραχτεί συθέμελα αν ο Παναθηναϊκός μείνει όχι απλά εκτός Ευρώπης, αλλά εκτός πλέι οφ;

Έξι ματς έμειναν. Είναι ντροπιαστικό αυτό που συμβαίνει. Είναι ντροπιαστικό να δέχεται τόσο ήρεμα ο οργανισμός ολόκληρου Παναθηναϊκού, τις «σφαγές» και τη συγκεκριμένη αντιμετώπιση.

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος πλέον. Ο κόσμος βαρέθηκε… Από κάθε άποψη. Δεν αντέχεται όλο αυτό! Το άδειασμα είναι συνεχές και ασταμάτητο. Κρύο-ζέστη, κρύο-ζέστη, τόσες ήττες στο Πρωτάθλημα, τέτοια αντιμετώπιση απ’ όλους, να μην μπορείς καν να σκεφτείς πως θα μπορούσες να κάνεις το αυτονόητο. Να μπεις ανάμεσα σε αυτούς που προσπαθούν να κάνουν Πρωταθλητισμό.

Όποιος σέβεται τα 114 χρόνια ιστορία, όποιος σέβεται το μέγεθος του Παναθηναϊκός, θα στείλει την ομάδα ξανά στην ηρεμία. Θα στείλει την ομάδα στην κατάκτηση του Κυπέλλου. Είναι ντροπή να συζητάμε 3 Φεβρουαρίου στα 114α γενέθλια του Παναθηναϊκού, αν η ομάδα θα κινδυνεύσει απ’ τον Αστέρα Τρίπολης, τον ΟΦΗ, τον ΠΑΣ Γιάννινα, τον Άρη!