Οι «βόμβες» και το μάθημα ζωής του Βαγιαννίδη

Μία ακόμα μεταγραφική περίοδος ολοκληρώθηκε κι ο Παναθηναϊκός λογικά με τον Μπρινιόλι έκλεισε τις κινήσεις του.

Εκτός κι αν υπάρξει κάποια έκπληξη στο διάστημα για τους ελεύθερους. Ας ξεκινήσουμε με τον Γιώργο Βαγιαννίδη, πριν αναφερθούμε στις υπόλοιπες κινήσεις. Στις 12 του μήνα κλείνει τα 20 του χρόνια. Είπε όχι σε μία πρόταση 300.000 ευρώ ετησίως από τον Παναθηναϊκό, ενώ ήταν 19 ετών, για να δοκιμάσει την τύχη του στην Ίντερ. Με τεράστια αυτοπεποίθηση, σε σημείο που με τις δηλώσεις του, έλεγε ότι στόχος του ήταν ν’ ανταγωνιστεί τον Χακίμι… Που έφυγε πρωταθλητής από την Ιταλία για την Παρί…

Καταρχάς, δικαίωμά του να πιστεύει ότι είναι ο… Μέσι. Δεν καθιερώθηκε στην Ίντερ, πήγε δανεικός στη Σιντ Τρούιντεν και ήταν άφαντος και γύρισε. Η ειρωνεία διαδέχθηκε την επιστροφή του. Λογικό κι αναμενόμενο. Επέστρεψε με κομμένα τα φτερά. Πήρε ένα μάθημα ζωής πριν καν γίνει 20, ενώ άλλοι δεν έχουν τέτοια εμπειρία ούτε με τα διπλάσια χρόνια.

Η ειρωνεία είναι κι αυτή μέρος της ζωής. Θα τον κάνει πιο δυνατό. Αν δεν το βάλει κάτω φυσικά. Προσωπικά, δεν κατακρίνω την απόφαση να πάει στην Ιταλία. Ναι. Κι ας απέτυχε. Καλύτερα να έχεις ενοχές, παρά απωθημένα (όπως είπε και μία ψυχή). Καλύτερα να μετανιώνεις για κάτι που έκανες, παρά για κάτι που δεν έκανες (εκτός κι αν είναι κάποια αμαρτία).

Με το χέρι στην καρδιά, ας πει κάποιος, που μεγάλωσε στα τσιμέντα της Λεωφόρου ή του ΟΑΚΑ, ότι ανάμεσα στον Παναθηναϊκό του περασμένου καλοκαιριού (που τελικά δεν βγήκε πάλι Ευρώπη) και την Ίντερ (που πήρε και τον τίτλο) ότι θα επέλεγε για το παιδί του το «τριφύλλι». Οι 9 στους 10, αν όχι όλοι, θα διάλεγαν Ίντερ.

Ας αφήσουμε, λοιπόν, τον Βαγιαννίδη να πάρει το μάθημα ζωής, να παίξει με τη Β’ ομάδα σε χωράφια της δεύτερης κατηγορίας, να ωριμάσει σωματικά, ποδοσφαιρικά και φυσικά πνευματικά και ο χρόνος θα δείξει αν θα δικαιωθεί το ταλέντο του.

 Πάμε στα μεταγραφικά. Ασφαλώς, η απόκτηση των Βιτάλ, Παλάσιος άλλαξε το κλίμα στις τάξεις των οπαδών, που ήταν στα κάγκελα, ειδικά μετά και τη φιλική ήττα από τον Παναιτωλικό στη Λεωφόρο.

Προσωπικά, έχω το… ελάττωμα (ένα από τα πολλά) για Έλληνα, να μην ενθουσιάζομαι εύκολα και να μην απογοητεύομαι εξίσου εύκολα. Ούτε λατρεύω τη γκρίνια. Ο Βιτάλ έχει ποιοτικά στοιχεία. Απ’ αυτά που έχουμε δει σε βιντεάκια. Ζωντανά δεν τον έχω δει. Τα βιντεάκια, βέβαια, μπορεί να παραμορφώσουν τα πάντα.

Όπως είχε πει κι ένας φίλος «να σου κάνω βιντεάκια με τα καλύτερα του Βαγγέλη Μάντζιου (σ.σ. ταλεντάρα ο Βαγγέλης) να μοιάζει με Φαλκάο». Ένας παίκτης, λοιπόν, με καλή τεχνική, ήρθε δανεικός από μεγάλη ομάδα της Βραζιλίας και φυσικά με τα οικονομικά δεδομένα που επικρατούν στην υπόθεση (4 εκατ. ευρώ για το 50%) είναι δανεικός και γυρισμένος…

Στην πορεία φυσικά μπορεί ν’ αλλάξουν πολλά. Δεν κάνει, όμως, σε κανέναν εντύπωση ότι ένας παίκτης με καλή τεχνική, σε μεγάλη ομάδα της Βραζιλίας και με αρκετά ματς (όχι αναπληρωματικός) παραχωρήθηκε δανεικός και δεν… συγκινήθηκαν αρκετές ομάδες ανά την Ευρώπη;

Σ’ αυτό ας φέρω παράδειγμα τον Τσούμπερ. Απ’ αυτά που είδα στο Euro είναι παικταράς. Κι όμως, τέλος Αυγούστου ήρθε δανεικός στην ΑΕΚ. Στην Ελλάδα. Ενώ το κόστος μεταγραφής άντε να άγγιζε τα 3-4 εκατ. ευρώ. Μου προκαλεί απορία.

Το ίδιο θα ισχυριστώ και για τον Παλάσιος. Στα 29 του έρχεται πρώτη φορά στην Ευρώπη. Έφυγε από την Αργεντινή για να παίξει στο Μεξικό με την Πατσούκα, είχε μία γεμάτη και καλή χρονιά σε αριθμούς, αλλά γύρισε έπειτα από έναν χρόνο. Για να παίξει σε μία μεγάλη ομάδα της Αργεντινής. Η Ιντεπεντιέντε είναι τεράστιο κλαμπ στη χώρα. Έχει παίξει επίσης 45 ματς στη Μπόκα. Άρα, έχει στοιχεία για να παίξει και στην Ελλάδα.

Επίσης, όμως, δεν βρέθηκε κάποια ομάδα από προηγμένο πρωτάθλημα να δώσει 800.000-900.000 δολάρια στην Ιντεπεντιέντε κι άλλα τόσα στην Πατσούκα για να τον πάρει. Δεν είναι δα και αστρονομικό το ποσό.

Ο Παλάσιος σκόραρε τελευταία φορά με την ομάδα του στις 3 Απριλίου στην ήττα 3-1 από την Ταγέρες. Έκτοτε, σε επτά ματς για το πρωτάθλημα μέχρι τον Ιούλιο, επτά για το Σουνταμερικάνα και άλλα 9 για το πρωτάθλημα που είναι σε εξέλιξη, δεν έχει γκολ και μετράει 4 ασίστ. Μηδέν γκολ σε 23 παιχνίδια και 1.600 λεπτά περίπου σε πέντε μήνες.

Καλή μεταγραφή, λοιπόν, αλλά όχι και «βόμβα» ρε παιδιά. Έχει πέσει το επίπεδο τόσο στην Ελλάδα και φυσικά και στον Παναθηναϊκό, που έχουμε χάσει την έννοια της «βόμβας» στο ποδόσφαιρο. Μέχρι και ο Γέβτιτς στην ΑΕΚ γράφτηκε «βόμβα». 

Τότε, ο Τσάβες ήταν πυρνηνική βόμβα. Για Μπεργκ και Πέτριτς, ας μην αναφέρουμε καλύτερα, γιατί θα διαλυόταν ο πλανήτης. Ο Μακέντα μόνο τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ν’ αναφέρει θα έπρεπε να αποκαλείται βόμβα μονίμως…  

Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, έκανε δύο πολύ καλές μεταγραφές, στα χαρτιά και θα φανούν στο γήπεδο, ενώ θα δούμε και τους Λούντκβιστ, Πέρεθ, Κώτσιρα, Σάρλια, Μπρινιόλι στα επίσημα για να φανεί αν ενισχύθηκε όπως ήθελε κι έπρεπε ή όχι. Πλέον, θα μιλήσουν οι νίκες. Αυτές θα φέρουν ηρεμία. Και είναι καλύτερα να είσαι συγκρατημένος και να απογειωθείς, παρά ενθουσιασμένος και η προσγείωση να είναι οδυνηρή.

Όσον αφορά τον Βιγιαφάνιες, φταίνε οι κακοί δημοσιογράφοι. Ο παίκτης με το μεγαλύτερο συμβόλαιο, ο οποίος τη σεζόν που πέρασε σε κάθε μαρκάρισμα κοιτούσε τους διαιτητές, είχε επεισόδιο με συμπαίκτη του και τα έριξε στα ΜΜΕ.

Ένας παίκτης που λόγω του παρελθόντος του ακόμα απολαμβάνει την εκτίμηση όλων μας (δεν είναι κακός ποδοσφαιριστής φυσικά) θα ζοριστεί φέτος με Παλάσιος, Βιτάλ. Αυτό το καλό έχουν οι δύο τελευταίοι. Ότι ήρθαν για να πάρουν τη θέση των παλιών. Είναι μία πρόοδος να έχεις Βιτάλ, Παλάσιος και να λες έρχεται από τον πάγκο ο Βιγιαφάνιες, ο Χατζηγιοβάνης.

Στην περίπτωσή του κανείς δεν αναρωτήθηκε ποτέ (βάζω και τον εαυτό μου), γιατί έφυγε από την Αλάνιασπορ, μόλις με 1,5 εκατ. ευρώ και στο Μεξικό, σε ισπανόφωνη χώρα που θεωρητικά δεν είχε θέμα προσαρμογής, ήθελε να φύγει και να τον φύγουν…

Με μετριότατους αριθμούς. Φέτος θα πιεστεί. Αυτό το νόημα έχουν και οι μεταγραφές. Να ανεβάζουν το επίπεδο και να πιέζουν να γίνουν καλύτεροι οι υπόλοιποι. Γιατί ο Χατζηγιοβάνης, για παράδειγμα, βλέπει να έρχονται τρία χρόνια ακραίοι κι ακόμα θεωρείται ο καλύτερος…Όπως με τον Μπρινιόλι θα πιεστεί και ο Διούδης, όπως και ο Κουρμπέλης με τον Πέρεθ, που δεν είναι Φάουστο...