Το rotation δεν είναι πολυτέλεια. Είναι ανάγκη

Το rotation στη θέση του τερματοφύλακα έγινε αναγκαστικά – τραυματίστηκε ο Διούδης, «μπήκε» ο Μπινιόλι και έκτοτε ο Ιταλός παρέμεινε βασικός, περισσότερο για να ικανοποιηθεί το «λαϊκό αίσθημα» αυτών που ξαφνικά αποφάνθηκαν πως ο Σωκράτης δεν είναι τόσο καλός. Κάπως έτσι πήρε μερικά ματς ο Σάντσες όταν χτύπησε ο Κώτσιρας – με το που αποθεραπεύτηκε, ο Αργεντινός επέστρεψε στη θαλπωρή του πάγκου. Αριστερά υπάρχει ο Χουάνκαρ και μετά το χάος: ο Χατζηθεοδωρίδης προφανώς δεν υπολογίζεται καθόλου, κάτι που μαρτυρά και η προσπάθεια που έκανε η ομάδα το καλοκαίρι να φέρει τον Φεράρι από το Βόλο. Το κέντρο της άμυνας οι απανωτοί τραυματισμοί έχουν φέρει διάφορα και διαφορετικά δίδυμα, με αποτέλεσμα ο πιο βασικός να είναι ο Σάρλια (άλλοτε με παρτενέρ τον Πούγγουρα και άλλοτε με Βέλεθ), ο οποίος προσπαθεί να μάθει τη θέση του σέντερ – μπακ στα 25 του «στου Κασίδη το κεφάλι».

Στον άξονα Πέρεθ και Αλεξανδρόπουλος παίζουν σχεδόν πάντα και παντού, μια και ο Μαουρίσιο υπολογίζεται ως εναλλακτική λύση (και ο Παναθηναϊκός δεν τον παραχώρησε τελευταίες μέρες των μεταγραφών, παρότι είχε μια δελεαστική πρόταση), ο Κουρμπέλης κλείνει σχεδόν έναν χρόνο απουσίας και ο Λούνκβιστ αγνοείται μετά τις πρώτες αγωνιστικές. Μπροστά, Χατζηγιοβάννης και Βιτάλ ξεκινούν σχεδόν όλα τα παιχνίδια, με τον Αϊτόρ, που ήταν με το ένα πόδι εκτός ομάδας το καλοκαίρι τελικά να παραμένει και να ξεκινάει βασικός στα πρώτα ματς αλλά να μην υπολογίζεται έκτοτε, με τον Ενμπαγκοτό να έχουμε πρακτικά ξεχάσει ότι υπάρχει και τον Βιγιαφάνιες να τον θυμόμαστε κυρίως για τα νεύρα του και τα πειθαρχικά του παραπτώματα. Και στην επίθεση υπάρχει ο Παλάσιος (που αρχικά προοριζόταν για τα άκρα), ο αμετακίνητος Καρλίτος, ο Ιωαννίδης όποτε είναι διαθέσιμος και ο Μακέντα που σπάνια είναι διαθέσιμος.

Σε ποιο συμπέρασμα μας οδηγούν όλα αυτά; Ότι το rotation είναι εξαιρετικά σφιχτό και περιορισμένο και γίνεται – κατά βάση – από ανάγκη και όχι από επιλογή. Με άλλα λόγια, όταν κάποιος χτυπήσει, τότε και μόνο τότε μπαίνει να παίξει κάποιος, που προφανώς δεν έχει ούτε αγωνιστικό ρυθμό, ούτε «ψυχολογία βασικού», ούτε νιώθει πως θα διατηρήσει τη θέση του στην 11άδα ακόμα κι αν παίξει καλά, αφού όταν γυρίσει ο «βασικός», εκείνος θα ξαναπάει στον πάγκο – όπως συνέβη για παράδειγμα με τον Σάντσες, που ήταν καλός όσο έπαιξε αλλά σταμάτησε να παίζει μόλις επέστρεψε στη δράση ο Κώτσιρας.

Και ναι μεν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις του Παναθηναϊκού είναι συγκεκριμένες και το πρόγραμμά του «ελαφρύ», αφού – δυστυχώς – περιλαμβάνει μόνο Πρωτάθλημα και Κύπελλο και όχι Ευρώπη, αλλά παρόλα αυτά το rotation είναι ανάγκη που προκύπτει μέσα στη χρονιά και όχι πολυτέλεια. Διότι θα υπάρξουν και τραυματισμοί και τιμωρίες μέσα στη σεζόν, όπως θα υπάρξουν και ντεφορμαρίσματα – και αυτός είναι ο λόγος που οι ομάδες χτίζονται με ρόστερ μίνιμουμ 25-26 παικτών, ώστε να υπάρχει τουλάχιστον μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση για κάθε θέση. Και όντως κάπως έτσι φτιάχτηκε το ρόστερ του Παναθηναϊκού το καλοκαίρι. Μόνο που όλο αυτό έμεινε στη θεωρία.

Αν η ομάδα πήγαινε καλά, αν η βαθμολογική συγκομιδή ήταν πολύ πιο γεμάτη απ’ αυτήν που υπάρχει σήμερα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι καλώς ο Γιοβάνοβιτς εμπιστεύεται συγκεκριμένους παίκτες, αφού του κάνουν μια χαρά τη δουλειά. Προφανώς, εκ των αποτελεσμάτων, κάποια πράγματα δεν λειτουργούν καλά – και όταν συμβαίνει αυτό, συνήθως χρειάζεται κάποιοι να πάνε στον πάγκο και κάποιοι «παγκίτες» να πάρουν θέση στη βασική 11άδα. Το ποιοι θα μπορούσαν να είναι αυτοί, είναι δουλειά του προπονητή να το αποφασίσει. Αλλά είναι παράλληλα δουλειά του να τους έχει «ζεστούς», έτοιμους ανά πάσα στιγμή να μπουν και να προσφέρουν κάτι διαφορετικό, κάτι που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο. Διαφορετικά ο παναθηναϊκός θα είναι σε μια αέναη συζήτηση, μια «μεταγραφική λούπα», όπου ξανά και ξανά θα ψάχνει 3-4 παίκτες 11άδας σχεδόν σε κάθε μεταγραφική περίοδο, απαξιώνοντας και ξενερώνοντας τους μισούς παίκτες του ρόστερ, μέχρι να έρθουν οι επόμενοι Σανκαρέ και Ενμπαγκοτό που θα ενθουσιάσουν στα πρώτα τους τρία παιχνίδια, πριν πάρουν το δρόμο τον αγύριστο για τον πάγκο ή την εξέδρα.