THIS IS OAKA

Ήταν ένα βράδυ από τα παλιά – κι ας έχουν αλλάξει πλέον τα πράγματα σε όλα τα επίπεδα: ο Παναθηναϊκός έπιασε το ματς «από το λαιμό» και δεν πέταξε στα σκουπίδια το πρώτο πεντάλεπτο ή δεκάλεπτο. Δεν άφησε την Εφές – την περσινή πρωταθλήτρια – να πάρει ανάσα, μια Εφές που μπορεί να μην είναι καλά στο ξεκίνημα της χρονιάς, αλλά έχει τέτοια ποιότητα που μπορεί να σε κερδίσει ακόμα και στη μέτρια βραδιά της. Έπαιξε άμυνα, έτρεξε όποτε του δόθηκε η ευκαιρία, σούταρε από μακριά χωρίς άγχος, «τάισε» σωστά τους ψηλούς, οι παίκτες του πήγαν με πάθος σε κάθε διεκδίκηση.

Δεν κέρδισε ο Παναθηναϊκός επειδή ο Μέικον έβλεπε το καλάθι σαν πισίνα – κέρδισε επειδή έπαιξε σαν ομάδα. Μπορεί να πήρε ελάχιστα πράγματα στο σκοράρισμα από τη θέση «1» αλλά πήρε 9 ασίστ συνολικά από Πέρι και Φέρελ. Είχε έναν Σαντ – Ρόος που ξεδίπλωσε όλη τη γκάμα του τεράστιου ταλέντου του παίζοντας κυρίως στη θέση «3», δείχνοντάς μας πόσο απελευθερωμένος νιώθει όταν δεν έχει το «βάσανο» του να οργανώνει το παιχνίδι της ομάδας από τον «άσσο». Είχε τον Παπαγιάννη όχι απλά να παριστάνει το «σκιάχτρο» στην άμυνα, αλλά και σημαντικό στην επίθεση. Και με όλα τα παραπάνω να λειτουργούν «ρολόι», ο Παπαπέτρου και ο Οκάρο δεν χρειάστηκε να μείνουν πολλή ώρα στο παρκέ και να πάθουν καμιά υποτροπή.

Δεν γίνεται φυσικά να μην σταθείς στην εμφάνιση του Μέικον, για πολλούς και διάφορους λόγους. Πέρα από τους 35 πόντους που «έσταξε» και τα 9 στα 12 τρίποντα, έπαιξε άμυνα πάνω στο Λάρκιν, πήρε ριμπάουντ και έδειξε πόσο χαρούμενος είναι με το ρόλο του στην ομάδα. Είναι – μαζί με τον Παπαπέτρου – οι πιο σταθεροί και αξιόπιστοι παίκτες της ομάδας από το ξεκίνημα της χρονιάς. Αλλά ταυτόχρονα είναι και ο παίκτης που «σπρώχνει» τον Νέντοβιτς να επιστρέψει ακόμα πιο γρήγορα στα υψηλά στάνταρντς απόδοσης: ο «Νέντο», είτε συνυπάρχει στο παρκέ με τον Μέικον, είτε μοιράζεται το χρόνο μαζί του στη θέση «2», νιώθει πλέον ανταγωνισμό, πρέπει να «παλέψει» για τα λεπτά συμμετοχής του, δεν νιώθει ότι έχει «ασυλία» και θα μείνει στο παρκέ ακόμα κι αν τα σουτ δεν μπαίνουν επειδή δεν υπάρχει άλλος – υπάρχει και είναι και σε πολύ καλή κατάσταση. Τον είδαμε στο ματς με την Εφές να είναι και εύστοχος αλλά και μετρημένος στις επιλογές του, να παίρνει λίγα μακρινά σουτ (και να ευστοχεί), να κάνει διεισδύσεις, να παίζει άμυνα. Αυτό άλλωστε είναι το μεγάλο κέρδος, όταν έχεις την ευλογία να έχεις έναν παίκτη που τα βάζει από παντού: η αντίπαλη άμυνα «ανοίγει» και κυνηγάει στην περιφέρεια, οπότε η ρακέτα δεν είναι γεμάτη «νάρκες» και double-teams, υπάρχει χώρος και δυνατότητα για «μπούκες» και λέι-απς.

Το ματς της Παρασκευής με τη Βιλερμπάν μοιάζει πιο εύκολο απ’ αυτό με την Εφές αλλά δεν είναι: οι Γάλλοι είναι σε πολύ καλή κατάσταση, νίκησαν την ΤΣΣΚΑ, δεν έχουν και πολλά «πρέπει» στη ζωή τους - θα έρθουν για να παίξουν το μπάσκετ τους. Αν οι παίκτες του Πρίφτη έχουν μείνει στα κατορθώματά τους κόντρα στην Εφές και κοιτάζουν ακόμα το φύλλο αγώνα της Τετάρτης, θα έχουν πρόβλημα. Θα χρειαστεί ίδια και μεγαλύτερη προσπάθεια για να κάμψουν την αντίσταση της Βιλερμπάν και – κυρίως – να μπουν δυνατά από την αρχή, για να ξεκόψουν κάθε συζήτηση. Πάνω απ’ όλα, για να βρουν και πάλι έναν καλό επιθετικό ρυθμό, θα πρέπει και πάλι να ξεκινήσουν από την καλή τους άμυνα – μόνο έτσι θα μπορέσει ο Παναθηναϊκός να κλέψει μπάλες, να πάρει ριμπάουντς και να βρει εύκολους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο.

Το θέμα είναι από δω και πέρα, πώς θα καταφέρει η ομάδα να μεταφέρει αυτή την ενέργεια κι αυτό το πάθος που δείχνει στο ΟΑΚΑ και στα εκτός έδρας παιχνίδια. Η Ευρωλίγκα, ως συνήθως, τον υποχρέωσε στα πρώτα 5 ματς της σεζόν να κάνει τέσσερα ταξίδια και να ξεκινήσει με 1-4, που έγινε 2-4 το βράδυ της Τετάρτης. Αν το βράδυ της Παρασκευής βρεθεί στο 3-4, θα έχει λίγη αυτοπεποίθηση παραπάνω για τη συνέχεια. Αλλά για να νιώσει πραγματικά καλά και να έχει πράγματα να κυνηγάει, πράγματα «κανονικά» και όχι απλά να τερματίσει ψηλότερα από πέρυσι, πρέπει να βρει τον τρόπο να εμφανίζεται καλύτερος μακριά από το ΟΑΚΑ και να αρχίσει να παίρνει νίκες. Όχι απαραίτητα με 35άρες του Μέικον ή 30άρες του Νέντοβιτς, αλλά παίζοντας σαν Ομάδα σε όλες τις γωνιές του παρκέ, όπως έκανε κόντρα στην Εφές.