Άνετος, ωραίος και «Ευρωπαίος»

Χωρίς προβλήματα ολοκλήρωσε τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις ο Παναθηναϊκός για το 2021 – στο πρωτάθλημα, διότι εκκρεμεί και η ρεβάνς του Κυπέλλου στο Βόλο. Ξεπέρασε με ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο, με ουσία και άνεση ένα εμπόδιο που έμοιαζε υψηλό, σχεδόν αδιαπέραστο το τελευταίο διάστημα: ο ΠΑΣ τον κέρδισε στα Γιάννενα στον πρώτο γύρο, τον «πλήγωσε» πέρυσι στο πρωτάθλημα και το κύπελλο, του έριξε αλάτι στις πληγές του.

Και την Κυριακή, τον δυσκόλεψε για ένα ημίχρονο και βάλε – δεν τον απείλησε ιδιαίτερα τον Παναθηναϊκό, πέρα από τη φάση που είχε το δοκάρι, αλλά δεν τον άφησε κιόλας να ξεδιπλωθεί, να φτιάξει παιχνίδι, να κάνει κλασικές ευκαιρίες. Ο Παναθηναϊκός είχε πολλούς και σημαντικούς λόγους να πάρει αυτό το παιχνίδι – η «εκδίκηση» ήταν ο λιγότερο σημαντικός λόγος.

Έπρεπε να μείνει στα πάνω πατώματα της βαθμολογίας, να εκμεταλλευτεί απώλειες βαθμών των ομάδων της πρώτης εξάδας, να συνεχίσει την ανοδική του πορεία, να κλείσει καλά τη χρονιά και να ελπίζει ότι με το ματς που χρωστάει, αυτό στη Ριζούπολη, μπορεί να πάει ακόμα παραπάνω. Κυρίως, να συνεχίσει να κινείται σε «ευρωπαϊκή τροχιά»: μπορεί να έχουμε πολύ ψωμί ακόμα σε κανονική περίοδο και play-offs, αλλά πρέπει από νωρίς να δείξεις τις διαθέσεις σου, να σε κυνηγάνε και να μην κυνηγάς εσύ, λαχανιασμένος, την πρώτη τετράδα.

Ο Παναθηναϊκός νίκησε πειστικά, ανοίγοντας το σκορ με έναν συνδυασμό βγαλμένο από το Playstation: ο τρόπος που ανοίγει την άμυνα του ΠΑΣ ο Βιγιαφάνιες, με την πάσα στον Χουάνκαρ για το τελείωμα του Μαουρίσιο, είναι αριστουργηματικός – λιγότερη εντυπωσιακή αλλά εξίσου αποτελεσματική ήταν η εκτέλεση φάουλ του Αργεντινού για το δεύτερο γκολ που πέτυχε ο Σάντσες. Δυο γκολ που μοιάζουν εξίσου δουλεμένα στην προπόνηση: στο πρώτο το αριστερό μπακ παίρνει την πάσα και σεντράρει στο κεντρικό χαφ που έχει πατήσει περιοχή σαν έξτρα επιθετικός, στο δεύτερο το δεξί μπακ γίνεται ο έξτρα παίκτης τον οποίον κανείς από την αντίπαλη άμυνα δεν έχει χρεωθεί να μαρκάρει.

Και πέραν του ότι ο Παναθηναϊκός βρίσκει – επιτέλους – γκολ από στατική φάση, που τόσο του λείπουν φέτος, βρίσκει στο πρόσωπο και τα πόδια του «Βίγια», έστω και μετά από πολλούς μήνες, τον παίκτη που πήρε πέρυσι με πολλή προσπάθεια, αναμονή και ένα από τα μεγαλύτερα συμβόλαια της ομάδας.

Έναν παίκτη που δεν είδαμε πέρυσι – άλλοτε λόγω τραυματισμών και άλλοτε λόγω κορωνοϊού και των «σημαδιών» που άφησε στον οργανισμό του, που κινδυνεύσαμε να μην δούμε ούτε φέτος – αφού ξεκίνησε τη χρονιά με ένα σοβαρό πειθαρχικό παράπτωμα που τον άφησε εκτός ομάδας, αλλά από τότε που «μπήκε» ξανά στα πλάνα του Γιοβάνοβιτς, έχει πάρει τη μπαγκέτα του μαέστρου. Δείχνοντας όχι μόνο πόσο πολύτιμος είναι αλλά και πόσο έλειψε.

Αποδεικνύοντας πόσα πολλά πράγματα μπορεί να κάνει αν ο προπονητής του καταλάβει πού πρέπει να παίζει και όχι να τον στέλνει να παριστάνει το εξτρέμ. Και ίσως συναισθανόμενος ότι δεν υπάρχει περιθώριο για καπρίτσια και «κακομάθειες», αλλά είναι καιρός να παίξει μπάλα, να κάνει τα πράγματα που λίγοι παίκτες στην Ελλάδα έχουν το ταλέντο να κάνουν. Δεν έχει φτάσει κάπου ο Παναθηναϊκός ακόμα, αλλά βρίσκεται σε καλό δρόμο: όσο περνάει ο καιρός, ο Γιοβάνοβιτς μας παρουσιάζει ολοένα και καλύτερες βερσιόν της ομάδας που είχε στο μυαλό του το καλοκαίρι.

Ακόμα και στις «στραβές», στα άσχημα αποτελέσματα, η ομάδα έδειχνε σωστές βάσεις, τακτική, προσπάθεια να παίξει στρωτό ποδόσφαιρο και όχι «τουρλουμπούκι» - και αυτός ακριβώς ήταν και ο λόγος που πνίγηκε κάθε κουβέντα και κάθε γκρίνια που πήγε να βγει στην επιφάνεια για τον προπονητή: διότι ήταν ξεκάθαρο ότι ήταν θέμα χρόνου να βγει η δουλειά του στο γήπεδο. Και ίσως θέμα λίγο μεγαλύτερης συγκέντρωσης, ώστε να αποφεύγονται αυτά τα μικρά αλλά τόσο κομβικά λάθη που έγιναν μέσα στη χρονιά και στοίχισαν αρκετούς βαθμούς.

Το άνοιγμα του rotation έχει λειτουργήσει ευεργετικά για την ομάδα, έχει δώσει επιλογές στον προπονητή κι έχει κάνει τους παίκτες να προσπαθούν περισσότερο, διότι βλέπουν πως υπάρχει «δικαιοσύνη»: ο Σάντσες παίρνει τις ευκαιρίες του, ο Μαουρίσιο ξαναβρήκε τον ηγετικό του ρόλο, για τον «Βίγια» τα είπαμε, ο «φευγάτος» Αϊτόρ έχει δώσει σημαντικές βοήθειες, ο Μακέντα έχει ξανά θέση στην ομάδα. Κανείς δεν έχει πάρει τη φανέλα του βασικού σπίτι του και κανείς δεν χρειάζεται να παίζει παραπάνω απ’ ό,τι αντέχει – όποιος είναι σε καλύτερη κατάσταση, αυτός παίζει.

Συν τοις άλλοις, η επιστροφή του Σένκεφελντ στη δράση, έστω και στο ξεκίνημα του δεύτερου γύρου, δίνει ελπίδες για μια καλύτερη αμυντική ισορροπία, αφού με τον Βέλεθ συνθέτουν ένα πολύ αξιόλογο αμυντικό δίδυμο, με λιγοστά λάθη. Και λιγότερα αμυντικά λάθη, κοντά στη μεγάλη περιοχή του Παναθηναϊκού, σημαίνουν λιγότερα προβλήματα και λιγότεροι βαθμοί πεταμένοι στα σκουπίδια.