Έχασε πάλι, αλλά γυρίζει με «νίκη» από το Μόναχο

Ξέρω πως πολλοί θα πέσετε να με «φάτε»... Ίσως δίκαια έχοντας στο μυαλό σας τι σημαίνει Παναθηναϊκός στο μπάσκετ, τι ιστορία κουβαλάει αυτή η φανέλα και τι μπάσκετ έχουμε δει από αυτή την ομάδα εδώ και 30 χρόνια. Ξεκαθαρίζω λοιπόν πως ούτε ιερόσυλος είμαι, ούτε έχει μικρύνει ο Παναθηναϊκός ως μέγεθος στο μυαλό μου. Σε μια γενικότερη συζήτηση θα μπορούσαμε να πούμε πολλά.

Αλλά... Τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα και με τα «αν» δεν γίνεται δουλειά. Είμαι απόλυτα ρεαλιστής και παίρνω αυτό που βλέπω μπροστά μου. Δεν κριτικάρω το παρόν, ζώντας στο παρελθόν. Γι' αυτό και δεν φοβάμαι να ξεστομίσω ότι εδώ που έφτασαν τον Παναθηναϊκό ο Δημήτρης Πρίφτης και οι παίκτες του δεν μετράει τόσο πολύ η χθεσινή ήττα. Και ξεκαθαρίζω τι εννοώ... Με το μπάσκετ που βλέπαμε να (μην) παίζει η ομάδα, ειδικά στο Κάουνας, είχες αρχίσει να αμφισβητείς αν τελικά μπορούν τα παλικάρια ή πολύ απλά δεν το έχουν. Ποιος από εσάς δεν αναρωτιόταν αν μπορούν να κάνουν έστω τα βασικά;

Ε, στο Μόναχο, λοιπόν απάντησαν σε όλους μας, αλλά πάνω από όλα στους ίδιους τους εαυτούς τους πως μπορούν! Είδαμε τον Παναθηναϊκό να κάνει παραπάνω από τα βασικά μέσα στο παρκέ και να τα κάνει και πάρα πολύ καλά. Για περίπου 35 λεπτά οι «πράσινοι» έπαιξαν καλό μπάσκετ και με αυτά που βλέπαμε τις προηγούμενες αγωνιστικές μας έκαναν να τρίβουμε τα μάτια μας και να αναρωτιόμαστε αν βλέπουμε την ίδια ομάδα. Επαναλαμβάνω μιλάω συγκριτικά με όσα βλέπαμε ΦΕΤΟΣ, όχι με όσα έχουμε δει γενικά από αυτή την ομάδα και τις απαιτήσεις που υπάρχουν. Αυτή είναι άλλη συζήτηση που δεν έχει νόημα μεσούσης της περιόδου.

Στο Μόναχο, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός έβγαλε ενέργεια στο παρκέ και για μεγάλο χρονικό διάστημα είχε τρομερή συγκέντρωση σε επίθεση και άμυνα. Βάζω την επίθεση πρώτη, γιατί μέσω αυτής πήγε να πάρει το ματς. Οι «πράσινοι» δεν θόλωσαν και δεν αναλώθηκαν στα... γιουρούσια του Μέικον και του Παπαπέτρου. Είχαν καλή κυκλοφορία και έψαξαν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ με υπομονή τις καλύτερες προϋποθέσεις. Έβλεπαν τη σωστή πάσα στις παγίδες που έστηναν οι Γερμανοί, έβρισκαν τον παίκτη που είχε πλεονέκτημα και επίσης ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ έβαλαν τα ελεύθερα σουτ.

Επίσης, πήραν κάτι θετικό από ΚΑΘΕ παίκτη που πάτησε στο παρκέ. Οι Κασελάκης και Μποχωρίδης έπαιξαν εξαιρετικές άμυνες και έβαλαν μεγάλα σουτ που έφεραν και το προσπέρασμα στις αρχές της δεύτερης περιόδου. Ο Έβανς ήταν επίσης καταλυτικός στο εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο με 7 πόντους (στο δεύτερο δεν έβαλε κανέναν) και κερδισμένες μονομαχίες σε άμυνα και επίθεση στις δύο ρακέτες. Ο Νέντοβιτς πήρε λίγες προσπάθειες και με εξαίρεση το τελευταίο σουτ ευστόχησε σε όλες, ενώ ήταν δεύτερος σε ασίστ με 4 κι ας είχε και 3 λάθη (τα 2 στα πρώτα δευτερόλεπτα που πάτησε παρκέ και είναι λογικό μετά από μια ακόμα μικρή αποχή).

Παράλληλα, ο Δημήτρης Πρίφτης είχε δέσει κόμπο τον Τρινκιέρι με την άμυνα ζώνης, εξουδετέρωσε το inside game των Γερμανών και τους υποχρέωνε να σουτάρουν υπό πίεση στο τέλος των επιθέσεων. Θυμηθείτε πόσες φορές έμειναν με την μπάλα στα χέρια οι παίκτες της Μπάγερν Μονάχου.

Για να επιστρέψω όμως στη «νίκη» με την οποία επιστρέφει ο Παναθηναϊκός από το Μόναχο αυτή δεν είναι άλλη από την αυτοπεποίθηση που δίνει στους παίκτες. Γράφαμε μετά τη Ζαλγκίρις πως πνευματικά οι «πράσινοι» έχουν ισοπεδωθεί. Είχαν αρχίσει και οι ίδιοι να αμφισβητούν τους εαυτούς τους και να διστάζουν. Τουλάχιστον στη Γερμανία έδειξαν και στους ίδιους πως μπορούν. Σίγουρα, το πώς ήρθε η ήττα στο τέλος πλήγωσε την όλη προσπάθεια. Και ίσως με μια νίκη να γυρνούσε το κουμπί.

Αλλά είναι δουλειά του Πρίφτη και του υπόλοιπου τιμ, να διαχειριστεί σωστά αυτή την εικόνα και να τονώσει κατάλληλα το ηθικό των παικτών. Άλλωστε έχει κάποιος αυταπάτες; Αυτή η χαμένη ευκαιρία για νίκη του στερεί ένα καλό πλασάρισμα στην 8άδα; Όχι. Του στερεί την 8άδα; Όχι. Αυτά, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, έχουν χαθεί από την αρχή της σεζόν, αφού γνωρίζαμε πως μόνο με υπέρβαση θα μπορούσε να τα διεκδικήσει ο φετινός Παναθηναϊκός.

Τα λάθη που έγιναν στο τέλος τα έχουμε αναλύσει από χθες μετά τη λήξη του αγώνα. Αν ο Οκάρο των 10/10 βολών δεν είχε λυγίσει από την πίεση, αν οι διαιτητές δεν είχαν κάνει αυτό το έγκλημα θα μιλούσαμε αρκετά διαφορετικά. Αλλά, όπως είπα και παραπάνω με τα «αν» δεν κάνεις δουλειά, γι' αυτό και κρατάω την εικόνα και τη θετική αντίδραση που μπορεί υπό προϋποθέσεις να αποδειχθεί σημαντική για τη συνέχεια.

ΥΓ1. Το DNP των Φέρελ και Φλόιντ, που δεν έχουν δικαίωμα συμμετοχής στην Ελλάδα, κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι. Και όπως λέγαμε και στο προηγούμενο άρθρο ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να χρειάζεται... αλλαγές.
ΥΓ2. Η εικόνα του Ντάριλ Μέικον μετά το τέλος του αγώνα για ένα σουτ που μπήκε και βγήκε, λέει πολλά για τον χαρακτήρα του, πέρα από την αγωνιστική του συνεισφορά. Και δείχνει γιατί πιστεύουμε πως υπάρχει ακόμα τσαγανό και ελπίδα για να βελτιωθεί η εικόνα της ομάδας.
ΥΓ3. Το ντέρμπι στο ΣΕΦ την ερχόμενη Δευτέρα είναι κάτι πολύ διαφορετικό... Αλλά ο Παναθηναϊκός πηγαίνει σε αυτό το παιχνίδι έχοντας χάσει ένα πλεονέκτημα. Αλλά αυτό θα το συζητήσουμε τις επόμενες ημέρες.
ΥΓ4. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού ήταν ΞΑΝΑ εκπληκτικός στο Μόναχο. Και τον κόσμο του ο φετινός Παναθηναϊκός τον έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ στο πλευρό του. Ας γεμίζει το ΟΑΚΑ με τη Ζενίτ και ίσως να δούμε... θαύματα.