Η άχαρη αναγκαιότητα και το παιχνίδι-μήνυμα!

Πέρασε η 11η αγωνιστική και για πρώτη φορά ο Παναθηναϊκός έκανε δεύτερη σερί νίκη στο Πρωτάθλημα. Αρχίζουμε με κάτι που δεν είναι και τόσο θετικό, για τον απλούστατο λόγο πως οι «πράσινοι» δεν πέτυχαν κάτι. Πήραν τρεις βαθμούς σε ένα ματς απ’ τα λεγόμενα άχαρα. Διότι αν κάνεις το χρέος σου, δε θα σου πει κανείς μπράβο, όμως αν… στράβωνε κάτι, τότε η κριτική θα ήταν έντονη και δικαιολογημένη.

Μην τρελαθούμε, κάθε νίκη είναι σημαντική. Ειδικά για μια ομάδα που ακόμη φαίνεται πως δεν έχει βρει τα πατήματά της. Αν κι αυτό ισορροπεί λίγο με τη γνώμη πως δε θα τα βρει ποτέ στο βαθμό που θέλουμε, καθώς δεν έχει τα υλικά για να το πετύχει. Οπότε θα έρθει το επιθυμητό, όταν κι αν αποκτηθούν οι ποιοτικότατοι παίκτες με ηγετικά χαρίσματα που θα κάνουν τη διαφορά συνολικά στο Ελληνικό ποδόσφαιρο κι όχι μόνο στο «τριφύλλι».

Πάει όμως ο Παναιτωλικός, πέρασε. Πριν καλά-καλά το καταλάβει ο Παναθηναϊκός, έρχονται σημαντικότερες αναμετρήσεις. Ειδικά το ματς με τον Βόλο στη Λεωφόρο. Τη μία η Λαμία, την άλλη ο ΠΑΣ Γιάννινα, μη φωταγωγηθεί μία ακόμη επαρχιακή πόλη. Σε ένα θεσμό όπως αυτός του Κυπέλλου, που για ακόμη μια σεζόν μένει ως η μοναδική ελπίδα για τίτλο. Καθώς το Πρωτάθλημα… πέταξε με τις γκέλες των «πράσινων». Πολύ νωρίς κιόλας.

Ναι, είναι διπλοί οι αγώνες με τους Θεσσαλούς. Αυτό δε σημαίνει πως η νοοτροπία πρέπει να είναι «αν γίνει λάθος στο πρώτο ματς, το διορθώνουμε στο δεύτερο». Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που δεν έχει πάει τελικό απ’ το 2014. Δεν έχει πάρει τίτλο απ’ την ίδια χρονιά. Έχει ξεχάσει πως είναι πλέον. Οπότε η λογική της διαχείρισης του λάθους, είναι εντελώς λάθος. Όταν κάτι δεν ξέρεις πλέον πως να το διαχειριστείς, γιατί να αισιοδοξείς πως θα το πετύχεις;

Δε χρειάζεται καν κουβέντα λοιπόν. Νίκη, όσο το δυνατό πιο «καθαρό» και ξεκάθαρο σκορ. Δίχως υπερβολές του στυλ «μα είναι καλή ομάδα ο Βόλος». Ναι, καλή ομάδα είναι δεν το αμφισβητεί κανείς. Είναι όμως ο Βόλος. Καμιά φορά λέμε πως είναι κακό να υποτιμάς τους αντιπάλους, αλλά μην υποτιμάς και τον εαυτό σου με το να υπερτιμάς ομάδες που δεν μπορούν να είναι στο ίδιος… ύψος με τον Παναθηναϊκό. Όσο κι αν έχει ρημαχτεί το στάτους των «πράσινων» τα τελευταία χρόνια.

Μετά το Βόλο είναι κι η ΑΕΚ. Παιχνίδι που δεν έχει τη σπουδαιότητα του ματς Κυπέλλου, αλλά είναι ντέρμπι. Είναι ο αγώνας που πρέπει επιτέλους ο Παναθηναϊκός να κάνει το κάτι παραπάνω. Να «φωνάξει» πως είναι εδώ και δεν αποτελεί απλά μια άχρωμη κι άγευστη παρουσία, που απλά θα δώσει τη μάχη του για να μπει στην Ευρώπη.

Στο κάτω-κάτω ο Παναθηναϊκός φέτος στα μεγάλα ματς, δεν έχει εντυπωσιάσει είναι η αλήθεια. Ήταν στην έδρα του Άρη, 0-0 με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο που ήταν θετικό αποτέλεσμα αλλά όχι αιτία για πανηγύρι, ήττα απ’ τον ΠΑΟΚ.

Η Ένωση θα αποτελέσει το κάτι παραπάνω αυτή τη στιγμή, για να εκτοξεύσει το «τριφύλλι» σε μια συνέχεια με βατές αναμετρήσεις που μπορούν να αλλάξουν τις ισορροπίες όλης της σεζόν. Μέχρι τα μέσα του Γενάρη. Διότι το να είναι ο Παναθηναϊκός η ομάδα που μία θα νικά και θα παίζει καλούτσικα και μετά θα προβληματίζει και θα έχει απώλειες, είναι το ίδιο έργο των προηγούμενων ετών σε επανάληψη. Κακή ταινία για τους οπαδούς κιόλας.

Βήμα-βήμα όμως, όσο κλισέ κι αν ακούγεται. Πρώτα Βόλος. Κύπελλο. Με τον ίδιο άχαρο τρόπο όπως το ματς με τον Παναιτωλικό πρέπει να αντιμετωπιστεί η σειρά αγώνων με τους Θεσσαλούς. Πρόκριση, θα είναι το αυτονόητο, δε χρειάζεται να πει κανείς μπράβο που πέρασες τον Βόλο. Αν γίνει η «στραβή», τότε η σεζόν θα έχει τελειώσει πριν τα Χριστούγεννα. Εκτός αν πιστεύει κανείς πως θα «ψήσει» πάλι το κυνήγι της Ευρώπης. Στοιχείο που η λέξη «στόχος», είναι προσβλητική για τον Παναθηναϊκό. Ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι.