Κανείς δεν περισσεύει μέχρι να γίνει κανονικός ο Παναθηναϊκός

Ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στις νίκες και μαζί και στην εξάδα.

Πήρε διπλό έπειτα από 9,5 μήνες και συγκεκριμένα από τις 6/2/21 όταν και νίκησε 3-2 εκτός έδρας τον Ατρόμητο. Ασφαλώς και η νίκη δεν είναι για αποθέωση. Για 86 λεπτά ο Παναθηναϊκός βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού. Γιατί και το 1-1 καταστροφικό ήταν

Όπως έχασε  από τον ΠΑΟΚ, κάπως έτσι νίκησε τη Λαμία. Με ένα πέναλτι προς το τέλος και καπάκι και το 1-3. Η εικόνα της ομάδας στο δεύτερο μέρος δεν ήταν εντυπωσιακή, αλλά είχε ένταση, διάθεση. Αν θέλετε πείτε το κι ένστικτο επιβίωσης. Το «τριφύλλι» έπαιζε με μία μικρομεσαία ομάδα, σε ουδέτερο γήπεδο, με καλό (όπως φάνηκε) αγωνιστικό χώρο.

Ο Παναθηναϊκός είχε προβλήματα, το ίδιο και η Λαμία, που παρατάχθηκε χωρίς Καραμάνο, Ρόμανιτς και Νούνιες και στη διάρκεια του ματς, στο 0-0 και το 1-1, έχασε Τζανδάρη και Μπεχαράνο, αντίστοιχα.

Το «τριφύλλι» έχασε τον Καρλίτος και μπορούσε να βάλει τον Μακέντα. Έχασε τον Λούντκβιστ και μπορούσε να βάλει τον Μαουρίσιο ή τον Αλεξανδρόπουλο που ήταν στον πάγκο. Το σενάριο για νίκη ήταν ιδανικό. Θα ήταν απαράδεκτο για τον Παναθηναϊκό να μην νικήσει.

Ίδρωσε και μάλιστα πολύ για το πετύχει. Ένας Παναθηναϊκός light ως συνήθως στο πρώτο μέρος κι αποφασιστικός στο δεύτερο. Το 1-0 της Λαμίας είναι ο ορισμός της soft ομάδας. Όλοι νωχελικοί, ο Κώτσιρας κοιτούσε τον Μανούσο, οι στόπερ αλλού γι’ αλλού και στην καρδιά της άμυνας βρέθηκε ο Αραμπούλι με τον Χουάνκαρ…

 Η νίκη είναι οξυγόνο. Κάθε άλλο αποτέλεσμα όλοι αντιλαμβάνονται ότι θα είχε εντείνει τη μιζέρια, τη γκρίνια, την εσωστρέφεια. Θα γλίτωνε, βέβαια, το κεφάλι μας έπειτα από λίγο το βράδυ της Δευτέρας, γιατί ακολούθησε ο… καρυδάτος θρίαμβος στο ΣΕΦ. Κι από σήμερα πάλι τα ίδια.

Ευτυχώς ήρθε η νίκη και τώρα ο Παναθηναϊκός έχει Παναιτωλικό, Ατρόμητο εντός και το ντέρμπι με την ΑΕΚ εκτός έως το τέλος του πρώτου γύρου. Δύο εντός έδρας νίκες και θετικό αποτέλεσμα με την ΑΕΚ θα «ισιώσουν» την κατάσταση. Κάτι άλλο θα είναι πισωγύρισμα.

Η ανακοίνωση της ενδεκάδας ενδεχομένως να ξένισε πολλούς. Οι πληροφορίες ανέφεραν ότι θα παίξει ο Λούντκβιστ, οπότε μεγαλύτερη έκπληξη αποτέλεσε ο Βιγιαφάνιες. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ήθελε δύο εσωτερικούς χαφ, πιο δημιουργικούς, κόντρα στην πολυπρόσωπη άμυνα της Λαμίας. Ασφαλώς πολλοί θα ήθελαν τον Αλεξανδρόπουλο, ο οποίος ακόμα κι αν δεν έπαιξε, απουσίαζε με την εθνική κι έχασε προπονήσεις.

Πιο «άδικη» ήταν η παραμονή του Μαουρίσιο στον πάγκο κι ας μην είναι πλέον ταχυδυναμικός. Με την εμπειρία που έχει, την δημιουργική ικανότητα και το μισάωρο που έκανε με τον ΠΑΟΚ, αυτός έμοιαζε το φαβορί.

Επιπλέον, ο Βραζιλιάνος είναι από τους χαφ που πατάνε περισσότερο από κάθε άλλον στην αντίπαλη περιοχή.  Η νίκη ήρθε από τον Βραζιλιάνο, ήρθε γιατί ο Λούντκβιστ έκανε ένα μεστό ματς και σκόραρε όταν έκαιγε η μπάλα κι ας μην του βγήκαν αρκετές φορές πράγματα, διότι ο Βιγιαφάνιες αποφάσισε να βγάλει εγωισμό κι ας ήταν κι αυτός ορισμένες φορές κουραστικός. Η ενέργεια στο 1-1 ήταν αρκετή για να ξεμπλοκάρει σε πρώτη φάση ο Παναθηναϊκός.

Κατακτήθηκαν οι τρεις βαθμοί, διότι ο Μακέντα όταν «ξεμπούκωσε» από την μεγάλη αποχή, γέμισε την περιοχή και γιατί ο Αϊτόρ, ο οποίος επίσης ήταν σε σχεδόν μόνιμη βάση στον πάγκο, μπήκε για να παίξει κι όχι για να κάνει περίπατο.

Ο Παναθηναϊκός δεν έχει την απαραίτητη ποιότητα για το μέγεθός του. Αυτό είναι δεδομένο. Αλλά το έχω επισημάνει αρκετές φορές. Δεν περισσεύει κανείς σε μία ομάδα που προσπαθεί να πάει μπροστά. Ακόμα και με αυτή την ιδιοκτησία. Θεωρώ ότι καλός προπονητής δεν είναι μόνο αυτός που δουλεύει στην τακτική, στις στατικές φάσεις, που έχει μία συμπαγής ομάδα και δεν είναι προβλέψιμη, όπως ήταν ο Παναθηναϊκός στο πρώτο μέρος και σε αρκετά ματς. Ακόμα και στις αλλαγές ήταν προβλέψιμος.

Καλός προπονητής είναι αυτός που μπορεί να πάρει το 100% από τους παίκτες του. Κι ας είναι παίκτες του «6» και του «7». Διότι αν είναι τέτοιοι και παίζουν για «3» και «4» και κάποιοι που είναι του «8» παίζουν για «5», τότε ασφαλώς έχει ευθύνη και ο προπονητής. Γι’ αυτό με ορισμένες εξαιρέσεις παγκοσμίως (όλοι γνωρίζουμε τους τοπ), υπάρχουν πολλοί καλοί προπονητές, που όμως, πετυχαίνουν σε μία ομάδα και αποτυγχάνουν σε άλλη.

Στη μάχη που δίνει ο Παναθηναϊκός δεν περισσεύει κανείς. Ο Μαουρίσιο έχει αδυναμίες και ειδικά στο αμυντικό transition. Ο Παναθηναϊκός δεν τον έδωσε στο τέλος του καλοκαιριού, διότι δεν μπορούσε να τον αντικαταστήσει κι αυτός είναι πλέον δεύτερος σκόρερ του Παναθηναϊκού με 281 λεπτά συμμετοχής (σύμφωνα με τη Σούπερ Λίγκα). Μετράει τρία γκολ, ενώ οκτώ έχει ο Καρλίτος. Σε εννέα από τα δέκα ματς που έχει παίξει μετράει 281 λεπτά…

Οι υπόλοιποι πράσινοι έχουν από ένα γκολ. Με διπλάσιο και τριπλάσιο χρόνο. Ένα με πέναλτι ο Βιτάλ σε 785 λεπτά, άλλο ένα ο Παλάσιος κι αυτός με πέναλτι σε 500 λεπτά. Ένα ο Χατζηγιοβάνης σε 611 λεπτά, ένα ο Ιωαννίδης σε 447 λεπτά. Ο Λούντκβιστ που είχε και προβλήματα βέβαια, μετράει 237 λεπτά, ο δε Αϊτόρ μόλις 170…

Ο Σάντσες που είναι ο δεύτερος δεξιός μπακ έχει 273 λεπτά… Τέσσερα περισσότερο από τον Βιγιαφάνιες που έχει την ιδιαιτερότητα να διαφωνεί με τον εργοδότη του για το βαρύ πρόστιμο των 60.000 ευρώ.

Δεν αναφερόμαστε, λοιπόν, στους Μπεκ, Αγιούμπ και Ενγκμπακοτό. Αλλά σε παίκτες που πληρώνονται από την ομάδα καλά. Ακόμα και ο Αγιούμπ πληρώνεται καλά. Αν μπορούσε να τον «αναστήσει» ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς θα ήταν επίσης χρήσιμο. Το να στηρίζεται, ωστόσο, μία ομάδα σε 12-13 παίκτες είναι παράλογο. Ειδικά όταν αυτή σε αρκετά ματς είναι μέτρια.

Η ΠΑΕ πληρώνει και ο υφιστάμενος (προπονητής) καλείται να αξιοποιήσει το υλικό όσο το δυνατόν καλύτερα. Μέχρι να έχει τα λεφτά να πάρει αυτό που θέλει, με αυτά τα υλικά θα δουλέψει. Ναι, ασφαλώς δεν είναι τα καλύτερα. Αλλά δεν γίνεται ένα ημίχρονο με τη Λαμία σε ουδέτερο να μην έχεις μπει στην αντίπαλη περιοχή. Ούτε να είσαι μέτριος με τον Αστέρα Τρίπολης, τον ΠΑΣ Γιάννινα, τον Άρη, χωρίς φάση εντός με τον ΟΦΗ.

Ο Αϊτόρ δεν είναι… Γκνάμπρι ούτε Φόντεν και Φεράν Τόρες. Αλλά είναι ένας παίκτης που μπορεί να δώσει κάποια πράγματα όταν βλέπεις ότι ο Βιτάλ συνεχίζει να μην τραβάει. Ο Βιγιαφάνιες πρώτος έχει αδικήσει τον εαυτό του. Και δικαίως του ασκείται κριτική. Έχει και το θέμα με το πρόστιμο. Αλλά είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος κι ό,τι μπορεί να σου δώσει, πρέπει να επωφεληθείς.   

Όσο πιο πολύ δείχνεις εμπιστοσύνη σε έναν παίκτη, τόσο πιο πολύ θα εκτιμηθεί κι εντός αγωνιστικού χώρου και στα αποδυτήρια. Κι ας είναι παίκτης του «6». Μέχρι να έχεις εκατομμύρια για ν’ αλλάξεις αρκετούς απ’ αυτούς, θα πορευθείς με αυτούς που έχεις. Κι ό,τι τυρί βγάλει η στάνη. Ο Μακέντα είχε το σοβαρό πρόβλημα, αλλά αν ήταν υγιής με συμβόλαιο κοντά στις 600.000 ευρώ δεν είναι για να τον παραμερίσεις. 

Τον Γενάρη για παράδειγμα, αν σου πει ο Αϊτόρ και ο Μαουρίσιο «θέλω να μείνω ελεύθερος» πως θα τους πεις φέρε λεφτά; Ποιος περιμένεις να δώσει λεφτά για να τους πάρει με πεντάλεπτα και δεκάλεπτα; Επαναλαμβάνω, όταν η ομάδα ειδικά βλέπεις ότι θέλει φρεσκάδα σε αρκετά ματς.

Την επόμενη εβδομάδα μπαίνει και το Κύπελλο ξανά στο κόλπο και ο Παναθηναϊκός θα αντιμετωπίσει πάλι ομάδα της Super League. Πριν το ντέρμπι με την ΑΕΚ. Το rotation είναι υποχρεωτικό ν’ ανοίξει. Και φυσικά ο κάθε παίκτης που θα πάρει τον χρόνο του, να δικαιώσει τον προπονητή του. Να υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη κι αυτοπεποίθηση. Να καταλάβουν όλοι ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για λάθη.

Όποιο κι αν είναι το υλικό, άλλωστε, όποιος κι αν είναι στην ιδιοκτησία, δεν ζητάει κανείς από τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και τους παίκτες του να νικήσει τα μεγαθήρια της Ευρώπης…