Να μπει φρένο στην κατρακύλα

Το καλοκαιρινό πρότζεκτ, η ομάδα που σχεδιάστηκε για να παρουσιαστεί καλύτερη από την περσινή, ξεκάθαρα έχει αποτύχει. Δεν χρειάζεται να φτάσουμε στα μισά της σεζόν για να το διαπιστώσουμε, ούτε είναι νωρίς, δεν είναι ώρα για κουβέντες τύπου «ας δώσουμε λίγο χρόνο στην ομάδα να στρώσει». Δεν δείχνει να μπορεί να στρώσει αυτή η ομάδα, με το συγκεκριμένο ρόστερ και τη δεδομένη αγωνιστική κατάσταση.

Άρα; Άρα πρέπει να γίνουν αλλαγές. Δομικές αλλαγές και όχι να κολλήσουμε τσιρότα πάνω στις ανοιχτές πληγές. Δεν ξέρω αν αυτό που χρειάζεται η ομάδα είναι αλλαγή προπονητή ή αλλαγή ξένων παικτών ή και τα δυο – αυτά είναι πράγματα που πρέπει να τα αξιολογήσουν και να αποφασίσουν ο Διαμαντίδης με τον Αλβέρτη. Που ζουν την ομάδα καθημερινά, που ξέρουν μπάσκετ, που γνωρίζουν τι χρήματα υπάρχουν στον «κουμπαρά» και πόσο εφικτό είναι να γίνουν αλλαγές.

Ο Δημήτρης Πρίφτης είναι το «εύκολο ανάθεμα». Αυτός είναι ο προπονητής, αυτός διάλεξε τους παίκτες ή τέλος πάντων ενέκρινε την απόκτησή τους, αυτός τους προετοίμασε, τους «δίδαξε» τα συστήματα, τους έμαθε πώς θέλει να παίζει η ομάδα. Και η αλήθεια είναι πως η ομάδα αυτή δεν καταλαβαίνεις τι ακριβώς προσπαθεί να παίξει: έχει σύγχυση στην άμυνα, δείχνει να μην έχει κανένα πλάνο στην επίθεση. Ομάδα στατική, άστοχη από μακριά, χωρίς συνεργασίες, χωρίς πικ-εν-ρολ, χωρίς παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη, δείχνει να εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από το «δυάρι» της – τον Μέικον κατά βάση και τον Νέντοβιτς όποτε είναι υγιής και διαθέσιμος.

Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό, απ’ όλους τους ξένους παίκτες που αποκτήθηκαν, μόνο ο Μέικον δείχνει «επιπέδου Παναθηναϊκού» και «επιπέδου Ευρωλίγκας». Για διάφορους και διαφορετικούς λόγους ο Πέρι, ο Φέρελ, ο Ουάιτ, ο Φλόιντ και ο Έβανς έχουν εκλάμψεις – μόνο που ο Παναθηναϊκός χρειάζεται διάρκεια και συνέπεια, χρειάζεται να βλέπει τους παίκτες του να προοδεύουν βδομάδα με τη βδομάδα, όχι μια καλή εμφάνιση από δω και μια από κει. Και ακόμα και ο Μέικον, ο μοναδικός που παίζει όχι απλά καλά αλλά καλύτερα απ’ ό,τι περιμέναμε όλοι, χρησιμοποιείται «λάθος»: δεν αρμόζει στον Παναθηναϊκό ένα αγωνιστικό στυλ με έναν παίκτη που παίρνει 25 και 30 σουτ σε κάθε παιχνίδι, δεν είναι αυτό το DNA αυτής της ομάδας. Χρειάζεται έναν παίκτη σαν τον Μέικον για να δίνει το κάτι παραπάνω, να ξεκολλάει το κάρο από τη λάσπη όταν οι υπόλοιποι δεν είναι σε καλή βραδιά αλλά δεν μπορεί να είναι το μοναδικό επιθετικό πλάνο σε κάθε αγώνα. Ούτε μπορείς φυσικά να έχεις την απαίτηση να βάζει 10 τρίποντα σε κάθε ματς, όπως έκανε με την Εφές.

Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα με 8 ξένους, που παρουσιάζεται – αναγκαστικά – διαφορετική σε Basket League και Ευρωλίγκα. Είναι μια ομάδα που πήρε τον Φέρελ για να διορθώσει τις οργανωτικές ανορθογραφίες, αλλά ο Φέρελ στο Κάουνας έπαιξε 6 λεπτά και στο προηγούμενο ματς δεν μπήκε καθόλου. Έχει τον Μποχωρίδη άλλοτε να παίζει και άλλοτε να μην παίζει δευτερόλεπτο, έχει τον Παπαγιάννη να αγνοείται σχεδόν ολοκληρωτικά από τους συμπαίκτες και απλά να ανεβοκατεβαίνει για να παίρνει ριμπάουντ και να κρύβει το δρόμο προς το καλάθι, έχει τον Παπαπέτρου άστοχο και «μπουκωμένο» να ψάχνει – σχεδόν εμμονικά – ένα ξέσπασμα και μια καλή εμφάνιση, έχει τον Πέρι, τον Ουάιτ, τον Έβανς και τον Φλόιντ να κινούνται σε μια μόνιμη μετριότητα. Και μέσα σε όλα αυτά χάνεται η τεράστια προσπάθεια του Σαντ Ρος και το «κέφι» του Μέικον, που έχει «ψηλώσει» μέσα σε λίγους μήνες.

Τι μπορεί να κάνει ο Παναθηναϊκός στα μέσα Νοέμβρη; Αλλαγές προς το καλύτερο. Στο ρόστερ του ή/και τον πάγκο του. Όχι με την ελπίδα ότι αυτοί που θα έρθουν θα είναι καλύτεροι από τους υπάρχοντες, αλλά με τη «βεβαιότητα». Όχι ψάχνοντας «λαχεία» αλλά αναζητώντας «σίγουρες λύσεις», με ευρωπαϊκή εμπειρία, από τους οποίους ξέρεις ακριβώς τι έχεις να περιμένεις. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ένας ή δυο ξένοι παίκτες λιγότεροι, προκειμένου να υπάρξουν περισσότερα χρήματα για αυτούς που θα έρθουν, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει περισσότερος Μαντζούκας και Μποχωρίδης ή επιστροφή Χουγκάζ από το δανεισμό του. Διότι – στα δικά μου μάτια τουλάχιστον – δεν βρίσκω κανέναν λόγο να μην παίζουν Έλληνες παίκτες, που σίγουρα «πονάνε» την ομάδα και θα δώσουν τα πάντα, ειδικά με την εικόνα που δείχνουν αρκετοί ξένοι παίκτες που «ταλαιπωρούνται» και μας «ταλαιπωρούν» σχεδόν σε κάθε παιχνίδι.