Κανένα «πανηγύρι» για μια ισοπαλία

Σαφώς και υπήρχε βελτίωση στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, σε σχέση με τα παιχνίδια που προηγήθηκαν, πέρυσι ή πρόπερσι, για την κανονική περίοδο ή τα play – offs: η ομάδα στάθηκε αρκετά καλά, στο πρώτο μέρος είχε τις στιγμές της επιθετικά, έκλεισε καλά τους χώρους, επέτρεψε μεν στον Ολυμπιακό να κάνει τελικές αλλά όχι καραμπινάτες ευκαιρίες, δεν πανικοβλήθηκε σε κανένα σημείο του αγώνα και δεν λύγισε από τις αρκετές απώλειες 11δάτων παικτών. Και αν συνυπολογίσουμε ότι είναι το πρώτο φετινό εκτός έδρας παιχνίδι που δεν δέχεται γκολ και δεν χάνει, τότε υπάρχουν μερικά πράγματα που μπορεί και πρέπει να κρατήσει ο Γιοβάνοβιτς.

Μόνο που ο Παναθηναϊκός δείχνει φέτος τη διάθεση να «μεγαλώσει». Όχι μόνο επειδή είναι μεγάλη ομάδα και έχει βαριά φανέλα και πολύ κόσμο και οφείλει να πρωταγωνιστεί, αλλά διότι έχουμε δει πολύ ενθαρρυντικά δείγματα – κυρίως στα δυο εντός έδρας παιχνίδια, προσπάθεια για κυριαρχικό ποδόσφαιρο, σωστή επιθετική ανάπτυξη κι έναν προπονητή που παλεύει να υλοποιήσει αυτό που «υποσχέθηκε» όταν ανέλαβε την ομάδα: έναν Παναθηναϊκό πολύ διαφορετικό από πέρυσι, προς το καλύτερο.

Αν η εικόνα της ομάδας ήταν και στο δεύτερο ημίχρονο, όπως ήταν στο πρώτο, εγώ προσωπικά θα ήμουν πολύ ικανοποιημένος από το ντέρμπι. Αν δηλαδή και στο δεύτερο 45λεπτο ο Παναθηναϊκός αμυνόταν προσεκτικά, έμενε προσηλωμένος στο τακτικό του πλάνο και παράλληλα έψαχνε την ευκαιρία να βγει μπροστά και να βάλει γκολ, θα έλεγα ότι ο Γιοβάνοβιτς διάβασε πολύ σωστά το παιχνίδι και οι παίκτες του εκτέλεσαν άψογα αυτά που τους ζήτησε ο προπονητής τους. Η ομάδα όμως οπισθοχώρησε υπερβολικά στην επανάληψη, κλείστηκε στο 1/3 του γηπέδου, έδωσε δικαιώματα στον αντίπαλο και την άνεση να ανέβουν ψηλά τα πλάγια μπακ του Ολυμπιακού, να παίζει ο Σισέ φορ στο τέλος και ο Παπασταθόπουλος πάνω από το κέντρο, χωρίς να τους «τιμωρήσει» με μια γρήγορη αντεπίθεση και χωρίς να τους αναγκάσει να παίζουν πιο προσεκτικά και να μην ανεβαίνουν και πολύ ψηλά, όπως συνέβη στο πρώτο κομμάτι του αγώνα.

Με όλο το σεβασμό, ο Παναθηναϊκός δεν είναι Ατρόμητος, Απόλλωνας ή Λαμία, να κλειστεί στο «Καραϊσκάκης» για ένα ολόκληρο ημίχρονο για να πάρει το βαθμό. Είναι και μεγαλύτερο μέγεθος σαν ομάδα και ταυτόχρονα έχει έναν καλό προπονητή και καλό υλικό – γι’ αυτό ακριβώς και περιμένεις να δεις καλύτερα πράγματα στο χορτάρι. Όχι μόνο στη Λεωφόρο, αλλά και εκτός έδρας. Όχι απλά με ομάδες χαμηλότερης δυναμικότητας, αλλά καιν στα ντέρμπι. Διότι έτσι «μεγαλώνει» μια ομάδα που έχει ταλαιπωρηθεί τα τελευταία χρόνια, έτσι βρίσκουν το κέφι τους οι ποδοσφαιριστές, έτσι παίρνει τα πάνω του ο κόσμος και καταφέρνει μια μεγάλη ομάδα να ξαναμπεί στο σωστό το δρόμο, να κινείται στα πάνω πατώματα της βαθμολογίας, να την παίρνουν στα σοβαρά οι αντίπαλοι.

Οπότε ναι, να κρατήσει ο Γιοβάνοβιτς όλα τα καλά πράγματα που είδε (την σωστή ανασταλτική λειτουργία, τη συνέπεια, τις αλληλοκαλύψεις, την πειθαρχία, την καλή εμφάνιση του Μπρινιόλι, τα τρεξίματα του Αλεξανδρόπουλου και ό,τι άλλο καλό εντόπισε το μάτι του) και να δουλέψει παραπάνω η ομάδα στις αδυναμίες της και σ’ αυτά που πρέπει να βελτιώσει: τη δημιουργικότητα και παραγωγικότητα ειδικά εκτός έδρας, το ταχύτερο transition όταν κλέβει τη μπάλα και έχει τις προϋποθέσεις να βγει στην αντεπίθεση, την μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στις στατικές φάσεις του αντιπάλου όπου αρκετά συχνά κάποιος αντίπαλος είναι ελεύθερος και παίρνει κεφαλιά.

Υ.Γ. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο – πολύ αξιόλογος προπονητής – Πέδρο Μαρτίνς, μετά από ένα ανεπιτυχές αποτέλεσμα, τα ρίχνει στη διαιτησία. Το έχουμε ξαναδεί το έργο και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Τώρα, πώς κατάφερε σε ένα ματς χωρίς μισή αμφισβητούμενη φάση να «ανακαλύψει» διαιτητικό θέμα σε βάρος της ομάδας του, τη στιγμή που οι ίδιοι οι οπαδοί του Ολυμπιακού προκάλεσαν με τα καπνογόνα δυο φορές μεγάλες διακοπές στον αγώνα κόβοντας το ρυθμό του Ολυμπιακού, το ξέρει μόνο ο ίδιος.

Υ.Γ.2 Με κάθε σεβασμό στην ΠΑΕ Ολυμπιακός που καταδίκασε τους «50 ανεγκέφαλους» που άναψαν τα καπνογόνα και διέκοψαν τον αγώνα για 17 λεπτά συνολικά (7 στο πρώτο και 10 στο δεύτερο ημίχρονο», αυτή η «συγνώμη στους φιλάθλους, τους προπονητές και τους αθλητές ΜΑΣ», θα έπρεπε να είναι μια «συγνώμη» προς όλους. Και προς τους αντίπαλους προπονητές και αθλητές και προς όλους τους φιλάθλους που κάθισαν να δουν το ντέρμπι στην τηλεόραση και κατέληξαν να βλέπουν ένα τεράστιο αχνιστό τζακούζι από το ντρόουν που πετούσε πάνω από το «Καραϊσκάκης».

Υ.Γ.3 Και μια απορία: επειδή στον Παναθηναϊκό τα τελευταία χρόνια, για το μόνο πράγμα που δεν έχει τιμωρηθεί η ομάδα είναι επειδή φτερνίστηκαν στον πάγκο ή επειδή έφτυσαν οι ποδοσφαιριστές του στο γρασίδι, άραγε τι τιμωρία θα υπάρξει για δυο διακοπές του αγώνα συνολικής διάρκειας 17 λεπτών;