Ο «βαθμός» του 2021, βγαίνει στο Βόλο

Ό,τι καλό κι αν έχει κάνει ο Παναθηναϊκός το τελευταίο διάστημα, θα «κριθεί» από τη ρεβάνς του κυπέλλου στο Βόλο. Αν περάσει, θα συνεχίσει την ανοδική του πορεία, θα παραμείνει μέσα στο στόχο του κυπέλλου, θα νιώσουν καλύτερα οι παίκτες και οι φίλοι της ομάδας, θα κλείσει τη χρονιά με τον καλύτερο τρόπο, «θα κάνει καλές γιορτές».

Αν αποκλειστεί, θα «ξεχαστούν» και τα καλά παιχνίδια και οι καθαρές νίκες και η βελτίωση και η ωραία μπάλα που παίζει και θα υπάρξει γκρίνια και απογοήτευση, διότι θα βρεθεί εκτός διεκδίκησης του μοναδικού τίτλου που μπορεί να κυνηγήσει.

Είπαμε, ωραίο να μπορείς να συνδυάζεις νίκες με ωραίο ποδόσφαιρο, αλλά όταν δεν έρχονται οι νίκες (ή οι προκρίσεις στην προκειμένη περίπτωση), τότε το ωραίο ποδόσφαιρο περνά σε δεύτερη μοίρα.

Ο Παναθηναϊκός δεν είναι σε θέση να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Τουλάχιστον όχι ακόμα. Στην πραγματικότητα φέτος, κανείς δεν μπορεί να κυνηγήσει τον Ολυμπιακό, που ουσιαστικά το έχει κατακτήσει πριν φύγει το 2021. Κι αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με το καταλυτικό ποδόσφαιρο που παίζει ο Ολυμπιακός, όσο με τις αδυναμίες και τις αστοχίες των ομάδων που είπαν μεγαλοπρεπώς το καλοκαίρι «φέτος θα το πάρουμε»: του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ.

Ο Παναθηναϊκός ποτέ δεν είπε κάτι τέτοιο – αυτό που «είπε» ήταν πως φέτος είναι «υποχρεωμένος» να βγει Ευρώπη, να βελτιωθεί, να παίξει μπάλα που θα αρέσει στο μάτι και να ξαναφέρει τον κόσμο του πίσω στο γήπεδο.

Αυτό που δεν είπε, είναι ότι το κύπελλο είναι ένας στόχος που τον γλυκοκοιτάζει: δεν είναι ένας μαραθώνιος όπως το πρωτάθλημα, αλλά «στιγμές» και ζευγαρώματα που μπορούν να σε πάνε μακριά, αν είσαι συγκεντρωμένος και σοβαρός.

Κανείς δεν μπορεί να «υποσχεθεί» πως αν ο Παναθηναϊκός περάσει το Βόλο, θα γίνει αυτόματα φαβορί για την κατάκτηση του κυπέλλου – έχει δρόμο ακόμα.

Αλλά αν περάσει, θα το έχει κάνει με τη δυσκολότερη διαδρομή από όλους τους υπόλοιπους «μεγάλους»: πρώτα απέκλεισε τον Ατρόμητο εκτός έδρας, την ίδια ώρα που οι άλλοι έπαιξαν με πολύ αδύναμους αντιπάλους και τώρα έχει να αντιμετωπίσει μια αξιόλογη ομάδα όπως είναι ο Βόλος, πηγαίνοντας στη ρεβάνς όχι με ένα σκορ ασφαλείας, αλλά με ένα σκορ υψηλού κινδύνου: το 2-1 μπορεί να σε βάλει σε μπελάδες, ειδικά όταν δεν είσαι η ομάδα με τη γρανιτένια άμυνα, που μπορεί να πάει «σβηστά» ένα ματς στη λευκή ισοπαλία.

Για να προκριθεί, για να κάνει τη ζωή του εύκολη και να μην περάσει λαχτάρες, πρέπει να σκοράρει.

Για την ακρίβεια, πρέπει να μπει για να κερδίσει και να «ξεχάσει» ότι τον βολεύει η ισοπαλία. Να κατέβει στο γήπεδο σαν να έχασε στο πρώτο ματς και ψάχνει νίκη για να περάσει. Κάθε άλλη σκέψη για τα αποτελέσματα που τον εξυπηρετούν, μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνη.

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι ένας σοβαρός άνθρωπος και προπονητής, που λογαριάζει σωστά τον κάθε αντίπαλο, είτε παίζει στη «Λεωφόρο» είτε εκτός έδρας και προετοιμάζει την ομάδα του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες του κάθε αγώνα.

Το άνοιγμα του rotation τον τελευταίο καιρό, η αγωνιστική άνοδος κάποιων παικτών του, η καλή ψυχολογία της ομάδας, όλα αυτά τον έχουν βοηθήσει – αλλά δεν έγιναν από μόνα τους: εκείνος έβαλε το χεράκι του για να συμβούν, εκείνος τα προκάλεσε με τον τρόπο που ετοιμάζει την ομάδα πριν τους αγώνες και την κοουτσάρει κατά τη διάρκειά τους, με την αξιοκρατία και ισονομία που εφαρμόζει στην πράξη, με τις «ίδιες ευκαιρίες» που δίνει στους παίκτες του να διεκδικήσουν φανέλα βασικού.

Τους έχει δείξει εμπιστοσύνη ακόμα και στις κακές βραδιές, στα άσχημα αποτελέσματα, δεν «έστειλε κανέναν σπίτι του» ή στην εξέδρα μετά από ένα σοβαρό λάθος, ούτε καν μετά από σοβαρό πειθαρχικό παράπτωμα. Και τώρα, πρέπει και εκείνος και η ομάδα, να «το πάρει πίσω» όλο αυτό αγωνιστικά.

Να του ανταποδώσουν οι παίκτες τη στήριξη και την εμπιστοσύνη που τους έδειξε, να συνεχίσουν να πιστεύουν και να εφαρμόζουν το πλάνο του, πολύ απλά διότι αποδεικνύεται στην πράξη πως είναι ένα πλάνο που μπορεί να βγάλει τα καλύτερα στοιχεία τους.

Να τους αναδείξει, να τους βοηθήσει να παίξουν καλή μπάλα, να τους απελευθερώσει από τα «δεσμά» περασμένων ετών που τους κράτησαν πίσω, να τους βοηθήσει να βελτιωθούν μέσα από τη βελτίωση της ομάδας, να ανεβάσουν το κασέ τους, να κερδίσουν ένα μεγαλύτερο συμβόλαιο ή μια καλή μεταγραφή στο μέλλον.

Αλλά όλα αυτά, περνάνε από το Βόλο, για τη ρεβάνς του κυπέλλου. Το γήπεδο όπου ο Παναθηναϊκός έκανε τη μια και μοναδική του νίκη στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος, κόντρα στη Λαμία.

Μόνο που αυτή τη φορά δεν θα βρει τη Λαμία απέναντί του αλλά τον ποιοτικότερο Βόλο, που κι εκείνος, όπως και οι «πράσινοι», πολύ θα ήθελε να συνεχίσει στο κύπελλο – κι όπου τον πάει.