Χωρίς προσωπικότητα και φαντασία ο Παναθηναϊκός δεν έχει τύχη

Το ντέρμπι με την ΑΕΚ έδειξε αυτό που όλοι βλέπουμε εδώ και καιρό στον Παναθηναϊκό.

Ότι η ομάδα στερείται φαντασίας, εμπνεύσεων και προσωπικότητας. Εντός έδρας με τον κόσμο, τη φανέλα της μεγάλης ομάδας με καλές ή μέτριες εμφανίσεις μπορεί να πάρει νίκες.

Εκτός τα θαλασσώνει. Ο Παναθηναϊκός βρέθηκε πάλι πίσω στο σκορ νωρίς. Πάλι κυνηγούσε. Με γκολ καρμπόν μ’ αυτό που δέχθηκε στη Λαμία… Σύμπτωση δεν μπορεί να είναι. Κι αυτό τον έχει μπολιάσει με φόβο. Τα ίδια με τον ΠΑΣ Γιάννινα, όπου έχασε με το ίδιο σκορ, τα ίδια και με τον Άρη. Με τη Λαμία το γύρισε το ματς, με τον Ολυμπιακό άντεξε χωρίς να δυσκολευτεί ιδιαίτερα και στην Τρίπολη είχε το άλλο παράδοξο. Ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε κι έχασε.

Στα έξι ματς που έδωσε μακριά από τη Λεωφόρο πήρε το ένα. Έχασε τα τέσσερα. Στα πέντε από τα έξι δέχθηκε γκολ. Η νοοτροπία νικητή ειδικά όταν φεύγει από το σπίτι του, ακόμα αγνοείται στον Παναθηναϊκό. Κι όσο δεν υπάρχουν ποιοτικοί παίκτες, με ισχυρή προσωπικότητα, αυτό θα συμβαίνει.

Το «τριφύλλι» βέβαια θα μπορούσε κάλλιστα να πάρει τον βαθμό. Αν, μάλιστα, γινόταν στην απίθανη φάση με Παλάσιος, Αϊτόρ το 1-1, μόλις στο 47’, τότε θα μπορούσε ακόμα και τη νίκη να διεκδικήσει με καλές πιθανότητες. Δεν το έκανε. Είχε μία ακόμα πολύ καλή στιγμή με τον Παλάσιος και τέλος.

Δύο φάσεις στο ντέρμπι, ενώ στο πρώτο μέρος με την κατοχή υπέρ του μετά το 20’, έφτασε στο 45’ να έχει το πρώτο σουτ με τον Αϊτόρ. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει φαντασία στο παιχνίδι του. Σε αρκετά ματς που είχε κατοχή, ακόμα και στη Λεωφόρο, δεν είχε ένα διάστημα που να πεις «είναι ισοπεδωτικός, τώρα θα έρθει το γκολ». Πλην Βόλου, ακόμα και στα παιχνίδια με Απόλλωνα και Ιωνικό που έριξε τεσσάρες είχε στιγμές. Όχι διαστήματα.

Απουσιάζει το ένας εναντίον ενός, οι εξτρέμ δεν δίνουν λύσεις στο σκοράρισμα, οι μπακ παραμένουν μέτριοι (ειδικά ο Κώτσιρας) επιθετικά. Κι ο άξονας όταν μπλοκαριστεί δεν έχει την ταχύτητα για κάθετες εφορμήσεις. Δεν βλέπουμε υπεραριθμία στην επίθεση, ή να γεμίζει η περιοχή.

Με την ΑΕΚ, παράλληλα, μετά το 57’ και τη φάση του Παλάσιος, ο Παναθηναϊκός είχε μία φλύαρη κατοχή. Και δέχθηκε στο transition δύο γκολ που ακυρώθηκαν οριακά για οφσάιντ. Ήταν μεγάλη ευκαιρία να πάρει η ομάδα ένα αποτέλεσμα που θα της έδινε ώθηση. Τώρα είναι πάλι με την πλάτη στον τοίχο.

Ο Παναθηναϊκός πρέπει ν’ αποβάλλει τον φόβο εκτός έδρας. Το έχω αναφέρει ξανά. Μεγάλοι και μικροί αντίπαλοι, όλοι πιστεύουν ότι μπορούν να πάρουν αποτέλεσμα. Αυτό είναι η απόδειξη ότι οι «πράσινοι» δεν μεταδίδουν τρόμο.

Η συνέχεια δεν είναι απλή, αλλά προσφέρεται και πάλι για να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να χτίσει ένα σερί. Με Ατρόμητο μέσα, Απόλλωνα έξω και ΠΑΣ Γιάννινα, Άρη εντός, τρία στη Λεωφόρο δηλαδή κι ένα εκτός, αλλά στην Αθήνα είναι στο χέρι του Παναθηναϊκού σε ό,τι αφορά τα αποτελέσματα, να στρώσει την κατάσταση. Για την Ευρώπη. Δυστυχώς, αυτό είναι το ταβάνι.

Ενδιάμεσα, όμως, υπάρχει ένα εκτός έδρας με τον Βόλο για το Κύπελλο. Εκείνος ο αγώνας είναι τελικός. Ο Παναθηναϊκός έχει να ανησυχεί για τον εαυτό του. Κι αυτό αρκετό είναι για να ανησυχεί… Ο Βόλος που εδώ και 1,5 μήνα παραπαίει, θα το δει σαν το ματς της χρονιάς. Ούτε καν πρέπει να περνάει από το μυαλό του η στραβή.