«Οι εποχές Μάτσα – Καζαντζίδη τελειώσανε κύριοι»

Ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε φέτος να βγει Ευρώπη. Και λόγω της τιμωρίας που κουβαλούσε δεν βγήκε και τις προηγούμενες χρονιές. Είναι μακριά από τον πρωταθλητισμό εδώ και χρόνια και έχει περάσει πολύς καιρός από τον τελευταίο του τίτλο, εκείνο το κύπελλο κόντρα στον ΠΑΟΚ.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι «ξέφραγο αμπέλι», με παίκτες που θα ζητούν να φεύγουν όποτε γουστάρουν ή με παίκτες που θα «κάθονται» πάνω στα συμβόλαιά τους και θα «εκβιάζουν» με τον τρόπο τους για να πάρουν την ελευθέρας τους. Διότι όπως ακριβώς η ομάδα τιμάει τις συμφωνίες που έχει υπογράψει και πληρώνει τόσο αυτούς που παίζουν, όσο και αυτούς που προπονούνται μόνοι τους, οφείλουν το ίδιο ακριβώς να κάνουν και οι παίκτες.

Έχει «ματώσει» οικονομικά ο Παναθηναϊκός τα τελευταία χρόνια, με περιπτώσεις παικτών που τους πλήρωσε για να σπάσουν τα συμβόλαιά τους και να φύγουν. Λάθος χειρισμοί κατά την ταπεινή μου άποψη αλλά ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω κι ό,τι γράφει, δεν ξεγράφει.

Επιπλέον ο Παναθηναϊκός έχει εισπράξει από διάφορους παίκτες πολύ λιγότερα χρήματα απ’ αυτά που θα μπορούσε να καρπωθεί, λόγω κακών χειρισμών και ελλειμματικών ταμείων – ο Ζέκα, ο Μπεργκ, ο Βλαχοδήμος θα μπορούσαν να φέρουν πολύ περισσότερα χρήματα στην ΠΑΕ απ’ αυτά που έφεραν. Έχει χάσει παίκτες που έφυγαν ως ελεύθεροι, διότι ο εκάστοτε τεχνικός διευθυντής ολιγώρησε ή δεν προνόησε να τους ανανεώσει έγκαιρα, έχει κάνει αρκετές μεταγραφές με υψηλά κόστη και ασύμφορα ετήσια συμβόλαια που δεν του βγήκαν.

Συμβαίνουν όλα αυτά στις ομάδες – μόνο που στον Παναθηναϊκό παρα-συνέβησαν. Και παρότι δεν θεωρείται κανένας «μεγάλος παίκτης» στη μεταγραφική πιάτσα και δεν μπορεί να «δειγματίσει» την πραμάτειά του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, πολύ σωστά τραβάει μια κόκκινη γραμμή στα λάθη του παρελθόντος και χαράζει μια νέα πορεία: όποιος έχει συμβόλαιο και επιθυμεί να αποχωρήσει, πρέπει να φέρει μια πρόταση που να ικανοποιεί την ομάδα και όχι να έχει την απαίτηση να φύγει ως ελεύθερος. Αυτό είναι το σωστό και για το ταμείο και για το πρεστίζ της ομάδας, που θέλει να κάνει μια νέα αρχή, που έχει τη διάθεση να επενδύσει περισσότερα χρήματα σε σχέση με πέρυσι και έχει έναν καινούργιο προπονητή που θέλει να φτιάξει μια ομάδα που να παίζει και ελκυστικό και αποτελεσματικό ποδόσφαιρο.
Αφορμή γι’ αυτή τη συζήτηση, είναι προφανώς η επιθυμία του Αϊτόρ να αποχωρήσει.

Προσωπικά τον συμπαθώ τον Ισπανό και τον θεωρώ καλό παίκτη, που δεν αξιοποιήθηκε σωστά από τον Μπόλονι και ενδεχομένως να έχει να δώσει πολλά περισσότερα πράγματα την επόμενη χρονιά. Αν νιώθει όμως ότι «του τελείωσε» ο Παναθηναϊκός και θέλει να επαναπατριστεί, τότε πρέπει ο μάνατζέρ του να βρει ομάδα που να καλύψει τα «θέλω» του Παναθηναϊκού. Τα οποία ασφαλώς δεν θα είναι «παράλογα», ούτε «τσιμπημένα». Θα είναι όμως αυτό που πρέπει.

Όπως ήταν το μισό εκατομμύριο για τον Καμπετσή ή όπως είναι τα χρήματα που είχε συμφωνήσει με τους Ολλανδούς για τον Εμμανουηλίδη – από τη στιγμή που δεν τα έδωσαν και άρχισαν τα παζάρια, πολύ καλά έκανε ο Παναθηναϊκός και είπε «όχι».

Το ίδιο πρέπει να γίνει για τον Αγιούμπ, τον Σανκαρέ και όποιον άλλον κρίνει ο Γιοβάνοβιτς πως δεν χρειάζεται. Να βρεθεί ομάδα που να τους πάρει, χωρίς ο Παναθηναϊκός να επωμιστεί έξτρα κόστος για να λυθεί το συμβόλαιό τους. Ή να βρεθούν ομάδες να πάνε δανεικοί, οι οποίες θα αναλάβουν τουλάχιστον ένα μέρος του συμβολαίου τους.

Διότι η «επιστροφή στην κανονικότητα» δεν σημαίνει μόνο καλύτερη μπάλα και καλύτερα αποτελέσματα, αλλά και να λειτουργήσει ξανά ο Παναθηναϊκός σαν μεγάλη ομάδα σε όλα τα επίπεδα, όπως του αξίζει.