O MVP δεν είναι παίκτης, αλλά ο προπονητής

Έχει κάνει χατ τρικ ο Καρλίτος. Έχει σκοράρει για πρώτη φορά ο Παλάσιος. Ο Αλεξανδρόπουλος δείχνει σε κάθε αγώνα πως είναι το big thing (χωρίς το next επειδή είναι now) του Ελληνικού ποδοσφαίρου συνολικότερα, για τη θέση που αγωνίζεται. Πρωταγωνιστές ενός αγώνα με τον Ιωνικό. Που «έγραψε» τέσσερα το κοντέρ και λίγα ήταν.

Τα ονόματα αγώνα με τον αγώνα αλλάζουν. Διαρκώς ο Παναθηναϊκός βρίσκει ορισμένους νέους πρωταγωνιστές. Έχοντας τις δικές του σταθερές. Αυτό σημαίνει ένα και μόνο πράγμα: Η ομάδα είναι αυτή που πρωταγωνιστεί, βγαίνει στον αφρό, ξεχωρίζει. Μέσω αυτής, κάθε παιδί φαίνεται καλύτερο, γίνεται καλύτερο, δείχνει το ταλέντο που διαθέτει.

Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Αν πρέπει να αναζητηθεί ένας MVP, η επιλογή είναι απλή κι ας μην πρόκειται για παίκτη. Ο Σέρβος τεχνικός. Γιατί με συνέπεια, σοβαρότητα, ταπεινότητα, όπως ακριβώς αρμόζει στον Παναθηναϊκό, βελτιώνει βήμα-βήμα το «τριφύλλι». Χωρίς να σημαίνει πως κάθε βήμα είναι μικρό. Απλά δεν είναι άλμα… Διότι τα άλματα πάντα κρύβουν κινδύνους και τραυματισμούς.

Είναι απλά τα πράγματα. Ο Παναθηναϊκός ακόμη «πλάθεται». Αλλά αυτό που αρχίζει να δημιουργείται, είναι ωραίο. Όμορφο. Το γουστάρει ο κόσμος. Τον τραβάει. Ναι, βοηθούν τα 13 γκολ σε τρία ματς εντός έδρας, δεν τίθεται θέμα. Βοηθά το επίπεδο του ποδοσφαίρου. Αλλά εκεί εντοπίζεται και η διαφορά.

Τέσσερα έβαλε ο Παναθηναϊκός στην πρεμιέρα με τον Απόλλωνα, τέσσερα και με τον Ιωνικό στο τελευταίο του ματς. Υπάρχει η παραμικρή σύγκριση στις αναμετρήσεις σε επίπεδο εικόνας ομάδας; Θυμηθείτε απλά το πως είχε αρχίσει το παιχνίδι με τον Απόλλωνα και πως αυτό με τον Ιωνικό. Θυμηθείτε τον Ρούμπεν Πέρεθ του Απόλλωνα και αυτόν του Ιωνικού. Θυμηθείτε τον Σάρλια. Θυμηθείτε συνολικά την λειτουργία των κεντρικών χαφ στο ένα και στο άλλο ματς. Θυμηθείτε την μεσοεπιθετική γραμμή, αν εξαιρέσουμε την ατομική ποιότητα του Βιτάλ. Κόντρα στον Ιωνικό ως μονάδα δεν ήταν τόσο καλός ο Βραζιλιάνος όσο στην πρεμιέρα. Κι όμως, μεσοεπιθετικά ο Παναθηναϊκός ήταν ξεκάθαρα ανώτερος.

Αν χωρίσετε στο μυαλό σας το παιχνίδι σε κομμάτια, ομαδικά ή ατομικά, θα διαπιστώσετε τη βελτίωση που έχει ο Παναθηναϊκός ως ομάδα μέσα σε πέντε αγωνιστικές. Απ’ την 1η μέχρι την 6η. Φανταστείτε λοιπόν πόσο ανεβασμένος θα είναι στην 10η με το καλό.

Έχουμε αναφέρει πολλές φορές πως υπομονή δεν υπάρχει. Τα εκτός έδρας αποτελέσματα δεν ήταν αυτά που θα ήθελαν οι «πράσινοι». Τα εντός, όμως, έδωσαν ώθηση, έδωσαν χρόνο, έδωσαν ηρεμία. Γιατί ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς πείθει.

Φυσικά υπάρχει δρόμος ακόμη. Πρέπει η ομάδα να δείξει ανάλογη εικόνα κι εκτός έδρας. Να αρχίσει να παίρνει αποτελέσματα. Να ισορροπήσει. Έχει μπροστά της δύο ματς κομβικά από κάθε άποψη. Πρώτα στην Τρίπολη με τον Αστέρα. Μην ξεχνάμε πως την περασμένη σεζόν σε τέσσερα ματς με το συγκεκριμένο αντίπαλο, οι «πράσινοι» δε νίκησαν κανένα. Μην ξεχνάμε τα όσα έγιναν με τον Παπαδόπουλο, τον Μπαράλες στη Λεωφόρο. Είναι στοιχεία που προσομοιάζουν αρκετά στην 2η αγωνιστική και το παιχνίδι με τον ΠΑΣ Γιάννινα, στο οποίο ο Παναθηναϊκός έκανε τη χειρότερη εμφάνισή του.

Τώρα λοιπόν είναι η στιγμή να φανεί βελτίωση κι εκτός έδρας. Απέναντι στον Αστέρα η επικράτηση δε θα είναι… θαύμα φυσικά, αλλά ψυχολογικά θα τονώσει σημαντικά ενόψει και του παιχνιδιού στο Περιστέρι με τον Ατρόμητο για το Κύπελλο. Εκεί δε θα κρίνεται απλά η εκτός έδρας παρουσία, αλλά η παρουσία σε ένα θεσμό που είναι στόχος. Αυτό το πακέτο εκτός έδρας ματς, είναι το σημείο ώθησης που ψάχνει ο Παναθηναϊκός για τα μακριά απ’ τη Λεωφόρο.

Τα αποτελέσματα θα έρθουν. Είναι δεδομένο. Χρειάζονται και ενισχυτικές κινήσεις τον Γενάρη, χρειάζονται και ισορροπίες να βρεθούν, απαιτείται και το μεγαλύτερο ποσοστό «δεσίματος» της ομάδας. Κανείς δε λέει όχι. Όμως η μόνη περίπτωση να «στραβώσει» αυτή η ομάδα, είναι κάποια διοικητική στραβοτιμονιά. Μη σας τρομάζουμε, δεν υπάρχει κάποιο θέμα. Ως υπερβολή το αναφέρουμε. Για έναν Παναθηναϊκό που βρίσκει τον εαυτό του. Σιγά, αλλά σταθερά.

Κι όσο είναι κοντά στην κορυφή και τους στόχους όσο βρίσκει τον εαυτό του, τότε ποτέ δεν ξέρεις. Έτσι για να θυμηθούν κάποιοι πως το βάρος αυτής της φανέλας, αρκεί για να ανοίξει τρύπα στη γη.