Είναι μια Ομάδα σοβαρή, με όποιον κι αν αγωνίζεται

Μερικές φορές είναι άλλο πράγμα να λες «με ενδιαφέρει το κύπελλο» και άλλο η εικόνα και η διάθεση που εμφανίζεις στα ματς κυπέλλου. Το ότι ο Παναθηναϊκός θέλει να φτάσει όσο μια μακριά γίνεται στο κύπελλο, το γνωρίζουμε – το έχει πει σε όλους τους τόνους από το ξεκίνημα της χρονιάς. Αλλά το επιβεβαιώνει με τον τρόπο που αγωνίζεται – ο οποίος έχει παρόμοια εικόνα πλέον, είτε παίζει με τον Ολυμπιακό για το πρωτάθλημα, είτε με την Αναγέννηση Καρδίτσας για το κύπελλο.

Δεν είναι λίγες οι φορές όπου «μεγάλες» ομάδες πέφτουν θύματα εκπλήξεων από «μικρότερες» ομάδες στο κύπελλο – ο Παναθηναϊκός την έχει πατήσει πολλές φορές. Θέλει σοβαρότητα, θέλει να μην πάρεις το παιχνίδι «στο σορολόπ», να μην πιστέψεις ότι έχεις κερδίσει το ματς μόνο με τη δύναμη της φανέλας. Κυρίως, θέλει έναν προπονητή που να μπορεί να «εξηγήσει» στους ποδοσφαιριστές τους ότι πρέπει να είναι σοβαροί και πειθαρχημένοι σε κάθε αγώνα, να μην νιώθουν ότι κάνουν «αγγαρεία» ποτέ και πουθενά κι ότι το προηγούμενο ή το επόμενο παιχνίδι πρωταθλήματος είναι μια άλλη ιστορία, με την οποία θα ασχοληθούν τη στιγμή που πρέπει.

Ο Παναθηναϊκός, που πέρασε από δύσκολες κληρώσεις για να φτάσει ως εδώ (Ατρόμητο εκτός και ζευγάρι αγώνων με το Βόλο), μπήκε στο ματς με την Αναγέννηση Καρδίτσας με την «καλή του εντεκάδα» και το μυαλό μέσα στο κεφάλι: μπήκε με όρεξη και με κέφι να πετύχει γρήγορα γκολ και να κάνει πιο εύκολη τη ζωή του, προσέχοντας παράλληλα να μην φάει κανένα γκολ και τρέχει μετά, όπως συνέβη στο πρώτο ματς με το Βόλο. Τα έκανε όλα τέλεια στο πρώτο ημίχρονο: πέτυχε τέσσερα γκολ, έκανε φάσεις, είχε διάθεση, δεν κινδύνεψε πίσω, δεν έδειξε να «βαριέται». Διότι όπως έχουμε ξαναπεί, για να διασκεδάσει ο θεατής ή ο τηλεθεατής ένα παιχνίδι, πρέπει πρώτα να το διασκεδάζουν οι παίκτες που αγωνίζονται.

Αλλά ακόμα και στο δεύτερο ημίχρονο, με την πρόκριση ουσιαστικά να έχει «καθαρίσει» και με διάφορες αλλαγές που έκανε ο Γιοβάνοβιτς για να μην καταπονήσει παραπάνω παίκτες που είναι φορτωμένοι παιχνίδια και να μην ρισκάρει κάποιον τραυματισμό, η ομάδα του είχε διάθεση. Όχι διάθεση να ξεφτιλίσει τον αντίπαλο και να του βάλει 8 γκολ, αλλά διάθεση να αναπτυχθεί σωστά, να φτιάξει φάσεις και να σκοράρει – το έκανε, αλλά το VAR είχε άλλη άποψη. Η νοοτροπία όμως της ομάδας, ήταν αυτή που πρέπει – και έτσι οφείλουν να λειτουργούν οι μεγάλες ομάδες: να παίζουν όπως ζητάει ο προπονητής σε κάθε παιχνίδι, εντός ή εκτός έδρας, με μεγαλύτερο ή ασθενέστερο αντίπαλο. Διότι μόνο έτσι έρχεται η βελτίωση, η εξέλιξη, οι αυτοματισμοί. Για να φτάσει η ομάδα όσο γίνεται ψηλότερα στο πρωτάθλημα και το κύπελλο παίζοντας ποδόσφαιρο που χαίρεσαι να το βλέπεις και όχι «κλέβοντας» ή παίζοντας με 2-3 ζώνες άμυνας, σαν φτωχός συγγενής…