Ο ένας ανεβαίνει κι ο άλλος χαμηλώνει σταθερά…

Δεν δάκρυσε κανείς απ’ την ποδοσφαιρική συγκίνηση όσων είδαμε στη Λεωφόρο. Ούτε θα είναι ένα ντέρμπι αιωνίων που θα το θυμόμαστε για καιρό. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός έμειναν στο 0-0, με ελάχιστες ευκαιρίες και όλες να είναι για τους «πράσινους». Την ομάδα δηλαδή που έμοιαζε να είναι η μόνη που θέλει να νικήσει κι όχι να μη χάσει.

Εκεί ακριβώς είναι όλη η ουσία της όποιας κουβέντας αφορά το ντέρμπι των αιωνίων. Ο Ολυμπιακός μόνο αν… αυτοκτονήσει δε θα κατακτήσει το Πρωτάθλημα με άνεση. Κι όμως, πιστοποίησε στη Λεωφόρο πως δεν είναι καλά. Δεν είναι πειστικός ως ομάδα. Δεν παίζει καλό ποδόσφαιρο για να το πούμε απλά. Καρπώνεται την ανετοιμότητα και τα λάθη των άλλων, συν φυσικά την ατομική ποιότητα των παικτών του.

Ο Παναθηναϊκός απ’ την άλλη, πιστοποίησε κάτι άλλο απ’ τη δική του πλευρά. Πως ποδοσφαιρικά ανεβαίνει σταθερά και με συνέπεια. Έχοντας πλέον βάσεις ως ομάδα. Έχει αρχή, μέση και τέλος. Βρήκε ταυτότητα κι αυτό είναι έργο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Άλλωστε το ρόστερ δεν έχει μεγάλες αλλαγές σε σχέση με την περασμένη σεζόν. Εκείνη δηλαδή που κατέληξε με τον Ολυμπιακό να νικά βάζοντας τέσσερα γκολ στη Λεωφόρο. Τρία περισσότερα απ’ όσα οι τελικές του προσπάθειες στο τωρινό 0-0. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Προφανώς και οι «ερυθρόλευκοι» θα ψάξουν να βρουν δικαιολογίες στις απουσίες τους. Κυρίως στην απραξία όσων είχαν πρόβλημα με τον κορονοϊό. Την ίδια ακριβώς δικαιολογία έχει κι ο Παναθηναϊκός Διότι ο Καρλίτος των 10 γκολ (χωρίς κανένα πέναλτι) δεν έπαιξε όντας ανέτοιμος. Ο Ρούμπεν Πέρεθ έπαιξε πρώτη φορά μετά από καιρό. Ο Μαουρίσιο το ίδιο. Παίκτες κομβικοί στην ενδεκάδα των «πράσινων». Κατά συνέπεια, δεν χωρούν δικαιολογίες τέτοιου είδους για κανέναν.

Το ίδιο το «διάβασμα» της αναμέτρησης απ’ τον Πέδρο Μαρτίνς, είναι η απόδειξη της ψαλίδας που έχει κλείσει σημαντικά. Με το όποιο άνοιγμά της να αφορά την ατομική ποιότητα και όχι την ομάδα. Απ’ τη στιγμή που συγκρίνουμε ένα γκρουπ που δουλεύει με τον ίδιο προπονητή τρία χρόνια και ένα άλλο που έχει μισή σεζόν με αυτή την ποδοσφαιρική φιλοσοφία, είναι στοιχείο που σημειώνεται και μπαίνει επικεφαλίδα στην όποια κουβέντα.

Ο Πορτογάλος τεχνικός, επέλεξε να παίξει τόσο κλειστά. Επέλεξε να έχει τρία στόπερ και τον Εμβιλά σχεδόν αποκλειστικά πάνω στον Βιγιαφάνιες. Επέλεξε με λίγα λόγια να «δέσει» το σύστημά του πάνω στο ποδόσφαιρο που παίζει ο Παναθηναϊκός. Διάλεξε την προσπάθεια καταστροφής της ανάπτυξης του αντιπάλου κι όχι την ανάδειξη των στοιχείων της δικής του ομάδας! Τα οποία θα έπρεπε να είναι σήμα κατατεθέν, ειδικά όταν μπαίνει στη μέση η ατομική ποιότητα, που σαφώς είναι υπέρ του Ολυμπιακού.

Αν δει κανείς τις δύο ομάδες σε μια ζυγαριά, εκεί που η διαφορά τους ήταν πολλά… ποδοσφαιρικά κιλά, ξαφνικά η πλευρά του Παναθηναϊκού είναι σα να προσθέτει βάρος και αυτή του Ολυμπιακού να αφαιρεθεί. Νομοτελειακά αυτό οδηγεί στην ισότητα. Αρκεί φυσικά οι «πράσινοι» να κάνουν κάτι για να αυξήσουν και την ατομική τους ποιότητα και το στοιχείο της προσωπικότητας. Τότε πραγματικά, θα κατορθώσουν να εκμηδενίσουν την απόσταση απ’ τον αιώνιο.

Από μόνο του αυτό το γεγονός, είναι σπουδαίο. Μην ξεχνάμε πως ο Παναθηναϊκός παρά το τεράστιο όνομά του που δεν αμφισβητείται από κανέναν, έχει το βάρος μιας τραγικής πενταετίας που κάθε χρόνο οπισθοχωρούσε σε κάποιο επίπεδο. Με τον ερχομό του Γιοβάνοβιτς, η φιλοσοφία της ομάδας έχει ξαναγίνει αυτή που αρμόζει. Χωρίς φόβους, χωρίς νοοτροπίες για μικρότερο ποδοσφαιρικό στάτους.

Υπάρχει δρόμος ακόμη. Υπάρχει και το δεδομένο της βαθμολογικής διαφοράς. Αλλά αυτή οφείλεται κυρίως στο διάστημα που έκανε ο Παναθηναϊκός για να φτάσει εδώ που είναι τώρα και στο «δέσιμο» (πέρα απ’ την ποιότητα) που χαρακτηρίζει τον Ολυμπιακό.

Τώρα είναι που θέλει προσοχή το «τριφύλλι». Τώρα είναι που δεν πρέπει να κάνει λάθη. Γιατί όταν έχεις οπισθοχωρήσει σε τόσο μεγάλο βαθμό, το να καλύψεις σημαντικό μέρος της διαφοράς ίσως να είναι και εύκολο. Το δύσκολο είναι αυτά τα τελευταία βήματα. Για να μην έχεις πισωγυρίσματα λόγω εφησυχασμού. Τώρα πρέπει να γίνουν αυτά που χρειάζεται η ομάδα για να πει πως οριστικά είναι στο γκρουπ που ανήκει!