Χειμερινές μεταγραφές αλλά με το βλέμμα στο μέλλον

Η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου πλησιάζει προς το τέλος και τα μεταγραφικά του Παναθηναϊκού είναι «παγωμένα» - ασορτί με τον καιρό. Δεν ξέρω αν στην ομάδα περιμένουν τις τελευταίες ημέρες για κάποια καλή ευκαιρία που μπορεί να προκύψει, αν περιμένουν να πέσει το κασέ κάποιου παίκτη ή οι απαιτήσεις της ομάδας του.

Φαντάζομαι πως έχει γίνει έρευνα και προεργασία εδώ και εβδομάδες στις θέσεις που ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς κρίνει πως χρειάζεται ενίσχυση και δεν ψάχνουν στην ομάδα, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή για χαφ, εξτρέμ και αριστερό μπακ όπως έχει γραφτεί εδώ και μέρες.

Τα ψώνια του Γενάρη, είναι μια περίεργη ιστορία: μπορεί να πετύχεις «λαβράκι» όπως συνέβη κάποτε με τον Έκι Γκονζάλες ή τον Ολισαντέμπε σε αντίστοιχα μεταγραφικά παράθυρα, αλλά μπορεί και να «φορτωθείς» παίκτες που στην πορεία θα αποδειχθούν ανεπαρκείς, όπως συνέβη για παράδειγμα πέρυσι τέτοιον καιρό με τον Ενμπαγκοτό και τον Σανκαρέ.

Οπότε θέλει και σκάουτινγκ και θέλει και τύχη. Θέλει να βρεις παίκτη που να είναι σε μια καλή αγωνιστική κατάσταση και δεν θα χρειαστεί πολύ χρόνο για να μπει και να παίξει.

Κυρίως, ο σχεδιασμός του Παναθηναϊκού θέλει προοπτική: όχι παίκτη «μιας χρήσης», όχι «γεμίσματα» και δανεικούς μέχρι το καλοκαίρι χωρίς ρεαλιστική οψιόν αγοράς, αλλά παίκτες που έχουν πράγματα να προσφέρουν μακροπρόθεσμα και κίνητρο να αγωνιστούν με την πράσινη φανέλα.

Πέρυσι τέτοιο καιρό ο Παναθηναϊκός, πέρα από τον Ενμπαγκοτό και τον Σανκαρέ, πήρε δανεικό και τον Νιάς. Από τους τρεις τους, ο Νιάς ήταν η πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση: νέος, αθλητικός, με την ευχέρεια να παίξει και κεντρικός αμυντικός και κεντρικό χαφ, αλλά είχε ένα «κακό»: ήταν δανεικός, χωρίς καν οψιόν αγοράς.

Στην πραγματικότητα έναν «Νιάς» ψάχνει ο Παναθηναϊκός και φέτος, έναν παίκτη με τα δικά του χαρακτηριστικά, για να τον «δουλέψει» και να τον κάνει κομμάτι της ομάδας, όχι για έξι μήνες, αλλά για τα επόμενα χρόνια. Και αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να ακολουθήσει μεταγραφικά.

Μπουζούκης και Χατζηγιοβάνης δεν υπολογίζονται, ο Χατζηθεοδωρίδης δεν δείχνει να έχει μέλλον στον Παναθηναϊκό, δύσκολα θα ανανεωθεί το συμβόλαιο του Μαουρίσιο, υπάρχει ερωτηματικό για το μέλλον του Βιγιαφάνιες και του Χουάνκαρ, μοιάζει απίθανο να κινηθεί ο Παναθηναϊκός για την απόκτηση του δανεικού Λούντκβιστ, κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει με τον Βιτάλ κι αν θα υπάρξει επέκταση του δανεισμού του (αφού το να δώσει ο Παναθηναϊκός 3 εκατομμύρια για το 50% των δικαιωμάτων του είναι απίθανο), κανείς επίσης δεν γνωρίζει τι θα γίνει με τον Μακέντα κι αν θα βρεθεί ομάδα που θα τον «χτυπήσει».

Μάνι – μάνι μιλάμε για καμιά δεκαριά παίκτες, άλλοι βασικοί και άλλοι στο rotation του Γιοβάνοβιτς που μπορεί από το καλοκαίρι και μετά, όλοι ή οι περισσότεροι να μην ανήκουν στο ρόστερ του Παναθηναϊκού.

Η στόχευση της ομάδας, είτε πάρει έναν, είτε δυο, είτε τρεις παίκτες σε αυτή τη μεταγραφική περίοδο, πρέπει να έχει το βλέμμα στο μέλλον. Προφανώς να είναι παίκτες καλύτεροι από τους υπάρχοντες και εν δυνάμει βασικοί, αλλά να έχουν και ορίζοντα και προοπτική παραμονής.

Να προσφέρουν ό,τι προλαβαίνουν στους εναπομείναντες αγώνες της κανονικής περιόδου και στα play-offs, στους αγώνες κυπέλλου και στην προσπάθεια της ομάδας να βγει Ευρώπη αλλά από εκεί και πέρα να είναι παίκτες που θα κάνουν προετοιμασία το καλοκαίρι με την υπόλοιπη ομάδα και θα δώσουν ακόμα περισσότερα στο μέλλον.

Αλλιώς δεν υπάρχει λόγος να κάνει καμία μεταγραφή σε αυτή τη φάση ο Παναθηναϊκός, μόνο και μόνο για να πάρει κάποιον παίκτη που θα είναι έτοιμος να παίξει το Μάρτη, που θα χρειαστεί παιχνίδια για να βρει ρυθμό, που θα είναι δανεικός χωρίς οψιόν αγοράς ή που θα αποδειχθεί χειρότερος από τους υπάρχοντες και θα ψάχνουν στην ομάδα τρόπο το καλοκαίρι να του βρουν ομάδα.