Είναι θέμα αξιοπρέπειας πλέον

Δεκτό πως την περασμένη σεζόν ήταν διαφορετικά τα δεδομένα. Δεκτό πως βρισκόμαστε στην αρχή της περιόδου. Δεκτές όλες οι δικαιολογίες. Αλλά το μεγάλο ερώτημα δεν μπορεί να μην τεθεί: Πώς γίνεται να δέχεται ο εγωισμός του καθένα στην ομάδα, να μην μπορεί να νικήσει τον ΠΑΣ Γιάννινα για τέταρτο σερί ματς; Απάντηση δεν μπορεί να δοθεί χωρίς να ανέβει… πυρετός σε όποιον θέσει το ερώτημα.

Ποδοσφαιρικά δε στέκει, αλλά στην πράξη ο Παναθηναϊκός έχει καταντήσει να είναι πελάτης του ΠΑΣ Γιάννινα. Έχοντας την ψυχολογία στα ύψη απ’ την πρεμιέρα, έχοντας βρει υποτίθεται μια άλλη δυναμική, έχοντας δεδομένα μεγαλύτερη μεσοεπιθετική ποιότητα κι όμως… πάλι ήττα. Με γκολ που δέχτηκε το «τριφύλλι» στο 5’ και μετά για 91 λεπτά (μαζί με τις καθυστερήσεις) να μην κατορθώνει έστω να μην ηττηθεί.

Είναι ζήτημα αθλητικής αξιοπρέπειας από ένα σημείο και μετά. Διότι κανείς μα κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως την περασμένη ή πολύ περισσότερο αυτή τη σεζόν, ο ΠΑΣ είναι ποιοτικότερος απ’ τον Παναθηναϊκό. Τι φταίει λοιπόν; Το λάθος διάβασμα; Η λάθος ψυχολογία; Η έπαρση; Η υπεροψία; Οκ. Και πάλι θέμα αξιοπρέπειας ήταν. Παίζεις με αυτούς που πριν κάποιους μήνες σε έκαναν… κουρέλι στα μάτια όλων. Ε, δεν χάνεις! Τόσο απλά.

Αυτή τη φορά ήταν και ζήτημα επιλογών πάντων. Ο Αϊτόρ και ο Λούντκβιστ στους οποίους επέμεινε ο προπονητής, απλά απέδειξαν γιατί οι πάντες περίμεναν να μην είναι στην ενδεκάδα. Είτε επέλεγε τον Παλάσιος, είτε τον Χατζηγιοβάνη, είτε τον Βιγιαφάνιες. Εκ του αποτελέσματος κρίνουμε θα πει κανείς, αλλά αυτό είναι που μετράει κιόλας. Ένα αποτέλεσμα που 100% αποτελεί πισωγύρισμα για το «τριφύλλι». Για την ψυχολογία της ομάδας και φυσικά του κόσμου. Που είχε υπέρμετρο ενθουσιασμό μετά τον Απόλλωνα, γιατί το είχε ανάγκη! Τώρα γυρίζει πάλι στο «τίποτα δεν αλλάζει».

Συν τοις άλλοις, νίκη στα Γιάννινα απ’ την 2η αγωνιστική και μόνο, έδιναν τεράστιο πλεονέκτημα Ευρώπης για τον Παναθηναϊκό. Απίστευτα νωρίς, αλλά θα αποκτούσε τον… αέρα του να μη χρειάζεται να κυνηγά πάλι. Να μη χρειάζεται να ζει με την αγωνία πως κάθε στραβοπάτημα θα τον φέρει πίσω. Να μην περιμένει τα αποτελέσματα των άλλων. Ειδικά όταν μεσοβδόμαδα έχει να πάει ο Παναθηναϊκός στη Θεσσαλονίκη, κόντρα σε έναν Άρη που έχει συσπειρωθεί και φυσικά θα περιμένει όχι με ένα αλλά με πέντε μαχαίρια στα δόντια!

Δε φταίει κανείς στον Παναθηναϊκό. Ο εαυτός του και μόνο. Ούτε ο Περέα που είχε πάθος, ούτε τα μπινελίκια του Σάλιακα. Ποδόσφαιρο είναι, αν περίμεναν οι «πράσινοι» υποδοχές με λουλούδια, λάθος κάνουν. Το κακό είναι πως οι ίδιοι έπρεπε να έχουν αυτή τη λογική με το συγκεκριμένο αντίπαλο. Αλλά κατέληξαν να είναι αντικείμενο χλεύης για ακόμη μια φορά…

Είναι πολύ νωρίς, μην τρελαθούμε. Προφανώς όλα αλλάζουν με άνεση. Όμως το ματς αυτό ήταν κομβικό για βαθμολογικούς και ψυχολογικούς λόγους όπως διαμορφώθηκε η κατάσταση. Κι ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε ανέτοιμος πνευματικά και αγωνιστικά. Μπορεί να το γυρίσει στη Θεσσαλονίκη; Σε λίγες μέρες θα ξέρουμε…

Υ.Γ. Το αργό κέντρο και ο Σάρλια που φυσικά δεν είναι για βασικός στον Παναθηναϊκό, αποδεικνύουν πως στις μεταγραφές μπορούσαν να γίνουν πολύ καλύτερα τα πράγματα…