Τεράστια «ένεση», αλλά δεν έγινε καλά ακόμη!

Οι κινήσεις που έχει κάνει ο Παναθηναϊκός μέχρι τώρα, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Μεσοαμυντικά οι μεταγραφές είναι περισσότερο ρίσκα και ακόμη κι αν «βγουν», δε θα ηγηθούν, δε θα κάνουν τη διαφορά. Λόγω της φύσης και των θέσεων και των παικτών. Κώτσιρας, Σάρλια, Πέρεθ δηλαδή.

Από τη μέση και μπροστά, το πράγμα δείχνει να αλλάζει. Ο Λούντκβιστ έχει στοιχεία που θέλει ο προπονητής, είναι 24ων ετών. Οκ, δεν είναι ο Ινιέστα προφανώς, αλλά αν όντως αποδειχθεί πως έχει την ενέργεια και τα τρεξίματα που λένε όσοι γνωρίζουν (εμείς δεν γνωρίζουμε) θα είναι συν για το «8».

Τα πιο σημαντικά απ’ όλα, είναι τα δημιουργικά. Ο Βιτάλ που «έκλεισε» και ο Παλάσιος που η υπόθεσή του είναι σε εξέλιξη. Οι δύο αυτές κινήσεις, ανεβάζουν ποιοτικές σκάλες το ρόστερ. Ο Βραζιλιάνος έχει κάτι που έλειπε (και λείπει ακόμη στο βαθμό που πρέπει) απ’ την ομάδα: Ικανότητα στο ένας με έναν. Ικανότητα να ντριπλάρει. Να ταλαιπωρήσει την μπάλα λίγο περισσότερο ίσως, αλλά για καλό σκοπό. Για να γουστάρει ο κόσμος λίγο μπαλίτσα να το θέσουμε απλά.

Ο Βιτάλ μαζί με τον Βιγιαφάνιες, είναι ένα εξαιρετικό δίδυμο δημιουργικό στο «10». Με ικανότητα να βγει και στα άκρα, κάνοντας διαγώνια κίνηση. Έχουμε δει και τον «Βίγια» ως δεξιό χαφ-εξτρέμ (εποχή Ουζουνίδη), ενώ ο Βραζιλιάνος έπαιζε κι αριστερά στην Κορίνθιανς.

Συν τοις άλλοις, αν ένας εκ των δύο μένει στον πάγκο, είναι ποιοτική αναβάθμιση. Απλά ας σκεφτεί κάποιος ποιοι έρχονταν απ’ τον πάγκο τα τελευταία χρόνια και θα καταλάβει το γιατί!

Όσο για τον Παλάσιος, δε χρειάζεται ανάλυση. Μπορεί να είναι χειρότερος του Αϊτορ; Μπορεί να είναι χειρότερος του Ενγκμπακοτό; Χειρότερος του Σαβιέρ; Όχι. Τόσο απλά, τόσο ξερά. Όχι. Στη χειρότερη λοιπόν, θα είναι καλύτερος στα άκρα ο Παναθηναϊκός με αυτόν τον παίκτη. Που βασίζεται στην ταχύτητα και τη διεισδυτικότητα.

Βέβαια ο Παλάσιος δεν έχει αποκτηθεί. Εξτρέμ θα αποκτηθεί σε κάθε περίπτωση. Ας κρατήσουμε το ποδοσφαιρικό επίπεδο της κίνησης στο «φτερό» λοιπόν. Είναι προς τη σωστή κατεύθυνση ενίσχυσης της ομάδας.

Με αυτές τις κινήσεις ο Παναθηναϊκός θα είναι καλύτερος. Σε ποιο επίπεδο βελτίωσης, δεν το γνωρίζει κανείς. Δύσκολα θα αλλάξει σημαντικά τα δεδομένα του αναφορικά με τον Πρωταθλητισμό. Κοινώς θα είναι θαύμα αν φέτος το «τριφύλλι»… χτυπήσει Πρωτάθλημα. Αυτόματα λοιπόν, μένει μακριά απ’ το σημείο που θα έπρεπε να είναι.

Μέχρι το τέλος των μεταγραφών, κανείς δεν ξέρει τι γίνεται. Πιθανότατα δε θα σταματήσουν εκεί οι μεταγραφές. Θα γίνει άλλη μία ή και δύο κινήσεις έξτρα. Κανείς δεν ξέρει. Θα φανεί κι απ’ τις πιθανές αποχωρήσεις. Εκπλήξεις πάντα γίνονται όμως, οπότε ας περιμένουμε.

Και πάλι, δύσκολα θα φτάσει ο Παναθηναϊκός την ενίσχυσή του στο επίπεδο που θα έπρεπε. Ή για να το θέσουμε καλύτερα, δε θα φτάσει στο επίπεδο που θα έπρεπε. Χρειαζόταν το «τριφύλλι» έναν καλύτερο στόπερ απ’ τον Σάρλια. Χρειαζόταν μια λύση πίσω απ’ τον Χουάνκαρ στα αριστερά. Χρειαζόταν παίκτη-σημείο αναφοράς στη ως ανασταλτικό χαφ. Ίσως να βγει ο Πέρεθ, αλλά του λείπει η ταχύτητα κι αυτό το στοιχείο είναι σημαντικό.

Παράλληλα, αν δεν αλλάξει κάτι σημαντικά, μπροστά θα μείνουν Μακέντα, Καρλίτος, Ιωαννίδης, Καμπετσής (φορ). Χρειαζόταν φορ. Παίκτης που θα έχει το εύκολο γκολ. Για βασικός. Ποδοσφαιριστής που θα έκανε διαφορά, όχι απλά προσθήκη. Ειδικά με τον τρόπο που «στήνεται» η μεσοεπιθετική γραμμή, θα ήταν τεράστιο συν!

Για τερματοφύλακα υπάρχει αναμονή, επειδή είναι πολύ πιθανό να αποκτηθεί. Χρειάζεται να συμβεί αυτό. Όχι λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης στον Διούδη, γιατί το θέμα αυτό παρεξηγείται από πολλούς. Όμως έναν έμπειρο, αξιόπιστο τερματοφύλακα, τον θέλει η ομάδα. Μην ξεχνάμε πως ο «Δίου» μέσα στη σεζόν «βγάζει» θέματα, όπως έγινε και την περασμένη σεζόν. Αν αυτό γίνει σε κρίσιμες αναμετρήσεις, θα είναι δύσκολο να πας με Ξενόπουλο και Χριστογεώργο. Και φυσικά στα εξτρέμ αν τελικά φύγει ο Σαβιέρ αλλά και ο Αϊτόρ, μία ακόμη προσθήκη δε θα ήταν περιττή.

Εκ κατακλείδι λοιπόν, ο Παναθηναϊκός συγκριτικά με αυτό που αναμενόταν, έχει κάνει λιγότερες κινήσεις απ’ αυτές που χρειαζόταν και λιγότερες ποιοτικά σημαντικές απ’ αυτές που θα έπρεπε. Παίκτες στο στυλ του Παλάσιος ή του Βιτάλ, χρειαζόταν η ομάδα και στα στόπερ και στο «6». Ξαναλέμε, ίσως τα παιδιά να «βγουν» και αυτό θα είναι το ιδανικό. Κρίνουμε πάντα απ’ όσα φαίνονται μέχρι τώρα.

Αν επαληθευτούν αυτά τα συμπεράσματα, σαφώς και η ευθύνη δεν πηγαίνει στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Όσο κι αν καθυστέρησε, όσο κι αν το έψαχνε υπερβολικά, έχει καταντήσει κουραστικό στον Παναθηναϊκό να μη φταίει ποτέ η διοίκηση για τις μεταγραφικές επιλογές και να φταίνε όλοι οι άλλοι. Τη μία ο Νταμπίζας δεν ήθελε να κάνει μεταγραφές, την άλλη ο Δώνης δεν ήθελε χαφ για να παίζει ο γιος του. Μετά ο Ρόκα προτιμούσε να μην αποκτηθεί μέσος. Όχι πως αυτοί δεν έχουν ευθύνες, όμως όλο φταίει κάποιος άλλος. Στην πράξη για το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός δεν έχει το μπάτζετ που του αρμόζει και είναι πολύ μακριά απ’ τα νορμάλ στάνταρ του, δεν φταίει κανείς Γιοβάνοβιτς!