Ντιέγκο, (ΔΕΝ) Ζεις

Άλλη κουβέντα θα θέλαμε να κάνουμε έναν χρόνο μετά το θάνατό του Ντιέγκο Μαραντόνα. Πιο νοσταλγική, γεμάτη θύμησες, ωραίες αναμνήσεις, ποδοσφαιρικές στιγμές ευφυίας. Να λέμε για τότε που πέρασε όλη την Αγγλία και για το «Χέρι του Θεού». Για τον Φιντέλ και τον Τσε Γκεβάρα. Για τα χρόνια στη Νάπολι, τη Μαφία, τις καταχρήσεις και τους δαίμονες που δεν τον άφησαν ποτέ σε ησυχία. Να συζητάμε για έναν σπουδαίο ποδοσφαιριστή και αδύναμο άνθρωπο, που έζησε μόλις 60 χρόνια αλλά έζησε δυο-τρεις ζωές. Για έναν τύπο που ποτέ δεν θεωρήθηκε «πρότυπο» («βούτηξε» στα ναρκωτικά, ρούφηξε την «εύκολη ζωή» γουλιά – γουλιά, νυχτοπερπάτησε, απάτησε, εξαπάτησε και αδιαφόρησε παγερά για το σώμα και τη φυσική του κατάσταση) αλλά παρόλα αυτά άφησε το μοναδικό του χνάρι στο μονοπάτι του ποδοσφαίρου.

Θα μπορούσαμε να λέμε πολύ όμορφα πράγματα για τη ζωή του Ντιέγκο αλλά δυστυχώς ασχολούμαστε ακόμα με το θάνατό του, με τις συνθήκες που πέθανε, με τα λάθη και τις παραλείψεις που αν δεν υπήρχαν θα μπορούσε να είναι ζωντανός. Θα μπορούσαμε να τον αφήσουμε να αναπαυθεί εν ειρήνη αλλά ακόμα «ψαχουλεύουμε» το μνήμα του: τρεις ημέρες μετά το θάνατό του, τρεις υπάλληλοι του γραφείου τελετών έβγαλαν σέλφι πάνω από το πτώμα του. Και πριν λίγες μέρες μάθαμε ότι θάφτηκε χωρίς την καρδιά του, την οποία κάποιοι σκληροπυρηνικοί οπαδοί της Χιμνάσια, σχεδίαζαν να αφαιρέσουν από το άψυχο κορμί του! Θα μπορούσαμε να πενθούμε με σεβασμό, αλλά η Μαγκάλι Χιλ ζήτησε τεστ πατρότητας και το Δικαστήριο της Αργεντινής διέταξε να μην αποτεφρωθεί το πτώμα του. Θα μπορούσαμε να σταθούμε σιωπηλά πάνω από τον τάφο του, αν την κατάνυξη δεν τη «μόλυναν» οι διάλογοι των γιατρών του, λίγο πριν μάθουμε πως έφυγε από τη ζωή: «Φαίνεται πως ήταν καρδιακή ανακοπή και έχει πεθάνει. Θα χεστεί πεθαίνοντας ο χοντρός». Ή οι κατηγορίες από τον Αλφρέντο Καέ, τον πρώην γιατρό του, ότι θα μπορούσε να έχει σωθεί: «επέλεξα με λεπτομέρεια ποια φάρμακα έπρεπε να του χορηγηθούν κατά τη διάρκεια της τελευταίας του νοσηλείας, αλλά δεν εισακούστηκα», είπε. Θα θέλαμε να ξέρουμε ότι έφυγε «ήσυχα», διότι ίσως αυτό του άξιζε μετά από μια τόσο ταραχώδη ζωή, αλλά το πόρισμα των 70 σελίδων των εμπειρογνωμόνων λέει πως άρχισε να πεθαίνει τουλάχιστον 12 ώρες πριν το μοιραίο. «Εγκαταλείφθηκε στη μοίρα του».

Κυρίως, αυτό που θα θέλαμε, είναι στον έναν χρόνο που πέρασε από την τελευταία ανάσα, να αρχίσουμε να «ξεχνάμε» όλα εκείνα τα άσχημα πράγματα που τον συνόδευσαν στη ζωή του, όπως συμβαίνει συνήθως μετά από μια απώλεια ή έναν χωρισμό: βάζεις στην άκρη τα άσχημα και το μυαλό πλημμυρίζεται μόνο από τις ευχάριστες αναμνήσεις, σαν να αυτό-προστατεύεται. Αλλά η 37χρονη Κουβανή Μέιβις Άλβαρες, πριν από τρεις μέρες, αποκάλυψε πως ο Ντιέγκο την είχε βιάσει όταν εκείνη ήταν 16 ετών σε κλινική της Αβάνας, ενώ η μητέρα της ήταν στο διπλανό δωμάτιο. «Μου έκλεψε την παιδική μου ηλικία. Έκλεισε το στόμα μου και με βίασε. Εκείνη τη μέρα έπαψα να είμαι κορίτσι, έχασα την αθωότητά μου». Πολύ σοβαρή καταγγελία την οποία ερευνούν οι Αρχές – μόνο που ο Ντιέγκο δεν είναι στη ζωή, ώστε να πει τη δική του εκδοχή. Ή να απολογηθεί και να ζητήσει συγχώρεση από την ίδια και από τον Θεό…

Μοιάζει σαν ο Ντιέγκο να πεθαίνει ξανά και ξανά, εδώ και έναν χρόνο. Σαν να μην μπορεί η ψυχή του να ηρεμήσει, σαν κάποιοι να σκυλεύουν τον τάφο του κάθε μέρα ψάχνοντας για πολύτιμα αντικείμενα, για τα νομίσματα που είχε μαζί του για να δώσει στον «Βαρκάρη». Πολύ κρίμα και πολύ στενάχωρο για έναν άνθρωπο που «μας μεγάλωσε», που ομόρφυνε το ποδόσφαιρο, που έγινε αφίσα στα δωμάτια και τραγούδι στα χείλη, να είναι μια φωτογραφία που ξεθωριάζει και σκίζεται τόσο βίαια…