Έμειναν κενά, πήρε ρίσκα, θα είναι καλύτερος!

Μεταγραφές τέλος. Ο Παναθηναϊκός πέρασε μια δύσκολη περίοδο. Ιδιαίτερα ψυχοφθόρο καλοκαίρι, χωρίς πολλές πληροφορίες, χωρίς βελτίωση ψυχολογίας του κόσμου και κυρίως αρκετά νεύρα επειδή άλλαξαν οι συνήθειες να το πούμε απλά. Αυτό δεν έχει σχέση με τον σχεδιασμό της ομάδας, αλλά τις συνήθειες των οπαδών που γουστάρουν να διαβάζουν ονόματα, να βλέπουν videos, να ψάχνουν βιογραφικά.

Η ουσία είναι αυτή που μένει όμως. Η ουσία είναι οι ίδιες οι μεταγραφές. Το καλοκαίρι άρχισε με προοπτική απόκτησης 6-7 ενδεκαδάτων παικτών που θα κάνουν την διαφορά. Στην πράξη κάτι τέτοιο δε μοιάζει να έχει γίνει. Φυσικά το να κάνει διαφορά το δεξιό μπακ, ή ο αμυντικός μέσος, δεν είναι και το πιο απλό. Όμως δεδομένα κάποια ονόματα δεν ενθουσίασαν στο άκουσμά τους. Δίχως αυτό να προεξοφλεί και την αγωνιστική τους αποτυχία φυσικά.

Ο Παναθηναϊκός είχε δύο… κερασάκια στην τούρτα. Ματέους Βιτάλ και Σεμπάστιαν Παλάσιος. Εκεί θα είναι το… βάρος της ποιοτικής αναβάθμισης του ρόστερ. Εκεί δείχνει να έχει παρθεί το μικρότερο ρίσκο αν θέλετε, επειδή πάντα υπάρχει ρίσκο στις μεταγραφές.

Η επιλογή Πέρεθ στο «6», επίσης φαντάζει ρίσκο. Ο Λούντκβιστ το ίδιο για τον παίκτη box to box. Ο Σάρλια ακόμη κι αν είναι εναλλακτική επιλογή για τα στόπερ, πρέπει να αποδείξει πως είναι καλύτερος του Πούγγουρα για παράδειγμα. Ξεκάθαρα λοιπόν, είναι ρίσκο το να υπάρχει αμφιβολία δίπλα στο όνομα των συγκεκριμένων παικτών. Γιατί ζητούμενο του «τριφυλλιού» ήταν εκ των πραγμάτων η σιγουριά. Η μεγαλύτερη δυνατή βεβαιότητα.

Χρειαζόταν αν προτιμάτε και η… δήλωση εκτός ομάδας. Να αντιληφθούν οι ανταγωνιστές, τα κλαμπ που έχουν κοινό στόχο με τον Παναθηναϊκό, πως οι «πράσινοι» φέτος κατάλαβαν τα λάθη τους και δεν παίζουν! Απ’ όλες τις μεταγραφές, τέτοιου είδους κινήσεις ήταν μόνο Βιτάλ και Παλάσιος.

Επιπρόσθετα το ζήτημα είναι τα στοιχεία που έλειπαν και συνεχίζουν να λείπουν απ’ το «τριφύλλι». Με τις μεταγραφές του δε βελτίωση τη δύναμη και το ύψος του στην ενδεκάδα. Άρα το θέμα στα στημένα θα το αντιμετωπίζει. Δεν είναι μόνο θέμα δουλειάς. Αν δεν έχεις ύψος, όσο καλά κι αν δουλέψεις, θα υστερείς. Επιπλέον δε λύθηκε το ζήτημα με την έλλειψη ταχύτητας στη μεσαία γραμμή.

Σημαντικό ερωτηματικό και η θέση του φορ. Η λογική λέει πως με καλύτερη δημιουργία, θα είναι ευκολότερο για τους στράικερ να κάνουν τη δουλειά τους. Όμως και μόνο το γεγονός πως πολλοί θα προτιμούσαν βασικό τον Ιωαννίδη ενώ υπάρχουν δύο ξένοι φορ που παίρνουν πάνω από 1 εκ. ευρώ μαζί, δείχνει πως μπορούσε να γίνει κάτι καλύτερο.

Εκεί βέβαια μπαίνει και η κουβέντα της τεράστιας δυσκολίας αποχωρήσεων. Έμεινε ο Αγιούμπ, έμεινε ο Μπεκ, έμεινε ο Αϊτόρ. Ειδικά ο Ισπανός είναι περίεργο, καθώς από μόνος του ζήτησε να αποχωρήσει πριν κάποιους μήνες. Δεν κρατάς έναν παίκτη που δε θέλει να βρίσκεται εδώ.

Ασφαλώς δεν είναι όλα αρνητικά. Το ρόστερ του Παναθηναϊκού ξεκάθαρα είναι καλύτερο απ’ την περασμένη σεζόν. Ο Κώτσιρας είναι αξιόπιστη λύση και κυρίως είναι μπακ, κάτι που ο Μολό δεν ήταν. Ο Μπρινιόλι έχει την εμπειρία και της παραστάσεις μιας σπουδαίας σχολής τερματοφυλάκων (Ιταλία) που θα αυξήσει τον συναγωνισμό και κυρίως δε θα φέρνει χτυποκάρδι σε πιθανά θέματα του Διούδη που έχουμε δει να τον ταλαιπωρούν (μέση).

Ο Πέρεθ έχει παραστάσεις, ο Λούντκβιστ είναι μια έξτρα κίνηση σε σχέση με αυτό που είχες. Για τους Βιτάλ και Παλάσιος προφανώς και δε γίνεται κουβέντα. Μεσοεπιθετικά προσθέτουν στοιχεία ποιότητας σε τομείς που δεν είχε ο Παναθηναϊκός. Αυτό και μόνο αρκεί.

Εκ κατακλείδι, οι «πράσινοι» δεν κάλυψαν όλα τους τα κενά. Ακόμη και σε θέσεις που πήραν παίκτες, έδειξαν να ρισκάρουν καθώς θα χρειάζονταν κάτι πιο σίγουρο. Δε θα πούμε καλό, γιατί το καλό ή το κακό θα κριθεί στο γήπεδο και μόνο. Παρ’ όλα αυτά, η ομάδα θα είναι 100% καλύτερη. Γιατί έχει «χτιστεί» πιο ορθολογικά, από έναν καλύτερο προπονητή. Σκεφτείτε απλά πως είχε αποκτηθεί πριν ένα χρόνο ο Αντονίτο με φυματίωση για δεξί μπακ και τώρα ήρθε ο Κώτσιρας. Ή πως δεν υπήρχε παίκτης στο «6» και στο «8» πίσω από Κουρμπέλη-Μαουρίσιο, με αποτέλεσμα να παίζει αρχικά ο Αγιούμπ κι ο Σερπέζης. Στα «φτερά» χρησιμοποιήθηκαν παίκτες όπως ο Καμπετσής, ο Ιωαννίδης κι ο Καρλίτος.

Από εκείνο τον παραλογισμό, δε γίνεται να μην είναι καλύτερος ο τωρινός Παναθηναϊκός. Και με καλύτερο προπονητή φυσικά. Απλά θα μπορούσε να είναι ακόμη καλύτερος είναι η αλήθεια. Αν θα γίνει κάτι στις μεταγραφές των ελεύθερων, θα φανεί. Ήθελε η ομάδα έναν ακόμη εξτρέμ, συν εναλλακτική του Χουάνκαρ αριστερά στα μετόπισθεν. Όπως επίσης κι έναν επιθετικό… φονιά, αλλά δε γίνεται με τα υπάρχοντα δεδομένα.

Ζητούμενο λοιπόν το πόσο καλύτερος θα είναι ο Παναθηναϊκός. Γιατί ξέρουμε πως θα είναι καλύτερος, αλλά η αμφιβολία έρχεται στο αν θα είναι όσο καλός έπρεπε και χρειαζόταν! Τα υπόλοιπα στο γήπεδο.