Μαζί με την αφίσα του Γιάννη, κρεμάστε και τα λόγια του…
Ο Γιάννης Αντετοκούμπο με τον Θανάση, τον αδερφό του, είναι πια πρωταθλητές στο ΝΒΑ. Ο Γιάννης είναι πια ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Είναι Μίδας και μύθος. Είναι στην κορυφή.
Ο Γιάννης… Ένα παιδί που ήρθε από το πουθενά με προορισμό το… πουθενά! Μια οικογένεια που βρήκε καταφύγιο στην Ελλάδα και μένοντας ενωμένη σαν γροθιά, ξεπέρασε όλα τα εμπόδια. Τα πάντα. Ακόμη και το θάνατο του πατέρα…
Οι πολλοί θα σταθούν στα επιτεύγματα του Γιάννη. Στους πόντους, στις τάπες, στα ριμπάουντ… Λένε πως οι άνθρωποι φαίνονται στις μεγάλες χαρές και στις μεγάλες λύπες. Την ώρα που όλοι πανηγύριζαν το πρωτάθλημα, ο Γιάννης έψαχνε τη φαμίλια του. Τη μάνα του, τα αδέρφια, τη γυναίκα και το γιο του… Όλους. Πήρε τηλέφωνο τον Θανάση που είχε μπει σε καραντίνα λόγω επαφής με κρούσμα. Τους έψαξε και τους βρήκε όλους. Ακόμη και τον πατέρα του εκεί ψηλά… Η πορεία της ζωής των Αντετοκούμπο είναι η απόδειξη της δύναμης που σου δίνει η οικογένεια. Ναι, η οικογένεια. Αυτή που οι Αντετοκούμπο έχουν ψηλότερα από οτιδήποτε άλλο. Και φαίνεται, αποδεικνύεται σε κάθε στιγμή και περίσταση.
«Σκεφτόμουν όλο το ταξίδι, όλη την πορεία μου, τι έκανα για να φτάσω εδώ. Τι θυσίασαν οι γονείς μου για να είμαι εδώ. Αυτό το έβλεπα κάθε μέρα, κάθε μέρα της ζωής μου. Αυτό είναι για την μαμά μου, δούλεψε τρομερά σκληρά για να είμαι εγώ εδώ. Δεν με πίεσε ποτέ. Αυτό είναι για τον μπαμπά μου, που μας βλέπει από ψηλά και για τη γυναίκα μου. Κάθε μέρα με κάνει καλύτερο άνθρωπο, προσέχει τον γιο μου. Αυτό είναι και για τα αδέλφια μου. Αυτό ήθελα τόσο πολύ, γι' αυτό το πήρα. Υπήρχαν άνθρωποι που με βοήθησαν, κάθε μέρα. Ευχαριστώ την μαμά μου, τον μπαμπά μου, την Μαράια, τα αδέλφια μου και όσους με βοήθησαν».
Η πορεία του Γιάννη είναι συνάμα η απόδειξη ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο. Τίποτα… Και η ιστορία δεν ξεκινάει από τα Σεπόλια αλλά πολύ νωρίτερα… Τα Σεπόλια ήταν η Ιθάκη. Το Μιλγουόκι ο παράδεισος:
«Αυτή η επιτυχία πρέπει να κάνει τους πάντες να πιστέψουν στα όνειρά τους. Όταν δεν νιώθετε καλά, να πιστεύετε αυτό που κάνετε, να συνεχίσετε να δουλεύετε. Εμένα μου λένε ότι δεν μπορώ να βάλω βολές, αλλά απόψε τις έβαλα και είμαι ο πρωταθλητής. Τις έβαλα όταν έπρεπε. Κάνω πλάκα. Ή και όχι... Πιστέψτε. Ελπίζω πως δίνω στα παιδιά ελπίδα ότι μπορούν να τα καταφέρουν. Πριν από 8,5 χρόνια δεν ήξερα την επόμενη κίνησή μου. Η μαμά μου πουλούσε πράγματα στους δρόμους. Τώρα είμαι στην κορυφή, είμαι ευλογημένος. Ακόμα κι αν δεν καταφέρω να φτάσω ποτέ ξανά εδώ, είμαι καλά. Είμαι καλά με όσα έχω πετύχει. Ελπίζω αυτό να δώσει ελπίδα σε όλους, να τους επιτρέψει να πιστέψουν στα όνειρά τους».
Ο Γιάννης, να τον έχει ο Θεός καλά, θα είναι στην κορυφή του κόσμου για πολλά χρόνια ακόμη. Όπως όλα τα φαινόμενα. Γιατί αυτό ακριβώς είναι. Φαινόμενο…
Δεν ξέρω πόσα παιδιά θα κοιμούνται και θα ξυπνούν με την αφίσα του Γιάννη στο προσκεφάλι τους… Πόσα θα αγοράσουν τη φανέλα του. Ο γονιός όμως που θα γράψει σε ένα χαρτί αυτά τα λόγια του και θα τα κάνει κάδρο, θα προσφέρει στα παιδιά του ένα μεγάλο μάθημα ζωής. Και στον εαυτό του επίσης.
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.