Ξέρει που «πονάει» και μπορεί να το αλλάξει

Τη γνώμη μου για την πρεμιέρα του Παναθηναϊκού στη φετινή Euroleague ουσιαστικά την κατέγραψα από το βράδυ της Πέμπτης στην ανάλυση του αγώνα. Η ήττα στο Μονακό ήταν ένα αποτέλεσμα που υπήρχε ως ενδεχόμενο, αλλά η εικόνα της ομάδας και ο τρόπος που ήρθε ήταν μια απότομη προσγείωση στην πραγματικότητα.

Βλέποντας λίγες ώρες αργότερα ξανά το παιχνίδι, το πραγματικά απογοητευτικό είναι πως δεν υπήρχε σε κανένα χρονικό σημείο ένα ξέσπασμα από αυτά που σε κάνουν να πιστέψεις πως κάτι μπορεί να αλλάξει. Που κάνει και τους ίδιους τους παίκτες να το πιστέψουν. Η εμφάνιση του Παναθηναϊκού ήταν σαν ένα καρδιογράφημα χωρίς σφυγμό. Ευθεία γραμμή...

Το τι έγινε στο παιχνίδι το ξέρετε ήδη. Δεν χρειάζεται να αναφερθώ αναλυτικά ούτε στην τραγική δημιουργία (1 ασίστ σε 20 λεπτά, 7 συνολικά σε όλο το ματς), ούτε στην εκνευριστική αστοχία δύο βασικών σου γκαρντ (0/17 Πέρι και Νέντοβιτς μαζί). Αυτό που προσπαθώ να εξηγήσω είναι τους λόγους για τους οποίους συνέβησαν όλα αυτά μαζί.

Και οι οποίοι με κάνουν εν τέλει να ελπίζω, πως αυτή η κάκιστη εικόνα δεν θα επαναληφθεί. Τουλάχιστον όχι σε αυτόν τον βαθμό και όχι κόντρα σε μια ομάδα αυτής της δυναμικής. Γιατί, ναι, η Μονακό αν και πρωτάρα είναι ένα επίπεδο πάνω σε ποιότητα ρόστερ, αλλά σε σχέση με τις ομάδες πρώτης γραμμής υστερεί σημαντικά και θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο να είναι από τις διεκδικήτριες της 8άδας.

Ο πρώτος προφανέστατος λόγος είναι το ποσοτικό και ποιοτικό έλλειμμα στα γκαρντ. Ιδανικά ο Παναθηναϊκός χρειάζεται έναν δημιουργό εκεί κι αν είναι εφικτό έμπειρο. Ο Δημήτρης Πρίφτης ξεκαθάρισε και τις προάλλες πως οι «πράσινοι» ξεψαχνίζουν την αγορά για να βρουν αυτό που θα τους ταιριάζει και στα στενά οικονομικά δεδομένα που υπάρχουν. Εύκολο δεν είναι, αλλά από τη στιγμή που αντιλαμβάνεται και ο ίδιος που «πονάει» η ομάδα, κίνηση αναμένεται να γίνει.

Από εκεί και πέρα... Ο Κέντρικ Πέρι δεν είχε καμία σχέση με τον παίκτη που είδαμε στα φιλικά και το σούπερ καπ. Και δεν είναι θέμα αυξημένου επιπέδου δυσκολίας. Σίγουρα θα χρειαστεί χρόνος να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, αλλά χθες μιλάμε για ξεκάθαρο τρακ του πρωτάρη. Οι πρώτες του ενέργειες ήταν τέσσερα «τούβλα» (δύο αίρμπολ) και τρία λάθη. Δεν ξέχασε το μπάσκετ. Αγχώθηκε, τον πήρε από κάτω και μετά δεν μπορούσε να το γυρίσει. Το προσπαθούσε, αλλά με τον λάθος τρόπο. Ξέχασε την κυκλοφορία της μπάλας και το passing game και προσπαθούσε με γιουρούσια να βρει μια φάση και να πάρει τα πάνω του. Μάταια...

Όταν μπήκε ο Μέικον στη θέση του, συγγνώμη κιόλας, αλλά εγώ είδα τον Παναθηναϊκό να βγάζει κάτι παραπάνω στο παρκέ. Πριν προλάβουμε όμως να το επιβεβαιώσουμε, χρεώθηκε με δύο γρήγορα φάουλ και πήγε πίσω στον πάγκο. Όταν μάλιστα επέστρεψε στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου έκανε αμέσως και το τρίτο και τον ξεχάσαμε από το παιχνίδι, μέχρι το τέλος, που ξαναμπήκε και σχεδόν μόνος του (χωρίς άγχος πλέον αφού είχε κριθεί το ματς) έφερε τη διαφορά από τους 22 στους 12.

Ο Νεμάνια Νέντοβιτς θα χρειαστεί χρόνο και ρυθμό. Τον οποίο θα προσπαθήσει να του δώσει ο Πρίφτης μέσω της Basket League. Δύσκολα θα τον ξαναδούμε τόσο άστοχο και τόσο εκνευρισμένο. Οκάρο και Έβανς χωρίς να είναι αρνητικοί, ουσιαστικά δεν βοήθησαν και καθόλου, έχοντας παρασυρθεί από το παιχνίδι. Αντίθετα, οι τρεις Έλληνες (Παπαπέτρου, Παπαγιάννης και Κασελάκης) είχαν θετικό πρόσημο και ήταν από τους λίγους που το πάλεψαν, μαζί με τον Φλόιντ (κυρίως στο δεύτερο ημίχρονο) που βρήκε ενέργεια, έδωσε μάχες, πήρε ριμπάουντ και πέτυχε καλάθια.

Και θέλω να σταθώ λίγο στο τελευταίο, ίσως το μόνο θετικό που μπορώ να δω από αυτό το παιχνίδι... Ο Παναθηναϊκός είχε 14 επιθετικά ριμπάουντ και 39 συνολικά. Το μέγεθός του και η αθλητικότητά του θα τον βοηθήσει σε αυτόν τον τομέα και θα δούμε πως σε άλλα παιχνίδια, που δεν θα κολλήσει τόσο πολύ επιθετικά, θα αποδειχθεί καθοριστικός παράγοντας για να έρθουν νίκες.

Επόμενος σταθμός τώρα η πρεμιέρα με τον Άρη στη Θεσσαλονίκη για το Πρωτάθλημα και το... ντεμπούτο του ΟΑΚΑ με κόσμο στην Ευρωλίγκα (κόντρα στη Φενέρμπαχτσε) ύστερα από τον Μάρτιο του 2020.

ΥΓ. Σκέφτηκα πολύ αν θα το γράψω, επειδή δεν θέλω να το συνδέσω σε καμία περίπτωση με την ήττα του Παναθηναϊκού, η οποία ήρθε για όλους τους λόγους που αναλύσαμε παραπάνω. Αλλά πραγματικά, βλέποντας ξανά τον αγώνα όπως είπα και παραπάνω, κάποια σφυρίγματα του Ιερεθουέλο ήταν από αυτά που την προηγούμενη δεκατία γίνονταν σε κρίσιμα σημεία και σου στοίχιζαν από απλούς αγώνες, μέχρι προκρίσεις. Χθες μάλλον τα έκανε από... συνήθεια.