Στην προσπάθεια να παίζει ωραίο ποδόσφαιρο, χάνει την ουσία!

Έχει χαθεί το μέτρημα πλέον. Πόσες και πόσες σεζόν δεν έχουν αρχίσει με τον Παναθηναϊκό να βάζει… θηλιά στο λαιμό του. Θηλιά πίεσης, άγχους, ανάγκης να κυνηγήσει αντιπάλους. Καταστάσεις που δε γίνεται να τις διαχειριστούν εύκολα ακόμη και ομάδες με ηγετικές φυσιογνωμίες και τεράστια προσωπικότητα. Στοιχεία που ο Παναθηναϊκός, δε διαθέτει!

Η ήττα στη Θεσσαλονίκη με τον Άρη, ποδοσφαιρικά δεν ήταν δίκαιο αποτέλεσμα. Θα μπορούσε να πει κανείς πως όπως νίκησε πέρσι το «τριφύλλι», έτσι επικράτησε φέτος ο Άρης. Σαφώς χωρίς τις ευκαιρίες απ’ την πλευρά του Παναθηναϊκού, όμως οι Θεσσαλονικείς έμοιαζαν με ένα σύνολο που περίμεναν απλά να μη δεχτούν γκολ και με τη φάση που τους «έκατσε» νωρίς να πάρουν τη νίκη. Αυτό κι έκαναν. Το δίκαιο σαφώς θα ήταν η ισοπαλία.

Ίσως ο Παναθηναϊκός να έμοιαζε και λίγο καλύτερος, σε ένα κακό ματς ομολογουμένως. Σε κάθε περίπτωση, ο Άρης πήρε τους βαθμούς και οι «πράσινοι» το πρόβλημα. Έβαλαν το κεφάλι τους στον… ντορβά και τώρα είναι υποχρεωμένοι να πάρουν την ουσία. Αυτό που έλεγαν πως δεν πρέπει να είναι ο πρωταρχικός τους στόχος, αυτό θα αναγκαστούν να κάνουν.

Εκεί ίσως να εντοπίζεται και το πρόβλημα σε μεγάλο βαθμό. Ο Παναθηναϊκός ως ομάδα είναι ξεκάθαρο πως θέλει να βελτιώσει την εικόνα του. Στηριζόμενος κυρίως στον προπονητή και σε δύο παίκτες (Βιτάλ και Παλάσιος, με τον δεύτερο να μην τον έχουμε δει ουσιαστικά). Οι υπόλοιποι είναι περισσότερο βοηθητικοί, που φυσικά παίζουν ρόλο σε μια ομάδα και στη δημιουργία της εννοείται. Αλλά στο βωμό αυτής της προσπάθειας, δεν υπάρχει σκληράδα, δεν υπάρχει ένταση, δεν υπάρχει η ηγετική φυσιογνωμία που θα οδηγήσει στα δύσκολα.

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γυρίσει ο Παναθηναϊκός στο να παίζουμε πίσω κι αν κάτσει μπροστά η φάση έχεις καλώς. Απαιτείται όμως να ισορροπήσει μέχρι να έρθει αυτή η στιγμή που θα είναι έτοιμη η ομάδα. Διαφορετικά, όταν είναι έτοιμοι οι «πράσινοι», δε θα κυνηγούν το παραμικρό και οι πάντες θα έχουν γυρίσει την πλάτη. Ήδη έχει ξενερώσει όλος ο κόσμος με τις δύο σερί ήττες. Που φυσικά πέρα απ’ το αγωνιστικό «ξεγυμνώνουν» και τα μεγάλα λάθη που έγιναν στο σχεδιασμό.

Με παίκτες που ήρθαν αλλά δεν είναι στο επίπεδο που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός. Με παίκτες που ήρθαν αργά και είναι κομβικοί. Με κινήσεις που δεν έγιναν. Συν φυσικά τους δύο παίκτες που λείπουν (Σένκεφελντ-Κουρμπέλης) και με άνεση θα κάλυπταν αρκετά απ’ τα προβλήματα που «φωνάζει» πως έχει η ομάδα.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που θέλει να κάνει ο Παναθηναϊκός, απαιτεί χρόνο. Απαιτεί υπομονή. Απαιτεί ηρεμία. Είναι αστεία και μόνο η αναφορά των λέξεων στο «τριφύλλι». Δε φταίει ο κόσμος γι’ αυτό, κουράστηκε, αηδίασε να περιμένει, να ελπίζει και πάμε πάλι απ’ την αρχή. Ειδικά σε έναν οργανισμό που κάθε «χτίσιμο» το βράδυ το γκρεμίζει. Είναι υποχρέωση λοιπόν, να έρθουν μαζί με την αγωνιστική άνοδο και τα αποτελέσματα.

Η (όχι εύκολη) νίκη με τον Βόλο, δεν μπαίνει καν στη συζήτηση ως προαπαιτούμενο. Πλέον, έχει γίνει προαπαιτούμενο και το αποτέλεσμα στο «Γ. Καραϊσκάκης» με τον Ολυμπιακό. Με το στόχο να παραμένει πάντα ίδιος: Διαδικασία Πρωταθλητισμού! Οτιδήποτε άλλο, είναι ή αστείο να περιγράφεται ως «στόχος».