Η ψυχολογία πλέον αλλάζει μόνο με… αλλαγές

Η εικόνα του Παναθηναϊκού στο Κάουνας πονάει… Πονάνε τα μάτια μας, πονάει και η καρδιά όλων των φιλάθλων του βλέποντας την απόδοση της ομάδας να χειροτερεύει αντί να βελτιώνεται.

Το μπάσκετ είναι -όπως και κάθε άλλο- άθλημα ΚΑΙ ψυχολογίας. Και αυτή τη στιγμή η ψυχολογία όλων στο μπασκετικό τμήμα είναι στα τάρταρα. Πνευματικά οι «πράσινοι» έχουν βρεθεί σε ένα τέλμα και αυτό αποτυπώνεται με αποκαρδιωτικό όσο και ξεκάθαρο τρόπο πλέον μέσα στο παρκέ. Υπάρχουν φάσεις που δεν εξηγούνται διαφορετικά. Δεν ξέχασαν το μπάσκετ, ούτε πως να σουτάρουν ο Παπαπέτρου και ο Ουάιτ (αναφέρονται ως παράδειγμα δύο από τους πιο άστοχους παίκτες στα τελευταία ματς).

Τα αρνητικά αποτελέσματα και η πίεση τους έχει πάρει από κάτω. Μαζί και τον Δημήτρη Πρίφτη που δεν έχει καταφέρει να βρει μέχρι τώρα τρόπο να τους αλλάξει το τσιπάκι και υποπίπτει κι αυτός με τη σειρά του σε αρκετά λάθη. Το χειρότερο είναι πως όσο και να ψάξεις τη δεδομένη στιγμή, δεν βρίσκεις εύκολα τον τρόπο που ως δια μαγείας θα δώσει το έναυσμα για να αλλάξει η κατάσταση. Μια μεγάλη νίκη σε ένα δύσκολο ματς ίσως να ήταν μια αρχή. Αλλά πως θα φτάσεις σε αυτό το σημείο;

Στο Κάουνας ο Παναθηναϊκός έκανε μια κακή ομάδα να φανεί πολύ καλύτερη από ότι στην πραγματικότητα είναι. Υπήρχαν φάσεις στην επίθεση που ένιωθες πως οι παίκτες κρατούσαν βόμβα στα χέρια τους και όχι μπάλα μπάσκετ. Βιαστικές αποφάσεις, άτσαλες και από ένα σημείο και μετά τα περίμεναν όλα από τον Μέικον. Ο Αμερικανός ήταν μόνος και έρημος, ο κορυφαίος, αλλά κι αυτός μέσα από προσωπικές ενέργειες και όχι το στιλ του μπάσκετ που θα μπορούσε να σε κάνει να πιστεύεις πως υπάρχει ελπίδα στο ματς.

Γι’ αυτό και οι λύσεις είναι δύο σε… μία. Ένας συνδυασμός μιας δύσκολης και μιας πιο προσιτής και ίσως απαραίτητης απόφασης. Η δύσκολη απόφαση είναι να κλείσουν οι Διαμαντίδης, Αλβέρτης, Πρίφτης τα αυτιά τους στη σκληρή κριτική, να στηρίξουν το πλάνο που έχουν ξεκινήσει με τον Έλληνα προπονητή και να δουλέψουν σκληρά για να βγάλουν επιτέλους την απαραίτητη βελτίωση. Θα πρέπει ταυτόχρονα όμως να υπάρχει και ένα ηλεκτροσόκ. Κάποιες αλλαγές για να αλλάξει και πιο εύκολα η ψυχολογία σε όλο το τμήμα.

Να γίνουν με λίγα λόγια κάποιες διορθωτικές κινήσεις στο ρόστερ, με τις συγκεκριμένες μικρές δυνατότητες που υπάρχουν. Η ομάδα και ο προπονητής είναι σαφώς μπερδεμένοι και το μπέρδεμα αυτό αυξάνει κατά πολύ και η παρουσία 8 ξένων στο ρόστερ. Από τη στιγμή που το βάρος θα πρέπει να πέσει ξεκάθαρα στην Ελλάδα (χωρίς φυσικά να σημαίνει πως δεν αποτελεί προτεραιότητα και η βελτίωση της εικόνας στην Ευρώπη), γνώμη μου είναι πως ο Παναθηναϊκός πρέπει να εξομαλύνει την κατάσταση προς αυτή την κατεύθυνση.

Να «κόψει» δύο ξένους και να φέρει πίσω στην ομάδα τον νεαρό και εξελίξιμο Χουγκάζ και να κάνει μια καλύτερη επιλογή σε ξένο στα γκαρντ, που θα ταιριάζει στα «θέλω» του προπονητή. Αυτό είναι κάτι που θα αποφασίσουν φυσικά οι Διαμαντίδης και Αλβέρτης, μαζί με τον Πρίφτη, αλλά προσωπικά δεν βλέπω άλλη εφικτή συνδυαστική λύση τη δεδομένη στιγμή.

Κανείς φυσικά δεν σου εγγυάται το αποτέλεσμα… Αλλά από τη στιγμή που πλέον είναι ξεκάθαρο πως σε επιλογές του καλοκαιριού έγιναν κάποια μεγάλα λάθη, καλούνται όλοι πλέον να αποδείξουν πως έμαθαν από αυτά και μπορούν να διορθώσουν ό,τι διορθώνεται έστω και αργά…