Ο Παναθηναϊκός πρέπει να απαιτεί περισσότερο

Δύο ντέρμπι ο Παναθηναϊκός κόντρα στον Ολυμπιακό, δύο ισοπαλίες καρμπόν.

Στον πρώτο γύρο είχαν να λένε οι Πειραιώτες ότι έκαναν ορισμένες ευκαιρίες, ο δε Παναθηναϊκός, με απουσίες τότε, κράτησε σχετικά άνετα το 0-0. Οι ρόλοι αντιστράφηκαν στη Λεωφόρο.

Ο Ολυμπιακός ήρθε με απουσίες και με διάθεση να μην χάσει. Ο Παναθηναϊκός με τη σειρά του δεν είχε τελικά στο ματς τον πρώτο του σκόρερ, τον Καρλίτος και του έλειψε μία εναλλακτική ο Χατζηγιοβάνης. Κατοχή μπάλας ο Παναθηναϊκός, 7-1 τελικές και 0-0… Το να χαίρεται ο Παναθηναϊκός επειδή είχε την κατοχή της μπάλας και παρουσιάστηκε πιο επικίνδυνος και παθιασμένος από τον αντίπαλό του συγγνώμη, αλλά δεν είναι αρκετό.

Ο Παναθηναϊκός ήταν το αφεντικό στο ντέρμπι. Το ένα θετικό. Ο Μπρινιόλι μόνο καφέ δεν παρήγγειλε να περάσει η ώρα. Το δεύτερο θετικό. Και πάλι στη Λεωφόρο, ο Παναθηναϊκός τακτικά δεν άφησε τον αντίπαλό του όχι ν’ απειλήσει, αλλά ούτε να σκεφτεί ότι μπορεί ν’ απειλήσει. Ωραία μέχρι εδώ.

Μετά αναρωτιέσαι πως αυτή η ομάδα έφαγε τρία γκολ στον Βόλο. Πως ενώ είναι τακτικά πειθαρχημένη, πάντα κάτι λείπει για να την κάνει πιο νόστιμη, πιο ελκυστική, πιο αποτελεσματική. Το τι λείπει είναι γνωστό. Το θέμα είναι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, η διοίκηση, οι παίκτες να μην σταθούν στο «ήμασταν καλύτεροι».

Αυτό δεν είναι ικανοποίηση για τον Παναθηναϊκό. Μία επικίνδυνη φάση και ορισμένες καλές προϋποθέσεις είχε το «τριφύλλι». Δεν είναι πολλά αυτά για να πάρεις ένα ντέρμπι. Κι ας κατέβηκε ο αντίπαλος για να μην χάσει. Αυτό ήθελε και το πέτυχε. Να το πούμε ωμά; Κι ο Παναθηναϊκός στον πρώτο γύρο για να μην χάσει κατέβηκε.

Στον αντίπαλο υπάρχει κριτική για την εικόνα στο ντέρμπι, παρά τις απουσίες, παρά τα προβλήματα με τον κορονοϊό, τα οποία είχε και ο Παναθηναϊκός πριν λίγο καιρό και φάνηκαν στην επίθεση στο ντέρμπι, παρά το γεγονός ότι είναι στο +9 από τον δεύτερο και ουσιαστικά κάνει περίπατο για τον τίτλο. Ένας μέτριος φέτος Ολυμπιακός, πάλι είναι με διαφορά πρώτος. Και από μερίδα του κόσμου του ασκείται κριτική. Γιατί θέλουν νίκες. Πολλές φορές με κάθε κόστος και τίμημα.

Δεν εννοώ αυτό. Μακριά η νοοτροπία τους από τον Παναθηναϊκό. Αλλά είναι δεδομένο ότι έχουν απαιτήσεις. Αυτό πρέπει να κάνει και ο Παναθηναϊκός. Να απαιτεί, διότι το μέγεθός του είναι τέτοιο που δεν μπορεί να χαίρεται επειδή απλά ήταν καλύτερος στο ντέρμπι. Πρέπει η ομάδα να μην συμβιβάζεται με την μετριότητα, το… καλούτσικο και όλοι να γίνουν πιο απαιτητικοί.

Ο Παναθηναϊκός είχε την ευκαιρία να πάρει ένα ντέρμπι και να κάνει χαρούμενο στον κόσμο του. Είχε τις περισσότερες αγωνιστικές συνθήκες με το μέρος του. Δεν είχε τον κόσμο του να του δώσει ώθηση. Με την εικόνα που είχε το ντέρμπι, μία γεμάτη Λεωφόρος μπορεί να έδινε το κάτι παραπάνω.

Το «τριφύλλι» είχε διάθεση, αλλά δεν μπορούσε να βρει την τελική πάσα. Ο Μακέντα δεν πήρε μπάλες, αλλά δεν βοήθησε κι αυτός στο συνδυαστικό ποδόσφαιρο, οι Βιγιαγάνιες, Μαουρίσιο δεν είχαν ουσία, ο Παλάσιος και ο Χουάνκαρ το πάλεψαν, αλλά δεν έφταναν. Με τον Αϊτόρ σε μέτρια βραδιά και τον Κώτσιρα αξιόπιστο αυτή τη φορά αμυντικά, αλλά «λίγο» και πάλι επιθετικά, ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί τα προβλήματα του αντιπάλου του.

Σίγουρα η ομάδα, πάντως, είναι σε έναν σωστό δρόμο αγωνιστικά. Έχει έναν τρόπο παιχνιδιού, που κοιτάει εντός τουλάχιστον, να μην δέχεται φάσεις και γκολ και μπροστά ξέρει ότι ειδικά με μικρομεσαίους αντιπάλους, 1-2 γκολ θα τα βάλει.

Το πρόβλημα είναι ότι πολλές φορές βγαίνει από την ευθεία. Τώρα για παράδειγμα, μετά το Κύπελλο, όπου είναι αυτονόητο να καθαρίσει την πρόκριση κι όχι απλά να πάρει προβάδισμα, πηγαίνει στον Ιωνικό. Απαγορεύεται να μην νικήσει. Ο Παναθηναϊκός είναι υποχρεωμένος να νικήσει, να κάνει ένα σερί. Όσο για τα ντέρμπι, θα έχει δύο ακόμα ευκαιρίες στα πλέι οφ, για να κάνει αυτό που πρέπει και μπορεί. Διότι μπορεί. Αυτό είναι σίγουρο.