Έχει στριμωχτεί από πολύ νωρίς

Είναι μόλις τέλος Οκτωβρίου κι όμως ο Παναθηναϊκός νιώθει ήδη αρκετά «στριμωγμένος»: στη «Λεωφόρο», πετάει. Τρία ματς, τρεις νίκες, 13 γκολ επίθεση, μόλις 2 γκολ παθητικό. Αλλά εκτός έδρας υποφέρει: Τέσσερα ματς, τρεις ήττες και μια λευκή ισοπαλία. Έχει δεχθεί τέσσερα γκολ κι έχει πετύχει μόνο ένα. Και μετά από 7 παιχνίδια, έχει 10 βαθμούς και βλέπει τον Ολυμπιακό να έχει ξεφύγει με 7 βαθμούς διαφορά και την ΑΕΚ στο +6.

Είναι νωρίς ακόμα αλλά το ποδόσφαιρο είναι – σε μεγάλο βαθμό – θέμα ψυχολογίας: όταν κυνηγάς από νωρίς τις ομάδες που προπορεύονται, πιέζεσαι. Όταν από το ξεκίνημα της χρονιάς δεν είσαι στα «πάνω πατώματα» αλλά εκτός της τετράδας που θα δώσει στο τέλος ευρωπαϊκό εισιτήριο, είναι λογικό να νιώθεις παράξενα. Ειδικά όταν ακολουθούν δυο εντός έδρας ματς κεκλεισμένων των θυρών (αν δεν αλλάξει κάτι στην έφεση), με τον ΟΦΗ και τον «τυχερό» ΠΑΟΚ, ο οποίος μετά το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, θα δώσει ένα ακόμα δυνατό ματς στην Αθήνα κεκλεισμένων των θυρών.

Δεν είναι καλά ο Ατρόμητος, αυτό είναι δεδομένο. Δεν έχει κάνει νίκη στο πρωτάθλημα και είναι στο «βυθό» της βαθμολογίας. Δεν είναι προτεραιότητα στο Περιστέρι η πρόκριση στο κύπελλο, η συγκομιδή βαθμών στο πρωτάθλημα είναι, αλλά καμιά φορά μπορείς να χτίσεις ψυχολογία για τη συνέχεια ακόμα κι από ένα τέτοιο παιχνίδι, ένα ματς κυπέλλου κόντρα στον Παναθηναϊκό. Να κάνεις επιτέλους μια νίκη, να νιώσουν καλύτερα οι παίκτες, να πάρει κουράγιο ο κόσμος της ομάδας. Και σε τελική ανάλυση, ο Ατρόμητος δεν έχει να χάσει απολύτως τίποτα από το συγκεκριμένο παιχνίδι – αλλά αν προκριθεί έχει να κερδίσει πολλά.

Αντίθετα ο Παναθηναϊκός, έχει να χάσει πολλά αν αποκλειστεί κι έχει να κερδίσει λίγα: κανείς δεν θα του πει «μπράβο» αν περάσει τον Ατρόμητο, ούτε θα έχει βρεθεί κοντά στην κούπα – έχει πολύ δρόμο μπροστά του ο θεσμός του κυπέλλου. Αν αποκλειστεί όμως, θα βρεθεί στα τέλη Οκτωβρίου εκτός ενός βασικού του στόχου, την ίδια στιγμή που βρίσκεται στο -7 από την κορυφή. Κι όλο αυτό το κέφι του κόσμου, που γουστάρει αυτό που βλέπει και νιώθει ξανά τη διάθεση να πάει στη «Λεωφόρο» και να δει από κοντά την ομάδα, θα «εξατμιστεί»: ο κόσμος καταλαβαίνει ότι είναι δύσκολο, για φέτος τουλάχιστον, να κάνει η ομάδα πρωταθλητισμό. Θέλει όμως να δει μια ομάδα ανταγωνιστική, που να παίζει ωραία μπάλα, να βελτιώνεται και να βάλει τις βάσεις για να πρωταγωνιστήσει τα επόμενα χρόνια. Και παράλληλα, έχει την «απαίτηση» για φέτος, πέρα από την τετράδα και το ευρωπαϊκό εισιτήριο, να φτάσει ο Παναθηναϊκός μακριά στο κύπελλο, να το διεκδικήσει και – γιατί όχι; - να το κατακτήσει στο τέλος.

Έχει ανάγκη ο «Παναθηναϊκός οργανισμός» από έναν εγχώριο τίτλο, όπως έχει ανάγκη κι από την επιστροφή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις – ακόμα κι αν είναι το «ταπεινό» Europa Conference League. Είναι αρκετά πια τα χρόνια εκτός Ευρώπης και πολλά τα χρόνια εκτός τίτλων και έχουν ανάγκη όλοι – ομάδα και κόσμος – από μια νότα αισιοδοξίας.