Στις χαρές και στις λύπες μαζί, χωρίς «αν κι εφόσον»!
Ο Παναθηναϊκός έχασε από τον Άρη σε ένα ματς που 150 φορές να ξαναγίνει δεν θα χάσει ποτέ ξανά. Δεδομένα.
Προφανώς και δεν αρέσει σε κανέναν να βλέπει την ομάδα του να χάνει. Προφανέστατα ήταν πολύς κόσμος που ήθελε να σπάσει την τηλεόραση με αυτό που έβλεπε στο δεύτερο μέρος. Μιλάμε για τρέλα.
Αλλά από αυτό το σημείο μέχρι όλο αυτό που έχει γίνει μέχρι σήμερα η διαφορά είναι χαώδης. Και το τρομερό είναι πως πρέπει να ειπωθούν τα αυτονόητα, τα προφανή, τα δεδομένα ΞΑΝΑ για να μην συνεχιστεί αυτός ο απόλυτος παραλογισμός. Αν είναι παραλογισμός δηλαδή…
Βγήκαν ο Φραγκίσκος Αλβέρτης και ο Δημήτρης Διαμαντίδης στην TV και για πολλοστή φορά ξεκαθάρισαν το καθεστώς που επικρατεί στον Παναθηναϊκό.
Όχι τώρα. Εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου. Από τότε που ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έγραψε τον επίλογο της εποχής Γιαννακόπουλων στον μπασκετικό Παναθηναϊκό και απολύτως ΞΕΚΑΘΑΡΑ και μάλιστα σε… ζωντανή σύνδεση είπε ότι η ΚΑΕ πωλείται! Χωρίς σουξου-μουξου, χωρίς άνω τελείες, χωρίς κανένα θολό σημείο. Τίποτα δεν έχει αλλάξει από τότε… Θα μου πεις «και τίποτα δεν είναι όπως παλιά», που λέει και ο ποιητής.
Αλλά για στάσου: Είναι άλλο αν θες τον Παναθηναϊκό του Γιαννακόπουλου, άλλο αν θες γενικά τον Γιαννακόπουλο και άλλο τι συμβαίνει στην πράξη…
Και ο Παναθηναϊκός από το πρόπερασμενο καλοκαίρι λειτουργεί χωρίς τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και είναι σε καθεστώς ΠΩΛΗΣΗΣ. Τελεία. Λάθος. Τελεία και παύλα.
Ό,τι άλλο γράφεται, διαδίδεται και λέγεται είναι ΠΑΠΑΡΙΕΣ.
Αυτό είπαν ο Φράγκι και ο Μήτσος. Και το είπαν ξεκάθαρα. Πιο ξεκάθαρα πεθαίνεις. Αυτή είναι η κατάσταση και έτσι θα πάμε μέχρι να πωληθεί η ΚΑΕ. Απλά; Απλά.
Όπως είπαν και πως η ομάδα χρειάζεται ενότητα τώρα, περισσότερο από ποτέ. Ενότητα και συμπαράσταση από τον κόσμο της με κάθε τρόπο! Όχι ανάθεμα… Ναι, αυτό το περιβόητο στις χαρές και στις λύπες μαζί που για ορισμένους μάλλον είναι αλά καρτ. Όταν μας βολεύει…
Επίσης: Το να βαράς την ομάδα που εδώ και 27 χρόνια παίρνει τίτλους, να παίρνεις σβάρνα τα social media και να γράφεις αυτά που δεν έγραφαν ούτε οι… άτιτλοι, είναι ασέβεια και κρίμα. Θα έγραφα και ντροπή αλλά σέβομαι τον κόσμο που σε δύσκολους καιρούς είναι στο πλευρό της ομάδας χωρίς δεύτερες σκέψεις. Όλους αυτούς που παρά τις ήττες θα πάνε στο ΟΑΚΑ να πολεμήσουν απέναντι στη Φενέρ. Ακόμη και αν είναι πικραμένοι…
Υπάρχουν οι φίλαθλοι/οπαδοί που κάνουν την πίκρα τους τρέλα και πάνε στο γήπεδο! Που παίρνουν τους δρόμους με κρύα και βροχές και πάνε στη μάχη για την ομάδα τους ακόμη και αν έχει χάσει από τον οποιονδήποτε… Υπάρχουν και οι άλλοι… Αυτοί του καναπέ, της μιζέριας, της εμπάθειας, του πληκτρολογίου… Που ζουν για να γράψουν τη μεγαλύτερη παπαριά στα social media και να πάρουν likes κλπ. Μην μου πεις ότι δεν τους ξέρεις; Τους ξέρεις…
Κάτι τελευταίο: Μερικές φορές δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψω ή να γελάσω με την εμμονή κάποιων και με τα «σενάρια» που φτιάχνουν για να… ενισχύσουν την εμμονή τους και να τη μετατρέψουν σε πραγματικότητα. Θλίψη…
Υγ. Άσχετο-σχετικό: Υπάρχουν άνθρωποι που γεννήθηκαν για να περάσουν τη ζωή τους μόνοι, αυτό δεν είναι ούτε κακό ούτε καλό, είναι απλώς ζωή.
Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ: «Ασπίδα» στην ομάδα και μήνυμα ενότητας από Αλβέρτη, Διαμαντίδη (video)
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.