Σωστές κινήσεις και οι τρεις, απαιτούνται «δυνατά» στηρίγματα!

Συμφώνησε για νέο τριετές συμβόλαιο ο Αλεξανδρόπουλος. Το μακράν κορυφαίο χαφ στην Ελλάδα στην ηλικία του και γιατί όχι γενικότερα! Θέλει να βελτιώσει αρκετά για να γίνει παίκτης επιπέδου… Champions League, όμως διαθέτει το πακέτο σε ταλέντο και μυαλό για να το πετύχει. Ένα παιδί που για χρόνια θα το συζητάμε, όσο μείνει στον Παναθηναϊκό και φυσικά για την Εθνική Ελλάδος.

Πάει να επεκτείνει και το συμβόλαιο του Χατζηγιοβάνη ο Παναθηναϊκός. Λογικά θα το κάνει. Θέλοντας να δείξει πως «δένει» με αυτό τον τρόπο τα παιδιά που όντως έχουν αποδείξει πως είναι για τα παραπάνω βήματα. Ο Τάσος, άλλωστε, δεν είναι πλέον ταλέντο. Εδώ και τρία χρόνια είναι βασικός στο «τριφύλλι». Δεν είναι και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως πιτσιρικάς λοιπόν. Αλλά ακόμη κι έτσι, αποδεδειγμένα έχει θέση στους «πράσινους» και μάλιστα σημαντική!

Είναι λοιπόν θετικές αυτές οι δύο κινήσεις (η δεύτερη ως σκέψη ακόμη, κίνηση θα είναι όταν γίνει πράξη). Όπως σωστή (ολόσωστη για την ακρίβεια) είναι η απόφαση πώλησης του Καμπετσή στην Τουρκία. Ειδικά για ένα ποσό εκεί γύρω στο μισό εκατομμύριο (ίσως και παραπάνω). Κακά τα ψέματα, ο νεαρός όσο ήταν στο «τριφύλλι» δεν μπόρεσε ποτέ να κάνει το ξεπέταγμα. Τρία χρόνια και ευκαιρίες πήρε! Ακόμη δεν μπορεί να απαντηθεί από κανέναν το ποια ακριβώς είναι η θέση του, ενώ τα στοιχεία που τον διακρίνουν τα έχει… από λίγο. Είναι λίγο γρήγορος, είναι λίγο τεχνίτης, δεν είναι γκολτζής. Στο ρόστερ του Παναθηναϊκού λοιπόν, θα ήταν σαφώς πίσω απ’ τον Ιωαννίδη στο rotation. Άρα ως τέταρτη λύση στην επίθεση.

Στο καλό να πάει το παιδί, υγεία να έχει και να πετύχει. Θετικό για τον Παναθηναϊκό αν αυτή η ιστορία «κλείσει» χωρίς προβλήματα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μας… πιάνει τρέλα επειδή είναι κάποιος κάτω από 23ων ετών και Έλληνας. Όλοι οι νεαροί Έλληνες δεν είναι απαραίτητα σε θέση να οδηγήσουν το «τριφύλλι»!

Πάμε τώρα στην ουσία του πράγματος… Προφανώς και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι αυτός που εισηγείται για αυτές τις κινήσεις, οπότε μέχρι τώρα το «είδε» σωστά το πράγμα (σύμφωνα με τη δική μας λογική πάντα, προφανώς κι ο κάθε προπονητής ξέρει καλύτερα). Αλλά θα ήταν και περίεργο να μη θέλει παραμονή για χρόνια των Χατζηγιοβάνη-Αλεξανδρόπουλου και μια καλή οικονομικά συμφωνία για πώληση του Καμπετσή που θα ήταν χαμηλά στο rotation. Άρα καταλήγουμε στο ότι έγινε το προφανές.

Ο Σέρβος, το επιτελείο του και φυσικά πάνω απ’ όλα η διοίκηση της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, έχουν τώρα χρέος να δομήσουν σωστά την ομάδα. Τι σημαίνει αυτό; Όχι, δεν μπορεί το «τριφύλλι» να περιμένει να έχει ηγέτες τον Χατζηγιοβάνη και τον Αλεξανδρόπουλο και να το οδηγήσουν στην κορυφή ξανά. Όχι, δεν μπορεί να φουλάρει πίεση τα παιδιά αυτά, που όσο καιρό είναι στην πρώτη ομάδα έχουν μάθει πως ο στόχος τους είναι είτε να βγουν στην πεντάδα για να «σβήσουν» την ποινή της UEFΑ, είτε να βγουν στην τετράδα για να παίξουν στην Ευρώπη.

Το να περιμένει την σημαντική συμβολή τους και την ποδοσφαιρική συνεισφορά τους, προφανώς και δεν είναι προς συζήτηση, εννοείται! Αλλά όχι να φορτωθούν αυτοί όλο το βάρος! Τη μία σεζόν γινόταν αυτό με τους νεαρούς επειδή υπήρχε απαγόρευση μεταγραφών. Τις προηγούμενες δύο σεζόν οι νεαροί πήραν πάνω τους το βάρος επειδή τους έφερναν για ηγέτες στα εξτρέμ π.χ., κάτι Μπεκ και Αϊτορ. Ή επειδή στα χαφ δεν έδινε κανείς σημασία και αποκτούσαν τελευταία στιγμή τον Φάουστο ή χωρίς να ρωτηθεί καν ο τεχνικός διευθυντής τον Μαουρίσιο (που σαφώς ήταν σωστή κίνηση ο Βραζιλιάνος, αλλά πολύ αργά κι αυτό φάνηκε προς το τέλος της σεζόν όταν… φώναζε πως δεν έχει κάνει προετοιμασία).

Θα πούμε τα κλισέ, τα κλασικά παραδείγματα. Έγινε καλός παίκτης ο Μπασινάς, επειδή «μεγάλωσε» ως χαφ έχοντας πλάι του αρχικά τον Μίκλαντ και στη συνέχεια τον Πάολο Σόουζα. Έτσι έγινε από ταλαντούχος παίκτης, ηγέτης! Έγινε αμυντικός επιπέδου ο Κυργιάκος επειδή ήρθε απ’ την Κρήτη και μπήκε να παίξει Champions League. Αλλά ενώ κοιτούσε δίπλα του έβλεπε τον Χένρικσεν!

Η νοοτροπία του καθενός, έρχεται μέσω των πράξεων, μέσω των βιωμάτων. Όχι μέσα απ’ τα λόγια. Εκεί προφανώς και είναι εύκολο να υπάρχει κάποιος να τους λέει που βρίσκονται, την ιστορία της ομάδας, τα επιτεύγματά της, το πώς πρέπει να λειτουργούν στα social media, το αν πρέπει ή όχι να πανηγυρίζουν για μια ισοπαλία για παράδειγμα. Αλλά στο χορτάρι είναι οι πράξεις που δίνουν τη νοοτροπία στον καθένα.

Απαιτούνται λοιπόν οι παίκτες με την ποιότητα, την προσωπικότητα, τον ψυχισμό του Παναθηναϊκού. Αυτοί οι ηγέτες που θα δείξουν με το κορμί και την ψυχή τους στο χορτάρι σε όλα τα υπόλοιπα παιδιά, το πώς πρέπει να λειτουργεί και να προχωρά ο Παναθηναϊκός.

Αν πάλι επαναπαυτεί το «τριφύλλι» στη λογική του ανανέωσα αυτόν, επέκτεινα εκείνον, άρα όλα καλά, τότε θα έχει κάνει όχι μια τρύπα στο νερό αλλά κάτι χειρότερο. Η διατήρηση των Χατζηγιοβάνη-Αλεξανδρόπουλου είναι το πρώτο βήμα. Το… άλμα είναι η θωράκισή τους με παίκτες που θα μπαίνουν μπροστά για να μην αισθάνονται πίεση. Με παίκτες που θα τους αφήνουν με ανοιχτό το στόμα για το πώς αντιδρούν και πώς ενεργούν σε κάθε στιγμή των αγώνων.

Υ.Γ. Αυτό που γίνεται με τις εκλογές της ΕΟΚ, αποτελεί απλά το αποκορύφωμα της απόλυτης ασέβειας που βιώνει ο Παναθηναϊκός ως σύλλογος. Δεν είναι μπάσκετ ή ποδόσφαιρο, δεν είναι Ερασιτέχνης ή φίλαθλοι. Είναι Παναθηναϊκός στο σύνολό του. Θέλουν ετσιθελικά να «τελειώσουν» τη μοναδική χαρά που απέμεινε στους Παναθηναϊκούς εδώ και πάρα πολλά χρόνια, κάνοντας εμετικές παρομοιώσεις με άλλα αθλήματα επειδή το τσουβάλιασμα πάντα μπλέκει το μυαλό όλων. Μιλάμε πλέον για στόχο να σε έχουν φτωχό συγγενή! Είναι χρέος όλων να μην το επιτρέψουν. ΟΛΩΝ! Αν πάλι νικήσει η εσωστρέφεια, θα είμαστε απλά άξιοι της μοίρας μας… Εδώ διακυβεύεται το κορυφαίο στολίδι του Παναθηναϊκού μας! Μην το ξεχνάμε!