Να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε

Για να μην ξεχνιόμαστε, πέρυσι ο Λάζλο Μπόλονι είχε «επιβραβεύσει» τους παίκτες του Παναθηναϊκού για την πενιχρή βαθμολογική συγκομιδή, δίνοντάς τους τόσο μεγάλη άδεια, που έκανε ακόμα και τους μαθητές να ζηλέψουν. Φέτος, η βαθμολογική συγκομιδή αλλά και η εικόνα της ομάδας είναι πολύ καλύτερες από πέρυσι – ωστόσο η άδεια που πήραν οι παίκτες ήταν 4 μέρες. Αυτό που λέμε «τόσο, όσο». Ώστε να ξεκουραστούν οι παίκτες αλλά να μην «παραξεκουραστούν» και βγουν εκτός ρυθμού. Αυτά, για να καταλαβαίνουμε πώς πρέπει να λειτουργεί μια σοβαρή ομάδα με έναν σοβαρό προπονητή.

Το στοίχημα πλέον είναι να εμφανιστεί ο Παναθηναϊκός στο ξεκίνημα του 2022 το ίδιο σοβαρός, συγκεντρωμένος και αποτελεσματικός, όπως τον είδαμε στο τέλος του 2021. Εκεί όπου κέρδισε τα δυο παιχνίδια πρωταθλήματος (το τρίτο στη «Ριζούπολη» αναβλήθηκε) και πέρασε στο κύπελλο. Κι όλα αυτά, παίζοντας ποδόσφαιρο ελκυστικό, κυριαρχιακό, όπως αρέσει στον κόσμο του να τον βλέπει, όπως «υποσχέθηκε» ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς το καλοκαίρι. Χωρίς να «σνομπάρουμε» τον βαθμολογικό πίνακα, η εικόνα που βγάζει ο Παναθηναϊκός, αυτή η εικόνα ποδοσφαιρικής ευεξίας και υγείας, είναι για παραπάνω πράγματα από την τέταρτη θέση. Και μοιάζει πολύ πιθανό, αν συνεχίσει σε αυτό το τέμπο, να ανέβει ψηλότερα και να μην χρειαστεί καν να συζητάμε αν θα είναι ή δεν θα είναι στην τετράδα που δίνει ευρωπαϊκό εισιτήριο.

Χρειάζεται μεταγραφές ο Παναθηναϊκός; Κάθε ομάδα χρειάζεται «ενέσεις» - ακόμα και η πιο ακριβή ή η πιο πλήρης. Αλλά δεν ξέρω κατά πόσον είναι εύκολο, Γενάρη μήνα, να βρει στην τιμή που θέλει τον παίκτη ή τους παίκτες που θέλει. Με τα γήπεδα να πηγαίνουν σε χωρητικότητα 10% και πλαφόν 1000 θεατών, καμία ελληνική ομάδα δεν μπορεί εύκολα να προχωρήσει σε μεταγραφές. Αλλά πόσες μεταγραφές χρειάζεται στην πραγματικότητα ο Παναθηναϊκός; Διότι τον πρώτο καιρό, που η ομάδα δεν είχε βρει ακόμα τον βηματισμό της, υπήρχαν φωνές που ζητούσαν 5-6 παίκτες 11άδας: δυο εξτρέμ, καναδυό επιθετικούς, έναν κεντρικό χαφ, κεντρικό αμυντικό και μερικά «γεμίσματα». Όταν η ομάδα άρχισε να ρολάρει, καταλάβαμε όλοι ότι το υλικό δεν ήταν «για πέταμα» - απλά είχε απαξιωθεί από την (κακο)διαχείριση και απαξίωση της περασμένης χρονιάς.

Η επιστροφή στη δράση του Σένκεφελντ «σβήνει» κάθε συζήτηση για απόκτηση στόπερ. Η πολύ καλή παρουσία του Αϊτόρ, δίνει μια μεγάλη ευχέρεια επιλογών στον προπονητή για τα «φτερά» με Παλάσιος, Βιτάλ και Χατζηγιοβάνη να συνθέτουν μαζί με τον Ισπανό μια ανταγωνιστική τετράδα. Η επανενεργοποίηση του Μακέντα, δίνει αξιοπιστία στην επίθεση δίπλα στον πρώτο σκόρερ της Λίγκας Καρλίτος, αλλά και τον Ιωαννίδη. Ο αναγεννημένος Βιγιαφάνιες και ο «στρατηγός» Μαουρίσιο έδωσαν βάθος στον άξονα, εκεί όπου ο Πέρεθ μοιάζει απαραίτητος και ο Αλεξανδρόπουλος δίνει τρεξίματα και φρεσκάδα. Προσθέστε και τον Λούντκβιστ, που τραυματίστηκε τη μέρα που έκανε το καλύτερό παιχνίδι του αλλά επέστρεψε και μην ξεχνάμε ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψει και ο Κουρμπέλης.

Στην πραγματικότητα, ίσως η μοναδική θέση όπου ο Παναθηναϊκός ίσως να χρειάζεται ενίσχυση, να είναι αυτή του αριστερού μπακ, από τη στιγμή που ο Χατζηθεοδωρίδης δείχνει να μην είναι στα πλάνα του Γιοβάνοβιτς και όλο το κουπί το τραβάει ο Χουάνκαρ. Μιλώντας για τον Χουάνκαρ, τόσο αυτός όσο και ο Χατζηγιοβάνης μπορούν σε λίγες μέρες να υπογράψουν σε όποια ομάδα θέλουν, καθώς το συμβόλαιό τους τελειώνει το καλοκαίρι. Δεν ξέρω αν επιθυμούν να παραμείνουν ή τι χρήματα ζητούν, αυτό που ξέρω πάντως είναι πως και οι δυο είναι σημαντικά γρανάζια της φετινής ομάδας, που δεν υπάρχει η πολυτέλεια να χαθούν.