Βασικός στόχος να βρει το στόχο του!

Η λέξη υπομονή, είναι απαγορευμένη στον Παναθηναϊκό. Άδικο προς τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Άδικο προς τους παίκτες που ήρθαν αυτό το καλοκαίρι και θα έρθουν μέχρι τέλη Αυγούστου. Όμως δεν μπορεί να αλλάξει κάτι. Είναι τα χρόνια πίκρας που βαραίνουν τις «πράσινες» πλάτες, είναι τα χρόνια απογοήτευσης, τα χρόνια που άρχιζαν ελπιδοφόρα και ολοκληρώνονταν με κεφάλια σκυμμένα. Πέρα απ’ όλα τα υπόλοιπα αντί-Παναθηναϊκά γεγονότα (ποινές UEFA, μη εξασφάλιση άδειας, προσφυγές κτλ).

Όσο άδικο κι αν είναι λοιπόν, δεν μπορεί να αλλάξει. Όμως το γεγονός πως το λέμε εμείς, δε σημαίνει απαραίτητα πως ξαφνιάζονται οι πρωταγωνιστές. Αυτή τη σημαντική λεπτομέρεια, την γνωρίζουν καλύτερα από εμάς και ο προπονητής και οι παίκτες. Δε σημαίνει πως αυτόματα θα κάνουν πράξη όσα πρέπει, αλλά γνωρίζουν το πώς έχουν τα πράγματα.

Ναι, ο Παναθηναϊκός θα πάρει παίκτες. Θα είναι ένα χαφ, δύο εξτρέμ, ένας επιθετικός, θα είναι ένας εξτρέμ, θα είναι κι ένας τερματοφύλακας; Θα το δούμε στο τέλος του καλοκαιριού. Γιατί με τα δεδομένα που βλέπουμε, ο Παναθηναϊκός το πιθανότερο είναι να μην έχει ολοκληρώσει τις κινήσεις του μόλις αρχίσουν οι επίσημες υποχρεώσεις (22/8).

Τι σημαίνει αυτό; Η ομάδα δε θα είναι έτοιμη πριν τον Οκτώβριο. Αυτό δε σημαίνει πως η δουλειά του προπονητή δεν είναι καλή, ή πως οι παίκτες που ήρθαν και θα έρθουν είναι σκάρτοι. Ας είναι οι καλύτεροι! Ποδοσφαιρικά είναι αδύνατο να έχει «δέσει» μια ομάδα μέσα σε μερικές μέρες κοινής δουλειάς.

Στα δικά μας αυτιά, είναι υπερβολικό πως ο Γιοβάνοβιτς τώρα μαθαίνει τακτική επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Όμως όπως κάθε προπονητής, έτσι κι αυτός (που είναι τεχνικός επιπέδου) θέλει να περάσει τα στάνταρ του. Τη φιλοσοφία του αν θέλετε. Κάτι τέτοιο θα πάρει χρόνο. Μαθηματικά βέβαιο! Ειδικά απ’ τη στιγμή που όσα γίνονται τώρα, γίνονται χωρίς αρκετούς παίκτες που δε θα είναι απλά συμπληρωματικοί, αλλά βασικές επιλογές!

Δεν υπάρχει περίπτωση ο Παναθηναϊκός να είναι έτοιμος και στο επίπεδο που θέλει ο προπονητής, πριν το τέλος Σεπτέμβρη! Μέχρι τότε, βέβαια, υπάρχουν κάποια ματς. Κυρίως τα εκτός έδρας με ΠΑΣ Γιάννινα και Άρη. Δε λέμε καν το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό (5η αγωνιστική), εκεί είναι ντέρμπι όλα γίνονται. Αν το «τριφύλλι» πάρει το λιγότερο 4 βαθμούς στα δύο αυτά εκτός (δε συζητιέται το 2 στα 2 με Απόλλωνα και Βόλο εντός) τότε το πράγμα θα… στρώσει. Ειδικά απ’ τη στιγμή που θα το κάνει χωρίς να είναι έτοιμος, γιατί δεδομένα δε θα είναι στον απόλυτο βαθμό!

Οι συγκεκριμένες αναλύσεις, όμως, ίσως να είναι μάταιες πραγματικά. Ναι, κάποια στιγμή θα γίνουν οι μεταγραφές. Κάποια στιγμή θα είναι έτοιμη η ομάδα. Κάποια στιγμή θα περαστεί η φιλοσοφία του προπονητή. Κάποια στιγμή ίσως έρθουν και τα αποτελέσματα που θα ηρεμήσουν και θα «μαλακώσουν» τον αρνητισμό του κόσμου. Με ποιο στόχο όμως;

Αυτό που δεν μπορούμε να καταλάβουμε, είναι τί ακριβώς κυνηγά ο Παναθηναϊκός; Θεωρητικά αυτό είναι κάτι που το οριοθετεί η ομάδα, η ΠΑΕ, η διοίκηση. Όχι ο προπονητής. Για να μην ρίχνουμε κι αυτό το βάρος στον Γιοβάνοβιτς. Η διοίκηση λέει στον προπονητή «σε θέλω με στόχο αυτό κι αυτό»!

Ποιο είναι το… αυτό και το αυτό; Όσο δεν υπάρχει κάτι ξεκάθαρο, δεδομένα στο μυαλό όλων μας πάει το αυτονόητο ως Παναθηναϊκός στόχος: Πρωταθλητισμός, κυνηγάς τον τίτλο! Πολλοί θα σκεφτείτε «μα μπορεί αυτή η ομάδα να κοντράρει τους πιο πάνω;». Δε διαφωνούμε και δεν μπορούμε να το απαντήσουμε κιόλας. Όμως Παναθηναϊκός είσαι. Πρέπει να είσαι! Άρα όσο δεν οριοθετεί κάποιος στόχο, υπάρχει μόνο Πρωτάθλημα!

Βέβαια η δική μας σκέψη κι ας οδηγείται στο αυτονόητο, δεν ορίζει το παραμικρό σε μια ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός. Ποιος λοιπόν είναι ο στόχος του «τριφυλλιού»; Το «να παρουσιάζει ένα καλό αγωνιστικό πρόσωπο» είναι γενικό. Το ίδιο θα σου πει κι ο τεχνικός του Αστέρα ή του Βόλου. Ο Παναθηναϊκός θέλει κάτι χειροπιαστό.

Ποιο είναι αυτό; Να μπει play offs; Να βγει στην Ευρώπη, δηλαδή και η 4η θέση θα εκπληρώσει τον στόχο; Να μπει… σφήνα στους τρεις (Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ); Να βγει δεύτερος; Να διεκδικήσει κορυφή; Χειροπιαστά, επιτέλους ο Παναθηναϊκός πρέπει να θέσει το στόχο του! Χωρίς γενικότητες!

Τα βαρύγδουπα «είμαστε μεγάλη ομάδα, είναι προσβλητικό να συζητάμε για στόχους», ανήκουν στο παρελθόν. Όταν το «τριφύλλι» έχει βαλτώσει σε θέσεις κάτω απ’ την 4η, τότε δεδομένα πρέπει να βάλει ένα όριο στον εαυτό του. Να πει «πρέπει να κυνηγήσω αυτό»!

Προσοχή: Δε λέμε πως αν κάποιος πει: «Στόχος μας η 4η θέση για την Ευρώπη», θα είναι σωστό. Αλλά ακόμη κι αυτό το ιστορικά μη αρεστό, θα το ακούσει ο κόσμος. Θα ξέρει τι κυνηγά, τι στόχο έχει η ομάδα του. Ποια η δυναμική της πλέον! Ψυχολογικά όταν ο Παναθηναϊκός υποστηρικτής έχει βιώσει όσα έχει βιώσει και βλέπει τον Άρη να κάνει κινήσεις ενώ η δική του ομάδα ψάχνει και περιμένει εδώ και δύο μήνες, αναμένει να ακούσει κάτι. Πάνω στο οποίο θα κρίνει. Πάνω στο οποίο θα χαρεί ή θα λυπηθεί.

Όσο δεν υπάρχει στόχος, αυτόματα κερδίζει το ανάθεμα, η μιζέρια, η πίκρα, η σιγουριά πως δε θα πετύχει κάτι και τη νέα σεζόν. Που είναι άδικο για τον προπονητή και τους παίκτες ειδικά τους νεοφερμένους. Αλλά ποιος μπορεί να πει «μην είστε άδικοι» σε αυτούς που έχουν βιώσει μια τέτοια κατάσταση επί σειρά ετών;

Υ.Γ. Απ’ τη στιγμή που ο Χατζηγιοβάνης συζητά και θα ήθελε ίσως να πάει σε μια νεοφώτιστη Τούρκικη ομάδα που ονομάζεται Αλτάι, ο Παναθηναϊκός πρέπει να τον δώσει. Όχι για τα λεφτά. Αλλά επειδή το παιδί αυτό ψυχολογικά έχει «τελειώσει» για το «τριφύλλι». Στα 24 του δεν είναι δυνατόν να θεωρεί πως η φιλοδοξία του θα εκπληρωθεί σε κάποια Αλτάι κι όχι στον Παναθηναϊκό! Κορεσμός ίσως… Ανάγκη για νέες παραστάσεις… Όπως θέλει το λέει κανείς, αλλά το θέμα πρέπει να τελειώσει άμεσα!

Υ.Γ.1: Σε θεωρητικό επίπεδο ο Παναθηναϊκός πήγαινε για 5-6 βασικούς στις μεταγραφές (όχι συνολικά κινήσεις, αλλά για βασικούς). Μέχρι τώρα ήρθε ο Κώτσιρας που θα είναι βασικός. Ο Σάρλια είναι μια λύση για τα στόπερ. Ο Πέρεθ επίσης (εκτός αν δεδομένα θα είναι βασικός αντί του Κουρμπέλη π.χ.). Αναμένεται βασικός εξτρέμ και ίσως έρθει δεύτερος εξτρέμ και φορ. 100% βασικοί (επειδή στην πορεία πολλά αλλάζουν) θα έχουν αποκτηθεί λογικά ο Κώτσιρας συν ένας εξτρέμ δηλαδή…