Άμα την ξέρεις την μπάλα, μη φοβάσαι τίποτα!

Δεν είναι καθόλου υπερβολικός όλος αυτός ο… χαμός που γίνεται με τον Ματέους Βιτάλ. Ειδικά απ’ τη στιγμή που μιλάμε για τον Παναθηναϊκό. Διότι η συγκεκριμένη ομάδα έχει ξεχάσει τι θα πει παίκτης με τόσο ταλέντο, με τόση ικανότητα στο ένας με έναν, που μπορεί να δει την μπάλα και να της… μιλήσει! Ο Βραζιλιάνος το έκανε και έφερε ενθουσιασμό. Αυτός είναι υπερβολικός, αλλά η έντονη μιζέρια χρειάζεται ένα κλικ για να σε στείλει σε κάτι ευχάριστο.

Ο Βιτάλ θύμισε στον Παναθηναϊκό αλλά και γενικά στο ποδόσφαιρο, πως τα κλισέ πηγαίνουν περίπατο όταν εμφανίζεται το ταλέντο. Το έντονο ταλέντο. Γιατί η Ελλάδα δε χρειάζεται πολλά για να κάνεις καριέρα στο Πρωτάθλημά της. Ένα στοιχείο αν το έχεις έντονα, θα πετύχεις. Ο Βραζιλιάνος έχει περισσότερα σε εξαιρετικό βαθμό. Πώς θα μπορούσε να μην τα έχει όταν στα 23 του μετρά μια τετραετία με 30+ εμφανίσεις ετησίως στην Κορίνθιανς!

Δε χρειάζεται λοιπόν χρόνος προσαρμογής και κάνα μήνα αναμονή, αν ο παίκτης ξέρει τόση μπάλα. Δε χρειάζεται ανάλυση για το αν καλύπτει καλά το μπακ ή αν τρέχει συνέχεια, γιατί λάμπει το ταλέντο. Τακτικά σωστές μπορούν να είναι όλες οι ομάδες. Τακτικά συνεπείς, μπορούν να είναι όλοι οι παίκτες. Άρα ποιοι ξεχωρίζουν; Αυτοί που έχουν την ποιότητα με την μπάλα! Δηλαδή οι Βιτάλ!

Είναι τεράστιο μάθημα ο Βραζιλιάνος. Που πρέπει να πάρει ο Παναθηναϊκός και όλες οι ομάδες. Κάθε ομάδα θέλει στοιχεία για να δομηθεί σωστά. Πρώτα και πάνω απ’ όλα όμως, πρέπει να βρουν ταλέντο. Ένας και μόνο παίκτης ανέβασε μια ολόκληρη ομάδα.

Δεδομένα δε θα κάνει ανάλογες εμφανίσεις σε όλα τα ματς. Θα υπάρχουν ματς που δε θα είναι καλός. Ακόμη και τότε όμως, αρκεί να έχουν οι αντίπαλοι το μυαλό τους στο πώς θα τον σταματήσουν. Δείτε πόσο καλύτερος φάνηκε ο Χουάνκαρ όταν οι παίκτες του Απόλλωνα αντιλήφθηκαν πως πρέπει να ακολουθούν τον Βιτάλ γιατί ένας μόνο δεν θα ανταπεξέλθει. Ο Ισπανός λόγω του Βραζιλιάνου βρήκε χώρους κι έδειξε κι αυτός το ταλέντο του. Ένα ντόμινο που άρχισε με το πρώτο κομμάτι που ήταν ο 23χρονος.

Συνολικά υπήρχαν κι άλλοι ποδοσφαιριστές που αξίζουν αναφορά. Ο Καρλίτος, ο Ρούμπεν Πέρεθ, ο Αλεξανδρόπουλος που έβαλε γκολάρα. Όμως ήταν ο Βιτάλ το… κερασάκι στην τούρτα. Σε έναν Παναθηναϊκό που είχε τεράστια ανάγκη ακριβώς αυτού του είδους παίκτη. Χωρίς σε καμία περίπτωση να έχει λύσει όλα τα του προβλήματα. Χωρίς σε καμία περίπτωση να έχει αποφύγει τα ρίσκα, όπως για παράδειγμα τον Σάρλια στην άμυνα.

Αρκετή συζήτηση μπορεί να γίνει και για το αν ήταν το σκορ δίκαιο ή όχι. Δίκαιο ήταν, αφού αυτά τα γκολ μπήκαν. Μπορούσε να έχει σκοράρει κι ο Απόλλων; Ναι. Δεν σκόραρε. Τόσο απλά. Δικαιοσύνη είναι αυτό που δείχνει το σκορ. Τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο. Στο τέλος-τέλος, στα θετικά για τον Παναθηναϊκό είναι το γεγονός πως με κακό πρώτο ημίωρο, έφτασε το ματς στο 4-0 και θα μπορούσε και παραπάνω.

Θέλει συνέχεια και κυρίως συνέπεια το πράγμα. Για να αυξήσει ή έστω να διατηρήσει τον ενθουσιασμό. Να κρατήσει ψηλά τον Παναθηναϊκό. Δε θα πούμε «δεν πάει για Πρωτάθλημα» γιατί το θεωρούμε προσβλητικό. Άλλωστε απ’ τη στιγμή που η ομάδα είναι καταδικασμένη να παίρνει νίκες, αφού θα παίρνει νίκες γιατί να μην πάει για Πρωτάθλημα;

Μην ξεχνάμε κιόλας πως μιλάμε για μια ομάδα που είχε Παλάσιος, Μπρινιόλι, Αλεξανδρόπουλο, Χατζηγιοβάνη, Μακέντα στον πάγκο, Σένκεφελντ, Κουρμπέλη, Βιγιαφάνιες εκτός. Επτά παίκτες που κάλλιστα είναι ανά πάσα στιγμή ενδεκαδάτοι.

Υπερενθουσιασμός δε χρειάζεται. Ενθουσιασμός χρειάζεται όμως. Γιατί πρέπει ο Παναθηναϊκός να βγει απ’ τη λογική της μιζέριας. Άλλο οι τεράστιες ευθύνες Αλαφούζου, κανείς δεν τις διαγράφει κι άλλο η ομάδα αγωνιστικά.

Τέλος, μην ξεχνάμε πως το «τριφύλλι» είχε τέσσερα χρόνια να χαρεί σε πρεμιέρα του. Νίκησε στην Ξάνθη το 2018-19, αλλά η βαθμολογία έδειχνε -3. Στις επόμενες σεζόν ήρθε ισόπαλος στη Λαμία κι έχασε στην Τρίπολη. Ενώ ένα χρόνο πριν ήρθε ισόπαλος στον Πλατανιά. Οκ, τον Απόλλωνα εντός νίκησε, αλλά τέτοιες νίκες δεν είναι και συνηθισμένο φαινόμενο!

Υ.Γ. Αν αυτός ο ενθουσιασμός μεταφερόταν και στη διοίκηση για να κάνει αυτό που πρέπει στις τελευταίες μέρες του δικαιώματος μεταγραφής παικτών δίχως συμβόλαιο, θα ήταν ακόμη καλύτερα τα πράγματα. Μην ξεχνιόμαστε πως η ομάδα σε επίπεδο ρόστερ σαφώς βελτιώθηκε, αλλά έχει κενά.

Υ.Γ.1: Ίσως να είναι άδικο πως δεν αναφέρεται τόσο ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Σοβαρός, εξαιρετική αντιμετώπιση και προετοιμασία αγώνα φυσικά. Συν τοις άλλοις, αποδείχθηκε πως είχε δίκιο που δεν ήθελε να μεταδοθούν τα τελευταία φιλικά.

Υ.Γ.2: Λίγα πράγματα ο Λούντκβιστ, λίγα ο Αϊτόρ, άγχος ο Σάρλια. Όχι ο ίδιος, άγχος προκαλεί σε αυτούς που τον βλέπουν.