Αν ο Παλάσιος τα έβαζε όλα, θα έκανε 10 εκατ.

Είχε… ξεχάσει πως είναι να παίρνει παίκτες πληρώνοντας ομάδες. Ο Παναθηναϊκός βίωσε καταστάσεις εντελώς ξένες προς αυτόν, εντελώς μικρές προς το μέγεθός του. Δεν έχει επανέλθει και δεδομένα θέλει χρόνο και κυρίως, κόπο και χρήματα για να γίνει αυτό. Όμως, επειδή μας λείπει το στοιχείο του κανονικού Παναθηναϊκού, μην κρίνουμε τους πάντες ξεχνώντας τα δεδομένα.

Είδαμε το καλοκαίρι για παράδειγμα, πως πληρώθηκαν χρήματα για τον Σεμπαστιάν Παλάσιος. Ο Αργεντινός σε κανένα ματς δεν είναι αδιάφορος. Σε κανένα ματς δεν είναι αρνητικός. Πάντα έχει ένταση στο παιχνίδι του, πάντα δίνει πράγματα στην ομάδα.

Ναι, χάνει ευκαιρίες. Ναι, δεν κάνει ασίστ σε κάθε του εμφάνιση. Ουδείς διαφωνεί σε αυτό. Αλλά ποδοσφαιρικά διαθέτει στοιχεία που ο Παναθηναϊκός δεν είχε. Φανταστείτε απλά πως τα τελευταία χρόνια βλέπαμε εξτρέμ τον Μπουζούκη (φιλότιμος μεν, αλλά δεν είναι εξτρέμ το παιδί), τον Καμπετσή, τον Ιωαννίδη, τον Νάγκι, τον Μολό, τον Μπεκ, τον Ενγκμπακοτό.

Δεν μπορεί να υπάρξει σύγκριση. Γιατί πάντα η σύγκριση πρέπει να γίνεται με αυτό που διέθετες. Είναι απίστευτα δύσκολο για τον ίδιο τον Παναθηναϊκό ως αγωνιστικό τμήμα, να κρίνεται ο Παλάσιος σε σύγκριση με τον Λέτο. Οι διαφορές είναι προφανείς. Με πρώτη την τιμή.

Αυτό που έχουν να προσάψουν όλοι στον Παλάσιος, είναι η αστοχία του στην τελική προσπάθεια. Η οποία είναι γεγονός. Αν όμως ο συγκεκριμένος παίκτης, έβαζε και 10-15 γκολ τη σεζόν ως εξτρέμ, τότε η τιμή του θα ήταν απλησίαστη για τον Παναθηναϊκό. Ακόμη και για κανονικό Παναθηναϊκό θα ήταν δύσκολα, φανταστείτε για το τώρα.

Υπό νορμάλ συνθήκες λοιπόν, δεν πρέπει να κρίνουμε τόσο αυστηρά και τόσο άδικα κάποιους παίκτες. Φανταστείτε τον Παλάσιος σε μια ομάδα που όντως θα ήταν νορμάλ. Με έναν φορ επιπέδου Μπεργκ. Με έναν εξτρέμ στο άλλο «φτερό» που θα έχει το γκολ ως βασικό του στοιχείο. Με 8άρι από πίσω, έναν Μαουρίσιο στα νιάτα του και χωρίς να έχει περάσει τραυματισμούς.

Κι ο Σαλπιγγίδης κάποτε, δεν… μάτωνε τα δίχτυα σε κάθε ευκαιρία. Θυμηθείτε όμως πόσα γκολ σημείωνε και πόσες ασίστ «έγραφε», επειδή είχε τον Λέτο στο άλλο «φτερό», είχε τον Σισέ κορυφή, είχε τον Κατσουράνη να έρχεται ως 8άρι.

Ειδικά στο ποδοσφαιρικό στυλ που πρεσβεύει τώρα ο Παναθηναϊκός, η ένταση του Παλάσιος, τα τρεξίματα του, το πρεσάρμισμα που κάνει, δίνουν πολλά στο «τριφύλλι». Καλό είναι να κοιτάμε τα ματς συνολικά και όχι όπως το μπάσκετ. Δηλαδή τη στατιστική και τέλος.

Εν κατακλείδι, επειδή ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη από παίκτες ποιότητες και προσωπικότητας που αρμόζουν στο μέγεθός του, μην κατηγορούμε τόσο άδικα παιδιά που δε δείχνουν… εκτός πραγματικότητας. Δεν είναι Αγιούμπ ή Μπεκ δηλαδή.

Ειδικά πριν το γκολ που έβαλε ο Παλάσιος με τον Ατρόμητο, υπήρχε μια περίεργη ατμόσφαιρα. Με αποτέλεσμα κι ο ίδιος να αγχωθεί, να ψάχνει το γκολ και 1-2 φορές σούταρε πάνω στον αντίπαλο. «Χάλασε» το μυαλό του απ’ αυτή τη διαδικασία.

Ποδοσφαιρικά ο Παναθηναϊκός παρουσιάζει κάτι ωραίο. Βελτιώνεται διαρκώς. Σε επίπεδο διατήρησης της αγωνιστικής ταυτότητας, η ομάδα είναι ίσως και η μόνη στην Ελλάδα που προσπαθεί να μην αλλάζει κάθε τόσο. Μέχρι κι ο πρωτοπόρος Ολυμπιακός, σε πολλά ματς προτάσσει την τακτική και την ουσία. Το έκανε στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ. Ο Παναθηναϊκός δεν το έκανε.

Το αποτέλεσμα μετράει. Αλλά το αποτέλεσμα έρχεται απ’ το πως ενεργούν αυτοί που υπηρετούν την αγωνιστική σου φιλοσοφία. Οι ποδοσφαιριστές σου δηλαδή. Εκεί πρέπει να εστιάζει το «τριφύλλι» τώρα που έρχεται ο Γενάρης. Ποιότητα που δεν διαθέτει και ηγετικά στοιχεία-προσωπικότητα που τόσο του λείπουν.

Έτσι θα δείτε πόσο θα ανέβει ο Παλάσιος. Θα δείτε πόσο καλύτεροι θα φανούν κι άλλοι παίκτες, που είναι καλοί, με πολύτιμα στοιχεία, αλλά όχι για τον απόλυτα πρωταγωνιστικό ρόλο. Όσο ο Παναθηναϊκός δεν κάνει αυτές τις κινήσεις, θα δυσκολεύει πολύ τα υπόλοιπα παιδιά, τα οποία θα κριτικάρονται άδικα.