Η μαεστρική εικόνα Μαρτίνς και Μπουχαλάκη

Το ζητούμενο για τον Ολυμπιακό στον «τελικό» με τους Τούρκους ήταν να πάρει τη νίκη, έστω και με μισό - μηδέν. Να εξασφαλίσει την ευρωπαϊκή του συνέχεια και μετά την ολοκλήρωση της φάσης των ομίλων, προκειμένου να συνεχίζει να βρίσκεται μέσα σ’ όλους τους στόχους που έχει θέσει από την αρχή της σεζόν. Και οι «ερυθρόλευκοι» τα κατάφεραν περίφημα. Έστω κι αν το τέρμα του Τικίνιο ήρθε στην… εκπνοή.

Ωστόσο, προσωπικά θεωρώ πως στη «μάχη» με την Φενέρ υπήρχαν δύο σημαντικά σημεία, που βοήθησαν τους Πρωταθλητές Ελλάδας να εξασφαλίσουν, από το βράδυ της Πέμπτης (25/11) τη συνέχεια στο Europa League. Το πρώτο και πιο σημαντικό ήταν η… παρουσία του Πέρδρο Μαρτίνς στον πάγκο.

Ο Πορτογάλος τεχνικός φάνηκε να έχει προετοιμάσει, καλύτερα απ’ όλα τα ευρωπαϊκά ματς του Ολυμπιακού, τις δύο «μάχες» με τους Τούρκους. Τόσο σ’ αυτό στην Πόλη, όσο και αυτό στο «Γ. Καραϊσκάκης». Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για την αναγκαστική αλλαγή του Σωκράτη Παπασταθόπουλου με τον Ουσεϊνού Μπα, αλλά κυρίως για τις υπόλοιπες παρεμβάσεις του στον αγώνα.

Οι πρώτες και πιο ουσιαστικές ήρθαν στο ημίχρονο. Οι Ανδρέας Μπουχαλάκης και Ρόνι Λόπες μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο στις θέσεις των παικτών που δεν ήταν στη καλύτερή τους βραδιά. Ο Μαντί Καμαρά ήταν και πάλι μακριά από τα γνωστά του στάνταρ, ενώ ο Χένρι Ονιεκούρου «έσβησε» μετά το πρώτο τέταρτο του ματς.

Στη συνέχεια… επιστρατεύτηκε ο Ματιέ Βαλμπουενά, καθώς ο Ολυμπιακός ήθελε έναν άνθρωπο να μπορεί να «κερδίζει» στημένες μπάλες και το βασικότερο να… ξέρει που και πως θα προκαλέσει την απειλή στέλνοντας την «στρογγυλή θεά» στην αντίπαλη περιοχή, ενώ στο τέλος, ο Τικίνιο Σοάρες μπήκε για να δώσει κάτι διαφορετικό στη γραμμή κρούσης, αντί του Γιουσέφ Ελ Αραμπί που είχε δώσει πολλές «μάχες» και έδειξε κουρασμένος.

Ακόμα και η αλλαγή του Βραζιλιάνου με τον Μαροκινό δείχνουν πως ο Πέδρο Μαρτίνς είχε σχεδιάσει το πλάνο του. Δεν πήγε σε μία κίνηση… πίεσης, όπως είχε κάνει σε προηγούμενα ματς όταν χρησιμοποιούσε και τους δύο στην επίθεση, με αποτέλεσμα να… τρακάρουν και να προκαλούν περισσότερο… κακό ο ένας στον άλλο, παρά καλό για την ομάδα.

Βέβαια, το ευχάριστο για τον Πορτογάλο τεχνικό ήταν πως ο Ολυμπιακός «βολευόταν», μπορεί όχι σε μεγάλο βαθμό αλλά «βολευόταν» και με την ισοπαλία, οπότε μπόρεσε να διατηρήσει έναν επιθετικό στο πλάνο του.

Το δεύτερο σημαντικό σημείο στην εξέλιξη του «τελικού» ήταν η χρησιμοποίηση του Ανδρέα Μπουχαλάκη. Ο Έλληνας μέσος ήταν ο άνθρωπος που κατάφερε να αλλάξει την «εικόνα» του ματς. Στο πρώτο μέρος ο Ολυμπιακός μπορεί να έδωσε χώρο στην Φενέρ, αλλά το πιο σημαντικό ήταν πως αδυνατούσε να κρατήσει μπάλα. Ο Μαντί Καμαρά δεν ήταν κοντά στα δικά του στάνταρ, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να προσφέρει λύσεις, αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις να καθυστερεί το παιχνίδι της ομάδας του.

Αντίθετα, ο Κρητικός μέσος ήταν αυτός που έδωσε ηρεμία στη μεσαία γραμμή. Βοήθησε στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, μοιράζοντας τη μπάλα στα δύο άκρα και το σημαντικό ήταν πως δεν επέτρεψε στην Φενέρ να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Έτσι, σιγά σιγά οι «ερυθρόλευκοι» απέκτησαν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στο παιχνίδι τους, άρχισαν να πιέζουν όλο και περισσότερο τους Τούρκους και έδιναν την εντύπωση πως αργά η γρήγορα θα μπορούσαν να βρουν το γκολ που αναζητούσαν. Τελικά, αυτό ήρθε στο τέλος και μάλλον «ξεπλήρωσε» την ήττα του προηγούμενου αγώνα, όπου η Άιντραχτ «έφυγε» με το διπλό στις καθυστερήσεις.

Πλέον, ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του έναν ακόμα αγώνα για να τελειώσει τις υποχρεώσεις του στον όμιλο. Η Αντβέρπ δεν μπόρεσε να κάνει την έκπληξη, αφού οι Γερμανοί έμειναν και πάλι «ζωντανοί» στα χασομέρια, οπότε το ματς στο Βέλγιο έχει μονόπλευρο ενδιαφέρον. Οι «ερυθρόλευκοι» χρειάζονται τη νίκη και συνάμα το «τρίποντο» και την ίδια ώρα η Φενέρμπαχτσε να πάρει τη νίκη κόντρα στο «συγκρότημα» της Φρανκφούρτης.

Αντίθετα, αν η Άιντραχτ πάρει τουλάχιστον τον βαθμό της ισοπαλίας στην Πόλη, τότε αυτή θα βρεθεί στην κορυφή του ομίλου και παράλληλα θα πάρει το «εισιτήριο» για τους «16» και δεν θα παίξει στα μπαράζ με τις ομάδες που θα… κατέβουν από το Champions League. Οπότε, όπως μπορεί εύκολα να καταλάβει και ο καθένας, ο Ολυμπιακός δεν θα πάει για… τουρισμό στην Αμβέρσα.

ΥΓ: Τα ματς των ομίλων αποτελούν τη μεγαλύτερη δικαίωση για τον Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ. Ο Μολδαβός έχει δώσει τις απαντήσεις στις κριτικές που δέχθηκε, αλλά το κυριότερο είναι πως δείχνει πως είναι κανονικός μπακ και μπορεί να αποδώσει έτσι όπως ξέρει όταν έχει την απαραίτητη βοήθεια από τον χαφ. Δεν μπορεί να καλύψει όλη την πλευρά, γιατί πολύ απλά δεν είναι αντί-Τσιμίκας.

ΥΓ1: Ο Κένι Λαλά μπορεί να χρειάστηκε χρόνο, μπορεί να τα βρήκε με τον… εαυτό του, αλλά δείχνει γιατί είχε αναδειχθεί καλύτερος δεξιός μπακ στην Ligue 1.

ΥΓ2: Είναι απαραίτητο να ανοίξει το ροτέισον. Οι παίκτες που έβγαλαν ασπροπρόσωπο τον κόουτς στην αρχή της χρονιάς έχουν πάρει πολλά ματς. Έχουν επιβαρυνθεί και παράλληλα «διαβάζονται» πιο εύκολα από τον αντίπαλο. Αντίθετα, στο ρόστερ υπάρχουν παίκτες που χρειάζονται μερικές ευκαιρίες. Ίσως και κάποια… μετατόπιση θέσεων.