Οι αριθμοί δείχνουν έναν ξεκάθαρα αποτυχημένο πρώτο γύρο

Έχασε κι απ’ την ΑΕΚ ο Παναθηναϊκός. Δε νίκησε και κανένα μεγάλο ματς είναι η αλήθεια. Κανένα ματς απαιτήσεων. Κανένα παιχνίδι που θα… γύριζε το διακόπτη στην ομάδα. Επικράτηση επί του Ατρόμητου τελευταία αγωνιστική του πρώτου μισού του Πρωταθλήματος, δεν αλλάζει τα δεδομένα.

Σε 12 αναμετρήσεις 17 βαθμοί. 20 γκολ υπέρ, εκ των οποίων τα 13 σε τρεις αναμετρήσεις (Απόλλων Σμύρνης, Βόλος και Ιωνικός στη Λεωφόρο). 6η θέση, στην ισοβαθμία με τον Άρη που άρχισε το Πρωτάθλημα με αφαίρεση 6 βαθμών. Κι εκκρεμεί ακόμη η απόφαση του CAS για το αν θα ισχύσει ή όχι.

Εκτός έδρας 1 νίκη, 1 ισοπαλία, 4 ήττες. Η επικράτηση στο Βόλο σε ματς με τη Λαμία. Κοινώς, στην έδρα του δε νίκησες κανέναν. Σκόραρες μόλις 3 τέρματα εκτός έδρας. Τη στιγμή που δεν επικράτησες κόντρα σε καμία απ’ τις 6 ομάδες της πρώτης επτάδας (μαζί με τον Παναθηναϊκό μέσα) της βαθμολογίας.

Το πρόσημο δεν μπορεί να είναι θετικό. Όχι γιατί έχασες απ’ την ΑΕΚ, αλλά επειδή αρχίζει και σταθεροποιείται αυτή η… ποδοσφαιρική κακομοιριά. Η λογική της ομάδας που προσπαθεί να βελτιώσει το επίπεδο ποδοσφαίρου της, το έχει καταφέρει σε σημαντικό βαθμό, αλλά δεν θυμίζει σχεδόν σε τίποτα τα πραγματικά της στάνταρ. Γιατί αυτά που διαθέτει τώρα, δεν αρμόζουν στο μέγεθος του Παναθηναϊκού.

Θα μπούμε πάλι σε μια ατέρμονη συζήτηση αναφορικά με το τι χρειάζεται ο Παναθηναϊκός για να αλλάξει. Χρειάζεται παίκτες. Χρειάζεται ποιότητα. Χρειάζεται ηγέτες. Χρειάζεται νοοτροπία. Χρειάζεται να τον ενοχλούν οι ήττες κι όχι να λέει «παίξαμε καλά» όντας με το ζόρι εντός play off και χωρίς να κατάλαβε καν πως έχασε την ευκαιρία να βρεθεί 3ος λόγω των αποτελεσμάτων των άλλων ομάδων.

Η όποια σκέψη για Πρωταθλητισμό, τελείωσε απ’ την 5η αγωνιστική ουσιαστικά, όταν το «τριφύλλι» είχε δύο νίκες. Έφτασε τελικά τις 5 στα 12 ματς. Στην καλύτερη θα τερματίσει τον πρώτο γύρο, με 6 στα 13. Ούτε καν το 50% δηλαδή.

Ο Ολυμπιακός έχει απόσταση 5 νικών (!) με 15 βαθμούς διαφορά. Η ΑΕΚ με αλλαγές προπονητών και ένα ρόστερ μεταγραφές ουσιαστικά, είναι στο +9. Ο ΠΑΟΚ στο +2 και έχει βυθιστεί στην εσωστρέφεια, χωρίς να κατορθώσεις να τον φτάσεις παρότι έχει τρεις σερί ήττες, ενώ δεν έχει κατορθώσει να νικήσει τον ΠΑΣ (έχασε) και τον Βόλο στην έδρα του.

Στο τέλος του προηγούμενου Πρωταθλήματος, ο Παναθηναϊκός υποτίθεται πως είχε εντοπίσει όλα τα προβλήματά του. Και θα τα άλλαζε. Παρ’ όλα αυτά, πέρα απ’ την σαφώς πιο θελκτική προσέγγιση του παιχνιδιού, με πιο επιθετική φιλοσοφία, τι άλλαξε;

Τα αποτελέσματα; Όχι. Το ρόστερ έγινε ποιοτικότερο; Ελάχιστα και σίγουρα είναι πολύ μακριά απ’ το επιθυμητό. Έφερε παίκτες ηγέτες ικανούς για Πρωταθλητισμό; Δεν έχει φανεί κάτι τέτοιο σε καμία περίπτωση. Κάλυψε τα κενά του; Ούτε καν. Έδιωξε το… λίπος απ’ το ρόστερ του; Αγιούμπ είναι εδώ, Μπεκ είναι εδώ, ο Αϊτορ έχει γίνει βασικός, κάτι που δείχνει πως δεν λύθηκαν τα προβλήματα.

Ναι ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να έχει νέα ποδοσφαιρική λογική. Αυτό, όμως, είναι το 5% των όσων πρέπει να γίνουν για να πετύχει. Για να επανέλθει. Οι πληγές είναι απίστευτα πολλές για να προσπαθεί με ένα τραυμαπλάστ να τις επουλώσει.

Δε χρειάζεται ούτε καν να σκεφτεί κανείς το τι θα συμβεί αν η ομάδα δεν μπορέσει να βγει στην Ευρώπη. Στο ρόστερ ο Βιτάλ είναι δανεικός, ο Λούντκβιστ το ίδιο. Λήγουν συμβόλαια. Περιμένει τον Σένκεφελντ πότε θα είναι έτοιμος, ενώ θα ήταν έτοιμος υποτίθεται ίσως στην τελική ευθεία της προετοιμασίας. Μετά στις πρώτες αγωνιστικές, μετά την πρώτη διακοπή. Ο Σένκεφελντ έχει αγωνιστεί δύο φορές με την ομάδα Β και έδειξε να μην είναι έτοιμος. Τη στιγμή που τελειώνει ο πρώτος γύρος το Σάββατο. Τον Κουρμπέλη δεν τον αναφέρουμε καν, θέλει καιρό ακόμη.

Μην ξεχνάμε πως κι ο προπονητής, με μονοετές συμβόλαιο είναι. Κοινώς αυτή τη στιγμή σε όλα επικρατεί μια αβεβαιότητα. Απ’ το αγωνιστικό, το τι στόχο έχει η ομάδα, τι θα γίνει με κομβικούς παίκτες και φυσικά, θα υπάρξει επιτέλους η ενίσχυση σε ποιοτικό και ηγετικό επίπεδο, όπως αυτή αρμόζει στον Παναθηναϊκό; Το βλέπουμε απ’ το καλοκαίρι. Γιατί τον Γενάρη θα μπλεχτούμε πάλι στα έχουμε αυτόν, δε φεύγει εκείνος, ας έρθει κάποιος ως έξτρα λύση και βλέπουμε απ’ το καλοκαίρι…

Στην ουσία λοιπόν, το μόνο που άλλαξε στον Παναθηναϊκό, είναι η πιο επιθετική λογική παιχνιδιού. Τα υπόλοιπα μένουν στον προβληματισμό, την αβεβαιότητα και το διαρκές «πάγωμα» του κόσμου. Που έχει σταθεί δίπλα στην ομάδα, σε ξεκάθαρα μεγαλύτερο βαθμό απ’ όσο θα περίμενε κι ο πλέον αισιόδοξος.